پیمان سلطانی آهنگساز این اثر ضمن اعلام این خبر به همشهری آنلاین گفت :ساخت و تنظیم سرودها و تصنیف‌های ملی- میهنی را از سال 1375 آغاز کردم. در سال 1381 با همکاری ادارۀ کل میراث فرهنگی استان خوزستان در محوطۀ تاریخی چغازنبیل نمونههایی از این آثار به صورت رسمی اجرا شد. استقبال از این اجرا باعث شد تا پیشنهاد اجرای مجدد آن و این بار در بنای تخت جمشید، به ادارۀ کل سازمان میراث فرهنگی داده شود. پس از آن، قرار شد ارکستر «تخت جمشید» (که بعدها با نام «ارکستر ملل» به کار خود ادامه داد) در محوطۀ تاریخی تخت جمشید قطعۀ «ایران جوان» را به همراه آثاری دیگر اجرا کند. این امکان به دلیل تغییر در مدیریت سازمان فراهم نشد.
به گفته سلطانی در سال 1382 معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قطعۀ «ایران جوان/ وطنم» را تأیید کرد و این قطعه در کمیتۀ بین‌المللی موزه‌ها و میراث معنوی (ایکوم) ثبت شد. همچنین، پارتیتور (نتنویسی تمام بخشهای سازی و آوازی) این اثر در سال 2003 در کانادا به چاپ رسیده است. نسخه‌ای از آن از سال 1382 تا 1392 در مراکز داخلی و بین‌المللی به نام من ثبت و سند کپی‌رایت آن نیز صادر شده است.
سلطانی درباره چگونگی انتخاب شهرام ناظری برای این کار گفت:در سال 1383 پس از توافق با آقای شهرام ناظری قرار شد این اثر به همراه آثار دیگری در همین ژانر یا گونه اجرا و ضبط شود که متأسفانه به دلیل مسافرت ایشان به آمریکا چند سالی به تعویق افتاد. نخستین اجرای رسمی این اثر (ایران جوان) در سال 1384 در تالار وحدت تهران با همراهی «ارکستر ملل» به رهبری اینجانب و آواز آقای سالار عقیلی بوده است. پیش از انتشار رسمی اثر ضبط‌هایی نامناسب و غیرمجاز توسط مخاطبان به رسانهها راه پیدا کرد.
رسانه‌های داخلی و خارجی نیز بدون اطلاع و اجازۀ من آن را پخش کردند. به دلیل اقبال عمومی از این اثر، قطعۀ «ایران جوان» توسط افراد مختلفی در داخل و خارج از کشور مورد سوءاستفاده و سرقت هنری قرار گرفت که مرا وادار به شکایت در دادگاه‌های صالحه کرد. متعاقب آن این افراد تحت پیگرد قانونی قرار گرفتند. برخی از آنها حتی در فضای مجازی اینترنت اثر را به نام خود معرفی و با اطلاعات دروغین شایعهپراکنی کردند که این موارد نیز تحت عنوان کلاهبرداری در دادگاه پیگیری شد.
وی درباره چگونگی استفاده از شادروان بیژن ترقی برای سرایش شعر آن گفت:باکلام شدن این اثر و سرودن شعر آن نیز به پیشنهاد و سفارش اینجانب بوده است و آقای «بیژن ترقی» (شاعر قطعۀ ایران جوان) طی نامه‌ای کلیۀ حقوق مادی و معنوی این شعر را به بنده واگذار کرده است. از زنده یاد بیژن ترقی خواهش کردم ترانه ای بسراید که به هیچ حزب و زمان خاصی تعلق نداشته باشد و همه ی اقوام ایرانی را در بر گیرد. «ایران جوان» اثری است مستقل که در ساخت آن از ملودی‌ای قدیمی (قطعۀ سلام) ساختۀ آقای «لومر» استفاده کردهام. قطعۀ سلام در بعضی از منابع بهاشتباه «نخستین سرود ملّی ایران» معرفی شده است. این قطعه در زمان قاجار بهعنوان یک مارش چندین بار در مراسم رسمی دربار با ارکستر سازهای بادی و پیانو سولو به اجرا در آمده است. این ملودی پس از صد و اندی سال به شکل کنونی پرداخت و مجدداً خلق شده است.
متذکر میشوم که تنها اجراهای مورد تأیید از سرود «ایران جوان» ضبط و اجراهای اینجانب با آواز آقای شهرام ناظری و آقای سالار عقیلی است و سایر اجراها مردود بوده و مجریان آن به عنوان سارقین آثار هنری تحت پیگرد قانونی قرار گرفتهاند.
سلطانی در ادامه گفت:پس از تغییرات اولیه در انگارههای ریتمیک، آکسانگذاریِ ملودیِ اولیه، اصلاح هارمونی، افزودن ملودیهایی به آن، افزودن اورتور، اپیزود میانی، کُدا و کادانس، گذاشتن کلام بر روی اثر، پرداخت در ارکستراسیون و تنظیم قطعه برای ارکستر سمفونیک و سازهای ملی، این موسیقی از یک مارش نظامی به یک سرود حماسی با مضمونی اجتماعی تبدیل شد و نام «ایران جوان» (در میان مردم، «وطنم») به خود گرفت. ایران جوان امروز دیگر به تمامی مردم ایران تعلق دارد.
پیمان سلطانی همچنین در پایان یادآوری کرد سرود ایران جوان با اجرای ارکستر ملل به رهبری او بدون اجازه و اطلاعش از رسانهها پخش شده است.
به گزارش همشهری‌آنلاین در بروشور این آلبوم نیز ضیاالدین ناظم‌پور مدیر اجرایی ارکستر ملل ایران درباره این اثر متنی نوشته است: از میان مجموعه آثار موسیقی ملی هر کشور که طی چند قرن ساخته و شنیده می‌شوند شاید تنها چند اثر انگشت شمار باشند که این اقبال را پیدا می‌کنند تا در خاطره تاریخی فرهنگ یک ملت ماندگار شوند. این موسیقی‌های ماندگار گاه حاصل و گاه محصول شکل‌گیری یک حرکت اجتماعی هستند.
تصنیف "ایران جوان" به عنوان یکی از شاخص‌ترین سرودهای ملی - میهنی تاریخ ایران است که نیکبختانه در زمان حیات من و شما متولد و ماندگار شد. آهنگسازی پیمان سلطانی، ترانه‌سرایی زنده‌یاد بیژن ترقی و همدلی نوازندگان ارکستر ملل که در سال ۱۳۸۳ تازه متولد شده بود از اتفاقاتی بودند که دست به دست هم دادند تا سبب خلق سرودی شوند که پس از گذشت بیش از نیم قرن از تولید سرود" ای ایران" بار دیگر برگ درخشانی را در کتاب تاریخ موسیقی ایران رقم بزنند.
آنچه تا قبل از انتشار این سی دی از این تصنیف شنیده بودید حاصل یک ضبط صحنه‌ای غیر حرفه‌ای و با کیفیت صوتی نازل از اجرای زنده این سرود توسط ارکستر ملل در تالار وحدت تهران بود. انتشار این نسخه از اثر در فضای مجازی، سو استفاده برخی از افراد، گروه‌های موسیقی و خوانندگان و همچنین پخش مکرر آن طی این سال‌ها از صدا و سیما هرگز با اجازه و رضایت صاحب اثر- پیمان سلطانی - نبوده است. شرح بی مهری برخی همکاران و دوستان که طی این سال‌ها هر یک به نوعی سعی کردند این اثر ارزنده - که متعلق به تاریخ موسیقی یک ملت است- را به نفع خود مصادره کنند، از حوصله این مقال اندک بیرون است. اثر مذکور که اینک طی سند شماره ی 282301 در کمیته ملی موزه‌ها و میراث معنوی جهانی در سال 1382 ثبت و طی سند شماره 1080730 در سال 2003 میلادی در کانادا نشر و سپس در سازمان کپی رایت جهانی در سال 2010 به ثبت رسیده است در کنار دو اثر دیگر عرضه شده در این مجموعه - باران و سرزمین مادری - با تلاش چند ساله صاحب اثر و نوازندگان ارکستر ملل و با همکاری نوازندگان ارکستر سمفونیک تهران آماده شده است و با خوانش استادانه خواننده مردمی شهرام ناظری پیشکش شما ایرانیان عزیز می‌گردد.
از سوی دیگر دراین سی دی یک فیلم مستند نیز گنجانده شده است. این فیلم که بعد از فراموشی نام دارد تابستان ۱۳۹۴به کارگردانی آرش رئیسیان ساخته شد و درباره سه سرود و تصنیف ملی میهنی از ساخته‌های پیمان سلطانی است.
در این فیلم چهره‌هایی چون: سیمین بهبهانی، بیژن ترقی، سید محمد بهشتی، فرخنده حاجی‌زاده، مسعود احمدی، محسن قانع بصیری، مسعود میری، احمد محیط طباطبایی، محمد باقر ضیایی، ضیاالدین ناظم‌پور، علی عزتی، اردشیر صالح‌پور، علیرضا قلی‌نژاد، بابک چمن آرا، وحید رستگاری، شهرام آقایی‌پور ، سجاد پورقناد و ... نقش ایفا کرده‌اند.
نظر شما