به نظر می رسد تدوین تفاهم‌نامه‌ای در این زمینه می تواند در نهایت به تعامل و درک مشترک سازمان‌ها‌ی ذیربط بینجامد و ساخت و ساز را از حالت غیرحرفه‌ای کنونی که امکان برای ورود گاه بی قید و شرط افراد به این عرصه فراهم است، به صورت حرفه‌ای و صنعتی درآورد.
به بیان دیگر در این صورت وظایف هریک از سازمان‌ها و عناصر دخیل در امر ساخت و ساز به طور دقیق از یکدیگر قابل تفکیک خواهد بود و سازنده به لحاظ حقوقی در قبال ساخت و ساز، مسئولیت‌پذیر و پاسخگو و عملکرد‌ها قابل پیگیری است.
عملیاتی‌شدن وظایف مجری، صدور شناسنامه فنی ساختمان، ساماندهی خدمات‌رسانی و نظارت، همچنین رعایت و اجرای شیوه‌نامه‌های مرتبط با قوانین و مقررات از سوی کلیه دست اندرکاران می‌تواند به عنوان مباحث مهم در قبال کیفیت ساخت و ساز در نظر گرفته شود.
از آنجا که وظایف مجری ساختمان تاکنون به درستی مورد توجه قرار نگرفته و عملیاتی نشده است در این تفاهم‌نامه، مجری باید وظایف خود را در قبال ساخت و‌ساز، مطابق مقررات ملی ساختمان بشناسد و در این راستا اصول ایمنی و حفاظت کارگاه و استفاده از مهندسان و کاردانان فنی رشته‌های مختلف، معماران تجربی دارای پروانه اشتغال و کارگران ماهر در فرآیند ساخت و ساز به دقت رعایت شود.
در واقع با برچیده شدن ساخت و سازهای انفرادی غیر حرفه‌ای، ساخت و ساز به سمت حرفه ای پیش خواهد رفت و زمینه احداث صنعتی ساختمان فراهم می‌شود و شخصیت حقوقی، کل مسئولیت طراحی و اجرا را به عهده خواهد گرفت.
علاوه برآن، سازنده برای پوشش بیمه‌ای ساختمان ناگزیر به استفاده از مصالح استاندارد و رعایت دقیق قوانین و مقررات خواهد بود و به تبع آن ارتقای کیفیت و مقاومت بنا به عنوان اصلی اجتناب ناپذیر حاصل خواهد شد.
