بیشتر این 5درصد هم به حوزه فرهنگ دینی و ورزش اختصاص داده شده و سهم فرهنگ و هنر از جمله سینما، تئاتر، موسیقی، نقاشی،مجسمه‌سازی و ... از این مقدار، بسیار ناچیز است.
اگر در این حوزه‌ها اتفاقی به چشم می‌آید به خاطر علاقه شخصی هنرمندان و به واسطه سرمایه خودشان بوده و به این ترتیب، متاسفانه دولت و کمیسیون فرهنگی مجلس کمتر به این حوزه توجه کرده‌اند.
این بی‌توجهی از آنجا ناشی می شود که ظرفیت و اهمیت سینما و تئاتر برای بسیاری هنوز معلوم نیست. اگر مقام معظم رهبری فرمودند: بودجه فصل فرهنگی افزایش یابد منظورشان همه حوزه فرهنگ و هنر بودکه علی القاعده شامل هنرهای تصویری ، نمایشی و تجسمی هم می شود.
در این میان آنچه باید در طول سال های گذشته و حتی اکنون مورد توجه قرار گیرد، عملکرد مدیران فرهنگی است.
متاسفانه نه در این دولت و نه در دولت های قبلی به این مقوله آنطور که باید و شاید توجه نشده است.
حمایت 10درصدی دولت از بخش فرهنگی برای نخستین بار و از سال گذشته از سوی بنده، عماد افروغ و امیررضا خادم عنوان شد که حتی اگر پذیرفته شود شاهد جهش جدی در بخش فرهنگی نخواهیم بود، بلکه شرایط اندکی بهتر خواهد شد، زیرا در حوزه فرهنگ اگر بودجه ای هم تخصیص داده شود، مانند طرح های عمرانی چون ساخت تونل و جاده وغیره، محقق نمی شود چون برنامه های فرهنگی نمود آنچنانی ندارند و معلوم نمی شود که بودجه تخصیص داده شده در حوزه فرهنگی و هنری تا چه حد صرف پیشرفت همان طرح شده است.
در حالی که بودجه فعلی سازمان های فرهنگی اصلا جوابگوی نیازها نیست. مثلا بودجه فعلی سازمان تبلیغات اسلامی در سال 87 مطابق بودجه سال 84 این سازمان است.
به نظر من باید اصحاب هنر نیز فعالیتی بکنند.
دوستان وقتی تلاش ها را می‌بینند یکسری وعده و وعید می‌دهند ولی وقتی بحث بودجه می‌شود، کسی نیست تا چانه‌زنی کند به همین خاطر است که باید دوستان سینمایی یا اصحاب موسیقی، تئاتر در مجلس نماینده داشته باشند.
ولی متاسفانه متولیان فرهنگی وابسته به این فضا نیستند و معمولا مدیرانی‌اند که از حوزه‌های دیگر وارد فرهنگ می‌شوند در صورتی‌که در کشورهایی چون فرانسه، سوئیس و ایتالیا که پشتوانه فرهنگی قوی دارند ، مدیران ارشد فرهنگ آنها از میان شخصیت‌های پرسابقه فرهنگی و هنری انتخاب می‌شوند.
واقعیت این است که وضعیت سینما، ادبیات و شعر و موسیقی ما در خور شان انقلاب ما نیست و متاسفانه آنقدر که خود مقام معظم رهبری به فرهنگ و هنر و شعر و داستان‌نویسی و رمان علاقه‌مندند، مدیران اجرایی به این مقولات اهمیت نمی‌دهند.
