به گزارش ایرنا، کوزوو که با حمایت آمریکا و بسیاری از کشورهای عضو اتحادیه اروپا در سال 2008 میلادی به طور یک جانبه از صربستان اعلام استقلال کرد با وضعیت سیاسی و اقتصادی بسیار نامناسبی مواجه است و انتظار دارد که با شروع مراحل عضویت در اتحادیه اروپا به معضلات خود پایان دهد.
بسیاری از شهروندان کوزوو بخصوص جوانان این کشور که امید خود را به دولت و مقام های کشورشان برای بهبود اوضاع رفاهی مردم و ایجاد فرصت های شغلی جدید، از دست داده اند، به رغم هشدار بروکسل مبنی بر اینکه به اتباع کوزوو پناهندگی داده نمی شود، در یکی دو سال گذشته، کوله پشتی های خود را در دست گرفته و برای جستجوی آینده و زندگی بهتر به یکی از کشورهای عضو اتحادیه اروپا پناه برده اند.
جوانان کوزوویی بین 18 تا 34 ساله که عموما دولت را برای وضعیت نامناسب رفاهی خود مقصر اصلی می دانند، بزرگترین مشکل خود را نبودن فرصت های شغلی در کشورشان می دانند و در گفت و گو با نمایندگان رسانه های داخلی بر این نکته تاکید دارند که در صورت اشتغال به کار، حاضر به ترک کوزوو و رفتن به کشورهای خارجی نخواهند بود.
صدور روادید آزاد برای شهروندان کوزوو برای سفر به کشورهای عضو اتحادیه اروپا و یافتن کارهای فصلی در یکی از کشورهای این اتحادیه و آمریکا، از خواسته های دولت و مردم این منطقه است.
مقامات بلندپایه حکومت پریشتینا و همچنین دولت آلبانی که حامی کوزوو است، در این باره از بروکسل و واشنگتن خواستار کمک های سیاسی و اقتصادی شدند.
ساموئل ژبوگر نماینده اتحادیه اروپا در پریشتینا، اخیرا دولت و رهبران نهادهای کوزوو را به برآورده کردن معیارهای مورد نیاز برای لغو روادید بر شهروندان کوزوو از جمله اجرای اصلاحات در زمینه های مختلف به خصوص مبارزه با فساد مالی و پولشویی، فراخوانده است.
بازگشت مهاجرین غیر قانونی کوزوو از کشورهای اروپایی، اصلاحات در نهادهای مختلف به ویژه امنیتی و قضایی، مبارزه با فساد مالی و پولشویی و همچنین تطابق قوانین نهادهای کوزوویی با معیارهای اروپایی از جمله اقداماتی است که دولت کوزوو برای موافقت بروکسل با لغو روادید برای شهروندان کوزوو می بایست در دستور کار قرار دهد.
با توجه به اینکه برخی از کشورهای بالکان غربی از جمله صربستان در مسیر ائتلاف اروپایی اقدامات بزرگی را انجام داده اند و اکنون در آستانه شروع مذاکرات قرار دارند، پیش بینی می شود اتحادیه اروپا تمامی کشورهای این منطقه از جمله بوسنی و هرزگوین، مقدونیه، آلبانی، مونته نگرو و کوزوو را برای پیوستن به 28 عضو این اتحادیه در یک زمان بپذیرد.
پذیرفتن هم زمان کشورهای بالکان غربی در اتحادیه اروپا موجب می شود که هیچ یک از این کشورها مانع ورود یکدیگر به این نهاد اروپایی نشوند. بخصوص صربستان که کوزوو را استان جنوبی خود می داند و تحت هیچ شرایطی حاضر به رسمیت شناختن کوزوو به عنوان کشوری مستقل نیست.
مذاکرات میان صربستان و کوزوو که از اواخر 2012 با میانجیگری اتحادیه اروپا با هدف عادی سازی روابط بلگراد و پریشتینا شروع و تاکنون در 25 نوبت در بروکسل برگزار شده، با توجه به عضویت آتی صربستان و کوزوو در اتحادیه اروپا، گام بسیار مهمی به شمار می رود.
آلبانیایی تبارهای کوزوو نیز در راستای هدف بزرگ خود یعنی ورود به اتحادیه اروپا، مذاکرات با صربستان را با جدیت تمام دنبال می کنند.
مقامات کوزوویی کاملا به این امر آگاهی دارند که عضویت کامل کوزوو در سازمان ملل متحد و همچنین ورود آن به اتحادیه اروپا به حکومت بلگراد بستگی دارد و به همین علت تلاش می کنند که با دریافت روادید آزاد برای سفر به کشورهای اتحادیه اروپا تا حدودی خود را به این اتحادیه نزدیک کنند.
از طرف دیگر یکی از شرایط مهم پیوستن به اتحادیه اروپا، عضویت در سازمان ملل است و تا زمانیکه کوزوو به عضویت این سازمان بزرگ بین المللی در نیاید، نمی تواند برای پیوستن در اتحادیه اروپا درخواستی مطرح کند.
با اینکه در حال حاضر 108 کشور عضو سازمان ملل متحد، کوزوو را به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت شناخته اند، اما دولت کوزوو هم زمان با تلاش برای به رسمیت شناخته شدن از سوی کشورهای بیشتر عضو سازمان ملل، سعی می کند که نهادهای مختلف بین المللی نیز آن را بعنوان کشوری مستقل بپذیرند.
بوسنی و هرزگوین
بوسني و هرزگوين کشور دیگر در منطقه بالکان غربی است که با داشتن معضلات سیاسی و اقتصادی، راهی طولانی برای ملحق شدن به اتحادیه اروپا را در پیش رو دارد.
مشکلات اقتصادی، هویت 3 قومی و عدم تفاهم بین مقامات آن در روند اداره کشور از مهم ترین مسایلی به شمار می روند که موانع پیش روی این کشور را برای عضویت در اتحادیه اروپا چند برابر کرده است.
بوسنی و هرزگوین در حال حاضر از دو جمهوری فدراسیون بوسنی و هرزگوین که در آن دو هویت کروات و بوشنیاک (مسلمان) عضو هستند و جمهوری صربسکا که اکثریت ساکنین آن صرب هستند، تشکیل شده است.
جمهوری صربسکا که روابط بسیار نزدیک با صربستان دارد در بیشتر موارد از مواضع بلگراد پیروی می کند، افزون بر اینکه مانع بزرگی در به رسمیت شناختن کوزوو از جانب بوسنی و هرزگوین شناخته می شود و با عضویت این کشور در ناتو نیز به سختی مخالفت می ورزد.
میلوراد دودیک رییس جمهوری صربسکای بوسنی و هرزگوین که بیشتر از تشکیل کنفدراسیون و یا مستقل شدن صربسکا از بوسنی و هرزگوین حمایت می کند، اخیرا با حمایت از اعلام استقلال جمهوری صربسکا، گفت: برای برگزاری همه پرسی در این باره به زمان نیاز است، زیرا که خواهان بی ثباتی و هرج و مرج در این کشور و منطقه نیست.
میلوراد دودیک رییس جمهوری بخش صرب نشین بوسنی و هرزگوین نیز پیش تر در جمع خبرنگاران در این باره گفته بود: اگر این منطقه (بالکان) می تواند دو کشور آلبانی (آلبانی و کوزوو) را بپذیرد، پس می تواند 2 کشور صرب را نیز قبول کند.
وی همچنین تاکید کرده بود که برگزاری همه پرسی برای استقلال جمهوری صرب ها از بوسنی و هرزگوین را زمانی اعلام خواهد کرد که برای همه غیر منتظره باشد.
با وجود اینکه توافق نامه دیتون موجب پایان دادن جنگ خونین بوسنی و تشکیل کشوری به نام بوسنی و هرزگوین در منطقه بالکان شد، اما به گفته دودیک، از آنجا که بوسنی و هرزگوین با حمایت کشورهای خارجی ایجاد شده، محکوم به فروپاشی و شکست است.
دودیک با تاکید بر اینکه جمهوری صربسکا به عنوان کشوری مستقل می تواند وضعیت مالی بهتری داشته باشد و زودتر به عضویت اتحادیه اروپا درآید، تاکید کرد: از بوسنی و هرزگوین هیچ سود و استفاده ای نمی بریم.
دودیک با اشاره به مساله شبه جزیره کریمه و پیوستن آن به فدراسیون روسیه از طریق برگزاری همه پرسی و همچنین اعلام استقلال اسلوونی از یوگسلاوی سابق با برگزاری همه پرسی در سال 1991، افزود: موضع کشورهای غربی در خصوص استقلال از طریق برگزاری همه پرسی، یکسان نیست.
هرچند توافقنامه دیتون در سال 1995، موجب پایان جنگ در بوسنی وهرزگوین و ایجاد ثبات در منطقه بالکان شد، اما ساختار سیاسی کنونی این کشور از جمله دلایل نابسامانی سیاسی و اقتصادی آن به شمار می رود.
بوسنی و هرزگوین بر اساس قرارداد صلح دیتون از یک هویت سیاسی جمهوری صرب ها و یک بخش مسلمان و کروات نشین به نام فدراسیون بوسنی و هرزگوین که دارای ده استان است، تشکیل شده است.
صرب های بوسنی و هرزگوین که بیش از یک میلیون نفر از جمعیت بوسنی هرزگوین را تشکیل می دهند، در چارچوب جمهوری صربسکا در این کشور در بیشتر زمینه ها سیاستی مستقل دارد و با صربستان در تمامی عرصه ها بخصوص همکاری های اقتصادی و تجاری، رابطه بسیار نزدیکی دارد.
منطقه بالکان غربی، بحران بزرگی را در دهه نود میلادی پشت سر گذاشت و اتحادیه اروپا تحت هیچ شرایطی حاضر به ازسرگیری بی ثباتی و ناآرامی در این قسمت از اروپا نیست و به این دلیل تلاش دارد که این کشورها را در طی 5 تا 10 سال آینده به عضویت این نهاد درآورد.
مقدونيه
مقدونیه، به عنوان دیگر کشور منطقه بالکان غربی ،همچون سایر کشورهای این منطقه مسایل مربوط به خود را دارد. این کشور از یک طرف دارای جوامع قومی و مذهبی است و از سوی دیگر با کشور یونان بر سر نام جمهوری مقدونیه که با یکی از شهرهای یونان هم نام است ،اختلاف نظری طولانی دارد و چنین مشکلاتی مانع روند عضویت این کشور در اتحادیه اروپا و ناتو شده است.
مونته نگرو
مونته نگرو، دیگر کشور بالکان غربی است که با برگزاری همه پرسی برای اعلام استقلال از صربستان در سال 2006 به وجود کشوری به نام یوگسلاوی پایان داد.
اکنون این کشور با عضویت در پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) خواهان این است که به مراحل عضویت خود در اتحادیه اروپا سرعت بخشد.
اصلاحات در نهادهای مختلف از جمله قوه قضائیه و همچنین مبارزه با فساد مالی و گروه های جنایی سازمان یافته از مواردی هستند که باید حکومت پودگوریتسا تلاش بیشتری را برای اجرای آن مبذول دارد.
صربستان
صربستان، به لحاظ جمعیت و وسعت، بزرگترین کشور بین جمهوری های برآمده از یوگسلاوی پیشین است که در جهت تطبیق قوانین خود با استانداردهای اروپایی و مبارزه با فساد مالی و گروه های جنایی سازمان یافته موفق بوده اما بزرگترین مساله ای که در مسیر عضویت در اتحادیه اروپا در پیش رود دارد، مساله کوزوو است.
در حالی که اتحادیه اروپا و آمریکا خواهان به رسمیت شناخته شدن کوزوو از سوی صربستان هستند، اما مقامات این کشور به هیچ وجه و در تحت هیچ شرایطی حاضر به پذیرفتن استقلال کوزوو نیستند.
صربستان مراحل الحاق اروپایی را در ژوئن سال 1999 با بازکردن پروسه ثبات و پیوستن که اولین گام در راستای عضویت در اتحادیه اروپا محسوب می شود، آغاز کرد.
اتحادیه اروپا در 19 دسامبر 2009 لزوم داشتن روادید از سوی شهروندان صربستان را برای سفر به کشورهای عضو این اتحادیه، لغوکرد.
صربستان در دوم مارس 2012 موفق شد تا موافقت اتحادیه اروپا را برای کسب جایگاه نامزدی عضویت در این اتحادیه کسب کند که قدمی بزرگ برای این کشور در راستای ائتلاف اروپایی به حساب می آید.
مذاکرات بین نخست وزیران صربستان و کوزوو در بروکسل که در روند الحاق اروپایی صربستان و کوزوو از اهمیت برخوردار است از اواخر سال 2012 با وساطت «کاترین اشتون» مسئول وقت سیاست خارجی اتحادیه اروپا شروع و تاکنون در 25 نوبت به منظور عادی سازی روابط بلگراد و پریشتینا برگزار شده که حاصل آن، یک توافقنامه 15 ماده ای بوده است.
با این وجود صربستان تا حل و فصل کامل سرنوشت سیاسی کوزوو نمی تواند به عضویت در اتحادیه اروپا امید بندد.
با وجود عضویت اسلوونی و کرواسی، دو کشور برآمده از یوگسلاوی سابق در اتحادیه اروپا و ناتو، این کشورها نیز مانند دیگر کشورهای بالکان غربی با معضلات اقتصادی بسیاری مواجه هستند.
شهروندان کرواسی به این باورند که وضعیت رفاهی آنها پس از عضویت کشورشان در اتحادیه اروپا در ژوئیه سال 2013چندان تفاوتی نسبت به گذشته نکرده است.
جمهوری اسلوونی نیز با وجود عضویت سال 2004 در اتحادیه اروپا، با مشکلات رفاهی و اقتصادی زیادی دست و پنجه نرم می کند.
نظر شما