حاشیه‌ها به حداقل ممکن می‌رسد. این روزها، مجالی است برای صاف شدن، رها شدن و... . این حرف دل بیشتر آنهاست؛ آنهایی که هر کدام برای خودشان کلی معروف هستند؛ از بهترین گلزن جهان گرفته تا بهترین تکواندوکار دنیا و محبوب‌ترین مربی قرمزها و.... این روزها هر کدام برای خودشان، جا و مکان مشخصی دارند؛
علی دایی با اردبیلیها در میدان ارگ است، علی پروین در هیئتی در طرشت و فرهاد کاظمی در جوادیه، هیئت عزاداری بزرگی را اداره می‌کند. حسین رضازاده به اردبیل می‌رود تا تاسوعا و عاشورا را در روستای آبا و اجدادی‌اش باشد.
هادی ساعی به غیر از مسجد ساجدین شهرری هیچ‌جا نمی‌رود و هرکدام به شیوه خودشان و شهرشان عزاداری می‌کنند. دهه محرم برای اینها حال و هوای خاصی دارد؛ ورزشکاران و مربیان محبوبی که از این روزها چیزهای زیادی دیده‌اند.
هادی ساعی می‌گوید: «امام حسین(ع) خیلی بزرگ است؛ من که همیشه به او متوسل می‌شوم. چیزهایی از برکات عاشورا دیده‌ام که باورکردنی نیست».
اینجا دیگر شهرت و محبوبیت مطرح نیست؛ نام‌ها و لقب‌ها فراموش می‌شوند و برای حداقل چند روز هم که شده دیگر از هیاهوی همیشگی خبری نیست. حاشیه‌ها به حداقل ممکن می‌رسد. این روزها، مجالی است برای صاف شدن، رها شدن و ....
این حرف دل بیشتر آنهاست؛ آنهایی که هر کدام برای خودشان کلی معروف هستند؛ از بهترین گلزن جهان گرفته تا بهترین تکواندوکار دنیا و محبوب‌ترین مربی قرمزها و.... این روزها هر کدام برای خودشان، جا و مکان مشخصی دارند؛ علی دایی با اردبیلیها در میدان ارگ است، علی پروین در هیئتی در طرشت و فرهاد کاظمی در جوادیه، هیئت عزاداری بزرگی را اداره می‌کند.
حسین رضازاده به اردبیل می‌رود تا تاسوعا و عاشورا را در روستای آبا و اجدادی‌اش باشد. هادی ساعی به غیر از مسجد ساجدین شهرری هیچ‌جا نمی‌رود و هرکدام به شیوه خودشان و شهرشان عزاداری می‌کنند.
دهه محرم برای اینها حال و هوای خاصی دارد؛ ورزشکاران و مربیان محبوبی که از این روزها چیزهای زیادی دیده‌اند. هادی ساعی می‌گوید: «امام حسین(ع) خیلی بزرگ است؛ من که همیشه به او متوسل می‌شوم. چیزهایی از برکات عاشورا دیده‌ام که باورکردنی نیست».
هادی ساعی
از بچگی با پدرش به همین هیئت می‌رفته؛ هیئتی در مسجد ساجدین شهرری؛ «هر سال اینجا هستم؛ البته به مساجد و تکیه‌های دیگر دوستان هم سر می‌زنم ولی هیچ‌جا، مسجد ساجدین شهرری نمی‌شود»؛
جایی که با همشهریان‌اش دور هم جمع می‌شوند و از اول دهه تا روز عاشورا عزاداری می‌کنند. مرد اخلاق ورزش ایران یکی از حامیان این هیئت عزاداری هم هست؛ البته اصلا دوست ندارد درباره کارهایی که تا به حال برای این هیأتی که از همه‌جا بیشتر دوستش دارد کرده، بگوید؛ «ای بابا، کار خاصی نکرده‌ام که بخواهم بگویم. کار کردن برای امام حسین که گفتن ندارد. من هم مثل همه. هر سال یک کمک ناچیزی می‌کنم».
البته بهترین تکواندوکار دنیا، روزهای عاشورا هم در همین مسجد نذری میدهد؛ مسجد و هیئت عزاداری‌ای که تا حالا خیلی چیزها از آن دیده؛ «هر وقت کارم گیر کرده و مشکلی داشته‌ام، نذر این هیئت کرده‌ام. خدا را شکر، امام حسین(ع) همیشه و هر وقت هر چه خواسته‌ام، به من داده».
برای همین هم هست که عزاداری در مسجد ساجدین شهرری را با هیچ‌جا مقایسه نمی‌کند؛ «عزاداری ترک‌ها یک‌جور خاص است. نمی‌دانم چطور بگویم؛ خیلی ساده و بی‌ریا؛ هیچ علم و چلچراغ و هیچ زرق و برقی نیست. هیچ حاشیه‌ای در این هیئت عزاداری نیست. عزاداران‌اش هم بیشتر آدم‌های مسن هستند. عاشقانه سینه می‌زنند و گریه می‌کنند. من از بچگی با پدرم به این هیئت می‌رفتم. یک‌جور مرور خاطرات هم هست دیگر. اصلا عزاداری در جاهای دیگر به من نمی‌چسبد. شور و حال و صفایی که این هیئت عزاداری ما دارد، هیچ هیئتی ندارد. فقط باید بیایید و ببینید که من چه می‌گویم. نمی‌دانم، شاید هم به خاطر اینکه از بچگی تاسوعا و عاشوراهای زیادی را در این هیئت عزاداری کرده‌ام، این‌قدر باتعصب از اینجا تعریف می‌کنم ولی نه به خدا، اینجا عزاداری یک‌جور دیگر است».
چند بار حرف‌هایش را تکرار می‌کند ولی باز هم می‌رسد سر حرف اولش؛ «آره، باز هم می‌گویم، اینجا فرق می‌کند».
حسین رضازاده؛ عزاداری در زادگاه
با اینکه قبل از المپیک سیدنی، مدال جوانان جهان را گرفته بود ولی از آنجا بود که شناخته شد؛ جایی که وقتی می‌خواست وزنه را بلند کند ذکر «یا ابوالفضل»را فراموش نکرد.
از همان‌جا بود که قوی‌ترین مرد جهان شد با یک جمله معروف؛ جمله‌ای که به قول خودش از بچگی با آن بزرگ شده بود. بعد از سیدنی در تمام مصاحبه‌هایش از عشق و علاقه‌اش به آقایش گفت: «من عاشق آقایم – ابوالفضل – هستم.
وقتی اسم او را صدا می‌کنم، حس می‌کنم قدرتم بیشتر می‌شود». برای همین اسم تنها پسرش را هم ابوالفضل گذاشته تا زیر سایه نام او بزرگ شود. قوی‌ترین مرد جهان هر جای دنیا که باشد، تاسوعا و عاشورا خودش را به یک گوشه‌ای از خاک اردبیل می‌رساند؛
روستایی کوچک در شمال غرب ایران به نام حیدرآباد. هرساله روزهای تاسوعا و عاشورا مردم این روستای کوچک – که در 40 کیلومتری اردبیل قرار دارد – منتظر پهلوان خود هستند؛ پهلوانی که همراه خانواده‌اش در این روستا مراسم تعزیه و نذری روز تاسوعا و عاشورا را برگزار می‌کند.
مراسم تعزیه روز عاشورا هرسال در میدان روبه‌روی مسجد برگزار می‌شود و حاج‌حسین در دل جماعت با عزاداران اشک می‌ریزد و بعد از مراسم تعزیه و عزاداری هم همه مردم روستا ناهار میهمان خانواده رضازاده هستند. خودش همه را به ناهار دعوت کرده و به سوی خانه حرکت می‌کند.
هرکول ایران عزاداری در این گوشه از خاک ایران را با هیچ جای دنیا عوض نمی‌کند. اصلا نمی‌تواند تاسوعا و عاشورا را در جایی به غیر از اینجا بگذراند. پهلوان موفقیت‌اش را مدیون دعاهای مردم همین روستا می‌داند؛ روستایی که به نام حاج‌حسین رضازاده افتخار می‌کند.
البته امسال با این شرایط آب و هوایی باید دید که آیا پهلوان می‌تواند خودش را به روستای حیدرآباد برساند یا نه؛ شاید هم برف و کولاک او را مجبور کند تاسوعا و عاشورا را در جایی به غیر از روستای آبا و اجدادی‌اش مثلا در تکیه اردبیلی‌های تهران در میدان ارگ و در کنار همشهری‌اش- علی دایی- بگذراند.
علی پروین؛ از لواسان تا طرشت
علی پروین از خودش هیئت عزاداری ندارد؛ یعنی او مؤسس یا بانی هیئتی نیست. با وجود این پروین در این ایام خرج زیادی میدهد. او در عزای حسینی، هر شب لواسان را به سمت طرشت طی می‌کند تا بتواند در هیات محبان مهدی(عج) حاضر شود.
هیئت محبان مهدی(عج) زیرنظر مهدی عرب ـ یکی از دوستان نزدیک پروین ـ اداره می‌شود. ایده تاسیس این هیات زمانی به ذهن او رسید و هنگامی‌که با استقبال پروین روبه‌رو شد، دست روی دست نگذاشت. حالا پروین با حضور در این هیات جمع زیادی از طرفداران‌اش را هم به طرشت می‌کشد.
هواداران و البته در مواقعی بعضی بازیکنان نزدیک به او در هیئت شهدای طرشت عزاداری می‌کنند؛ بازیکنانی مثل علی انصاریان و بهروز رهبری‌فرد و البته قدیمی‌های فوتبال ایران. تا همین پارسال حمید شیرزادگان هم در هیات عزاداری محبان مهدی(عج) شرکت می‌کرد؛ کسی که امسال دیگر دربین آنها دیده نمی‌شود.
حسین کلانی و همایون بهزادی از دیگر قدیمی‌های پرسپولیس هستند که در هیئت محبان مهدی(عج) حضور پیدا می‌کنند.
یکی از برنامه‌های بزرگ این هیئت، دعوت از هیات‌های دیگر تهران است؛ به این ترتیب که دسته‌ها در هیئت محبان مهدی(عج) حضور پیدا می‌کنند و مراسم سینه‌زنی شروع می‌شود. بعد از این مراسم، با کمک‌های مالی پروین شام می‌دهند.
عرب می‌گوید: «اگر علی آقا نباشد، فکر نمی‌کنم بتوانم در ماه محرم تکیه بزنم. خوشبختانه چند سالی است که این اتفاق افتاده و ما هم به اتفاق علی‌آقا سهمی در برگزاری مراسم سوگواری امام حسین(ع) داریم. من نوکر امام حسین(ع) هستم».
هیئت محبان مهدی(عج) البته 4 ـ 3 روز قبل از شروع ماه محرم تشکیل می‌شود و تا روز بعد از عاشورا ادامه دارد.
پروین فقط در یک حالت به این هیئت نمی‌رود و آن زمانی است که در خانه‌اش خرج میدهد. سرمربی سابق پرسپولیس وقتی به لواسان نقل مکان کرد، در زیرزمین خانه‌اش حسینیه‌ای ساخت؛ به همین دلیل، گاهی هیات محبان مهدی(عج) به حسینیه لواسان می‌رود و پروین در آنجا خرج میدهد. شخص پروین به مداحی‌های این روزها علاقه زیادی دارد و مداحی‌های حاج منصور ارضی را می‌پسندد؛ همین‌طور مداحی‌های علی انسانی.
در حسینیه پروین همه نوارهای این دو مداح موجود است و از بلندگوهای حسینیه پخش می‌شود. گفته می‌شود پروین در ماه محرم بیشتر از ماه رمضان نذر و نیاز می‌کند؛ کسی که بسیاری از نذر‌هایش را به خواسته مادرش و وصیت او انجام میدهد.
فرهاد کاظمی؛ این روزها ماتم‌زده هستم
«هر زمان که کم آوردم/ تو به دادم رسیدی/ چه کمک‌ها که نکردی/ چه بدی‌ها که ندیدی/ این زندگی‌ام، آقا/ گر سخت و پر از درد است/ هر جا که زمین خوردم/ زینب(س) کمکم کرده است». این مصراع‌ها همیشه همراه فرهاد کاظمی سرمربی تیم فوتبال استیل آذین است و هرگاه دلش می‌گیرد، آن را زیر لب زمزمه می‌کند.
این روزها اما هرگاه فرصتی به او دست بدهد، آن را پشت تریبون می‌خواند زیرا فرهاد کاظمی‌متولی بزرگ‌ترین هیات عزاداری حسینی در محله جوادیه تهران است که البته قدیمی‌ترین هیئت این منطقه هم هست.
هیئت حضرت زینب(س) سال 1350 تاسیس شد؛ یعنی زمانی که کاظمی جوان بود؛ حالا با گذشت 36 سال از آن روزها این مربی دیگر از جوانی فاصله گرفته اما هنوز که هنوز است در ایام سوگواری امام حسین(ع) با همان انرژی روزهای جوانی در این مراسم‌ها شرکت می‌کند؛ البته در سال‌های اول، هیئت حضرت زینب(س) 15 ـ 14 تا عضو بیشتر نداشت؛
همچنین، این هیئت جای مشخصی نداشت و هر سال در خانه یکی از اعضای هیئت شکل می‌گرفت اما هر سال که گذشت، تعداد نفرات آن هم افزایش یافت و جالب اینکه بعدها جمعیت آن‌قدر زیاد شد که سال 70 مراسم عزاداری را در حیاط یک مدرسه در همان محله برگزار کردند و چند سالی به همین ترتیب گذشت.
سه سال پیش فرهاد کاظمی، ملکی در جوادیه خرید و یک حسینیه به نام حضرت زینب(س) ساخت. اما چرا حضرت زینب(س)؟
فرهاد کاظمی می‌گوید: « اصلاً دوست ندارم بی‌احترامی‌کنم. همه یارانی که در روز عاشورا حضور داشتند، برایم عزیز هستند اما چون حضرت زینب(س) یک زن بود و در ایام عاشورا سختی‌های زیادی کشید، نام هیئت را حضرت زینب(س) گذاشتیم. او یک‌تنه با حرف‌هایش جلوی دشمنان ایستاد؛ برای همین ارادت خاصی به او دارم و فکر کردم این‌طوری خیلی بهتر است».
در حال حاضر، هیئت دو طبقه است که طبقه اول مختص آقایان است و طبقه دوم، حسینیه بانوان به حساب می‌آید.
کاظمی هدف از برگزاری هیئت عزاداری امام حسین(ع) را این‌گونه بیان می‌کند: «هدف اصلی ما جذب مردم و کشاندن آنها به این مکان‌هاست. به نظر من، باید در این مجالس فرهنگ‌سازی شود و معتقدم فرهنگ‌سازی در عزاداری امام حسین(ع) خیلی مناسب است و جواب میدهد. دقیقاً یادم است سال 57 تعداد نفراتی که به این هیئت می‌آمدند، 58 نفر بود اما الان تعداد اعضای هیئت دیگر قابل شمارش نیست؛ یعنی هر ساله به تعداد ما اضافه می‌شود و من از این مسئله بسیار خوشحال هستم. امیدواریم بتوانیم همین روند را ادامه بدهیم».
هیئت حضرت زینب(س) یکی از معدود هیئت‌هایی است که یک شعار مخصوص به خودش دارد. اگر از جلوی این هیئت واقع در جوادیه یک بار رد شوید، حتما متوجه یک پرچم روی سردر هیئت می‌شوید؛ روی این پرچم نوشته شده است: «حامی ما زینبیان، زینب است».
کاظمی در این باره می‌گوید: «سعی کردیم شعاری داشته باشیم که در مقام و منزلت حضرت زینب(س) باشد؛ برای همین از این شعار استفاده کردیم».
این شعار گاهی در دسته سینه‌زنی آنها خوانده می‌شود و جمعیت آن را فریاد می‌زند. دسته سینه‌زنی هیئت متوسلین به حضرت زینب(س) تا همین چند سال پیش به خیابان‌ها می‌رفت. اما با افزایش جمعیت، هیئت دیگر امکان این را ندارد که بخواهد از حسینیه خارج شود. به همین دلیل، مراسم عزاداری در داخل حسینیه برگزار می‌شود.
در هیئت حضرت زینب(س) از زنجیر استفاده نمی‌شود برای همین، فقط مراسم سینه‌زنی برگزار می‌شود و البته از طبل و دهل هم خبری نیست.
این هیئت تنها یک پرچم دارد که سالیان سال است همراه آنهاست. این پرچم، هیات حضرت زینب(س) را از بقیه هیات‌های این منطقه جدا می‌کند؛ البته نه فقط این مسئله، که نداشتن طبل و علامت هم باعث شده که این هیئت متمایز باشد از دیگر دسته‌جات. هیات حضرت زینب(س) بسیار پرطرفدار است و چهره‌های شناخته‌شده‌ای در آنجا حضور پیدا می‌کنند.
از بین بازیکنان و مربیان فوتبال حمید استیلی، عباس آقایی، سیاوش اکبرپور و مهدی رحمتی در آن حضور دارند. غلامرضا محمدی، عباس جدیدی، علیرضا دبیر، علیرضا رضایی و... هم کشتی‌گیرانی هستند که به خاطر دوستی با فرهاد کاظمی در هیئت حضرت زینب(س) عزاداری می‌کنند و از بین بازیگران نیز بهمن مفید، پژمان بازغی و... هستند؛ البته در سال‌های گذشته چهره‌های دیگری چون علی دایی در جوادیه حضور پیدا کرده‌اند.
در هیئت حضرت زینب(س) که فرهاد کاظمی بانی آن است و گاهی هم خودش نوحه‌خوانی می‌کند - در حالی که این هیئت مداح‌های معروف زیادی دارد - کریمی، حلالی و مجید بنی‌فاطمه نوحه‌خوانی می‌کنند.
همچنین، گاهی هم مداح‌های دیگری در این هیئت برنامه اجرا می‌کنند؛ مثل حاج امین مقدم که در واقع مداح هیئت متوسلین به زینب اردبیلی‌های مقیم تهران است.
به هر حال، فرهاد کاظمی این روزها اداره‌کننده دسته عظیم سینه‌زنی عزاداری امام حسین(ع) است. او می‌گوید: «دوست دارم عزاداری امام حسین(ع) هر سال باشکوه‌تر از سال‌های قبل اداره شود. اگر این‌طوری نباشد، خیلی ناراحت می‌شوم؛ البته با عاشقان ائمه مطمئن هستم که امسال هم بتوانیم مراسم آبرومندانه‌ای توی محله جوادیه برگزار کنیم».
اظمی معتقد است، ظهر عاشورا دگرگون‌تر از همیشه است؛ مردی که در این روز یک شال سیاه رنگ به گردن دارد و در سوگ امام حسین(ع) اشک می‌ریزد.
کاظمی می‌گوید: «در این روزها یک جور دیگری هستم، ماتم‌زده هستم». شاید به همین دلیل است که سعی می‌کند در روز عاشورا آن نوحه را ـ که از جیبش بیرون می‌آورد ـ بخواند: «.... این زندگی‌ام، آقا/ گر سخت و پر از درد است/ هر جا که زمین خوردم/ زینب(س) کمکم کرده است».
هیئت حضرت زینب(س) در جوادیه و در انتهای خیابان 20 متری قرار دارد؛ جایی که معروف است به «ته خط».
غلامحسین پیروانی؛ نوحه در تمرین
این احتمال هست که وقتی بازیکنان در زمین و در حال تمرین هستند، غلامحسین پیروانی در کنار زمین زیر لب نوحه بخواند و یا در اردوی تیم مقاومت فجر سپاسی یا در رختکن برای بازیکنان مداحی کند.
علاقه پیروانی به مداحی به سال‌ها پیش برمی‌گردد؛ به زمانی که خیلی کوچک بود. او در یک خانواده مذهبی به دنیا آمده است و همین موضوع باعث شده که پیروانی هم از همان دوران با عزاداری در ایام ماه محرم آشنا شود.
خودش می‌گوید: « قبل از انقلاب نیز پدرم در ایام محرم و صفر و فاطمیه هیئت می‌گرفت؛ برای همین، من هم راه پدرم را ادامه دادم.» حالا او مداح هیات امام حسن مجتبی(ع) است. علی ـ پسر پیروانی ـ معتقد است که صدای پدرش خوب است و مناسب نوحه‌خوانی در ایام عزای حسینی.
سرمربی مقاومت سپاسی اما چنین عقیده‌ای ندارد. پیروانی می‌گوید: «نه زیاد خوب است و نه زیاد بد. از بچگی به ائمه عشق و علاقه داریم و پدرم وصیت کرده که این راه را ادامه دهیم».
او البته همه‌کاره هیئت امام حسن مجتبی(ع) هم به حساب می‌آید؛ یعنی جدا از اینکه در ماه محرم برای این هیئت مداحی می‌کند، یکی از بانیان آن هم هست.
علی پیروانی در این‌باره می‌گوید: «پدرم خیلی مذهبی است و همیشه برای حضور در این‌جور مراسم بی‌تابی می‌کند. ارادت خاصی هم نسبت به ائمه و امام حسین(ع) دارد.»
هیئت امام حسن مجتبی(ع) خیلی سال پیش در شیراز تاسیس شد و شاغلام هم یکی از مؤسسان آن محسوب می‌شود.
غلام پیروانی سال‌هاست که در شیراز مربیگری می‌کند و در این سال‌ها هیچ‌وقت به این نتیجه نرسیده که می‌تواند در شهر دیگری مربیگری کند.
او البته پیشنهادهایی از دیگر تیم‌ها داشته است اما هر بار با به یاد آوردن روزهایی که در شیراز مداحی و هیئت‌داری می‌کند، منصرف شده است.
پیروانی می‌گوید دلش برای هیئت امام حسن مجتبی(ع) تنگ می‌شود و نمی‌تواند از شیراز دل بکند؛ از هیئتی که در این ایام برنامه‌های زیادی دارد و معمولا دسته‌های بسیاری را در سطح این شهر بر پا می‌کند. شاه‌چراغ یکی از مکان‌هایی است که دسته زنجیرزنی هیئت امام حسن مجتبی(ع) در آنجا حضور پیدا می‌کند و البته جمعیت زیادی به تماشای این دسته می‌نشینند.
نکته قابل توجه اینجاست که اغلب بازیکنان مقاومت سپاسی شیراز هم به تبعیت از مربی تیمشان در مراسم‌های زنجیرزنی و سینه‌زنی این هیئت شرکت می‌کنند.
غلام پیروانی می‌گوید: «این روزها حس عجیبی دارد؛ به‌خصوص 10 روز اول ماه محرم. امیدواریم در این روزها ائمه هم از ما راضی باشند».
یکی از عادت‌های پیروانی در مراسم عزاداری امام حسین(ع) این است که از دعا دست برنمی‌دارد و سعی می‌کند برای همه دعا کند. خیلی‌ها بر این باورند که اعتقاد و تعصب غلامحسین پیروانی به ائمه اطهار و به‌خصوص امام حسین(ع) روی بازیکنان‌اش هم همیشه تاثیر مثبت گذاشته است.
امیر قلعه‌نویی؛ ما بچه پایین شهریم
اگر امیر قلعه‌نویی در تهران باشد، هر 10 شب ایام سوگواری امام حسین(ع) را در محله نازی‌آباد می‌گذراند؛ در هیئت سیدالشهدا در میدان انصاری که سال‌ها پیش توسط او و چند تن از دوستان‌اش تاسیس شد.
در واقع سرمربی تیم ملی در جام ملت‌های آسیا، یکی از بنیانگذاران این هیئت است؛ البته تاسیس هیئت سیدالشهدا به سال‌ها پیش بازمی‌گردد؛ به زمانی که قلعه‌نویی جوان بود و هنوز در نازی‌آباد زندگی می‌کرد؛
«با چند تا از دوستان‌ام توی محله پایین (نازی‌آباد) به این نتیجه رسیدیم که بهتر است یک هیئت برای عزاداری امام حسین(ع) برپا کنیم. حالا نمی‌خواهم بگویم که من پیشنهاد اولیه را دادم اما به هر حال، من هم یکی از بانیان هیئت سیدالشهدا بودم».
هیئت سیدالشهدا حالا یکی از قدیمی‌ترین هیئت‌های منطقه نازی‌آباد به حساب می‌آید و امیر قلعه‌نویی با اینکه سال‌هاست به شمال‌شهر نقل مکان کرده، اما هنوز هم در دهه سوگواری اهل‌بیت امام حسین(ع) در هیئت سیدالشهدا این ایام را می‌گذراند.
سرمربی مس کرمان اما امسال مطمئن نیست که در تهران باشد. او به تازگی با این تیم کرمانی قرارداد بسته است.
قلعه‌نویی در این باره می‌گوید: «سعی می‌کنم که باز هم بتوانم در محله پایین‌مان باشم چون نسبت به هیئت سیدالشهدا تعصب دارم و دوست دارم همچنان پابرجا بماند. با همه اینها، سعی می‌کنم طوری برنامه‌ریزی کنم که حداقل روزهای اصلی را در محله پایین باشم».
به گفته نزدیکان قلعه‌نویی، این مربی با کمک‌های مالی‌اش این هیئت را حمایت می‌کند؛ گرچه خودش تمایل چندانی ندارد که در این باره صحبت کند اما به گفته نزدیکان‌اش او علاقه زیادی به عزاداری امام حسین(ع) دارد.
قلعه‌نویی چند سال پیش که به عنوان سرمربی استقلال به این باشگاه رفت، همزمان خانه‌اش را هم عوض کرد. در آن زمان او دنبال خانه‌ای در جردن بود که زیرزمین بزرگی داشته باشد. سرمربی سابق تیم ملی قرار بود زیرزمین خانه‌اش را به حسینیه تبدیل کند تا در عزای حسینی از آنجا هم برای برگزاری برخی مراسم‌ها استفاده کند. این اتفاق افتاد و البته این مربی که 3 سال بعد با استقلال به قهرمانی لیگ دست یافت، به منطقه پاسداران نقل مکان کرد.
قلعه‌نویی می‌گوید: «البته من دهه اول ماه محرم معمولاً در محله پایین هستم اما بعضی مراسم را در حسینیه برگزار می‌کنم. مثلاً ما در اربعین حسینی برنامه داریم و اتفاقاً جمعیت زیادی هم در این مراسم شرکت می‌کنند».
علی دایی؛ اردبیلیها در گلوبندک
امسال سه سالی می‌شود که خبری از سلیم موذن‌زاده نیست؛ بزرگ‌ترین مداح شهر اردبیل که تا همین چند سال پیش در ماه محرم به تهران سفر می‌کرد تا بتواند یکی دو شبی را در هیئت اردبیلی‌های مقیم تهران مداحی کند اما به دلیل بیماری، سه سالی هست که سری به چهارراه گلوبندک نمی‌زند؛ جایی که اغلب اردبیلی‌های تهران جمع می‌شوند تا دهه اول ماه محرم در عزای امام حسین(ع) شرکت کنند.
علی دایی ـ‌اسطوره فوتبال ایران ـ یکی از همین اردبیلی‌هاست. او سال‌هاست که در این هیئت، عزاداری می‌کند؛ هیات اردبیلیها در گلوبندک و درست روبه‌روی حسینیه کربلایی‌ها.
در حال حاضر این هیئت دو صحن دارد و حدود 600 تا 700 نفر جمعیت را دربرمی‌گیرد؛ البته به نظر می‌رسد در سال‌های آینده مؤسسان هیئت اردبیلیها گنجایش آن را بالا ببرند.
سرمربی سایپا شب هشتم ماه محرم در این هیئت خرج میدهد. دایی در مصاحبه‌های قبلی‌اش در مورد حضورش در عزاداری امام حسین(ع) گفته است: «ما از بچگی با ائمه بزرگ شدیم و همه چیزمان اینها هستند. نمی‌خواهم شعار بدهم. من در خانواده‌ای بزرگ شده‌ام که بابام عاشق بود و ما همیشه در اردبیل روزهای عاشورا خرجی می‌دادیم».
او تا چند سال پیش ـ که هنوز یکی از بازیکنان تیم ملی بود ـ سعی می‌کرد ملی‌پوشان را به هیئت اردبیلیها دعوت کند؛ مثل بازیکنانی چون مهدی امیرآبادی. این هیات البته عزاداری خاص خودش را دارد؛. به این ترتیب که هیئت اردبیلیها علامت، طبل و زنجیر ندارد. آنها به صورت دسته از هیئت بیرون نمی‌روند.
مراسم عزاداری این هیئت به سینه‌زنی در حسینیه خلاصه می‌شود. علی دایی البته یک روز بعد از حضور در هیئت اردبیلی‌های مقیم تهران به اردبیل سفر می‌کند تا در روزهای تاسوعا و عاشورای حسینی در زادگاه‌اش باشد.
دایی علاقه عجیبی به عزاداری‌های ماه محرم در زادگاه‌اش دارد، به طوری که هر سال، در روزهای نهم و دهم محرم به اردبیل می‌رود.
محمد دادکان؛ فوتبالی‌ها، بازاری‌ها
حاج مصطفی سال‌ها پیش ـ قبل از انقلاب ـ روزی که از سفر کربلا برگشت، تصمیم گرفت یک هیئت عزاداری امام حسین(ع) تاسیس کند. در واقع پدر محمد دادکان موسس هیئت محبان الزهرا است و بانی آن به حساب می‌آید.
هیئت محبان الزهرا توی محله پامنار است و دسته عزاداری این هیئت در بازار جزو بزرگ‌ترین و معروف‌ترین دسته‌های بازار محسوب می‌شود؛ البته به همراه هیئت شهید طیب حاج رضایی، عموی امیر حاج‌رضایی کارشناس فوتبال. حاج مصطفی تا قبل از مرگ، هر ساله در این ایام هیئت محبان الزهرا را برگزار می‌کرد؛ هیئتی که محمد دادکان ـ آخرین رئیس فدراسیون فوتبال ـ هم همیشه در آن حضور پیدا می‌کرد؛ البته قبل از انقلاب تعداد شرکت‌کنندگان خیلی نبود؛ این موضوع را یکی از دوستان نزدیک دادکان یادآور می‌شود.
این فرد می‌گوید: «یادم است که پدر دادکان حافظه خوبی داشت و قبل از اینکه وارد حسینیه شود، متوجه می‌شد که چه کسانی در آنجا حضور دارند و چه کسانی نیامده‌اند. فقط کافی بود حاج مصطفی نگاهی به کفش‌ها بیندازد تا از کفش شرکت‌کننده‌ها همه چیز را بفهمد. اما بعدها تعداد جمعیت بیشتر شد و در حال حاضر، جمعیت زیادی در هیات عزاداری می‌کنند».
اغلب آدم‌های هیئت محبان الزهرا را بازاری‌ها تشکیل می‌دهند؛ البته سال‌هاست که دیگر این هیئت توسط محمد دادکان و برادران‌اش اداره می‌شود. او حالا یکی از بانیان این هیئت به حساب می‌آید.
