به گزارش خبرنگار همشهري آنلاين، دكتر برات قباديان يكشنبه 18 خرداد ماه در سخنراني علمي «ضرورت و اهميت توسعه توليد و كاربرد سوخت هالي زيستي مايع در ايران» در دانشگاه تربيت مدرس، با اشاره به تأمين بيش از 85 درصد انرژي دنيا از سوخت‌هاي فسيلي، گفت: استفاده وسيع سوخت‌هاي فسيلي در حوزه‌هاي حمل‌ونقل زميني، دريايي و هوايي؛ توليد برق در نيروگاه‌ها، كارخانجات صنعتي، سرمايش و گرمايش و روشنايي منازل و ... مشكلات زيست محيطي گسترده‌اي را رقم زده است.
وي با يادآوري اينكه در صورت بهره‌برداري از سوخت‌هاي فسيلي با روند كنوني، زغال‌سنگ تا 200 سال آينده، گاز تا 55 سال و نفت در عرض كمتر از 50 سال ديگر تمام مي‌شوند، از مشكلات زيست محيطي، پايان‌پذيري سوخت‌هاي فسيلي، نوسان قيمت در بازار و عدم توزيع يكنواخت سوخت‌هاي فسيلي در دنيا، به عنوان مشكلات سوخت‌هاي فسيلي نام برد و گفت: اين مشكلات موجب شده كه كشورها به سمت منابع جايگزين سوخت‌هاي فسيلي حركت كنند.
قباديان در تبيين صرفه استفاده از سوخت‌هاي مايع، اظهار داشت: استخراج، انتقال و مصرف زغال سنگ به عنوان شكل جامد سوخت، آلودگي بسياري ايجاد مي‌كند و براي استفاده از سوخت‌هاي گازي نيز مجبور به صرف هزينه‌هاي زياد براي زيرساخت‌هاي توزيع، انتقال و تبديل آن هستيم؛ همچنين از يك ميليارد خودرويي كه در دنيا وجود دارد فقط 12 ميليون آنها گازسوز هستند.
رئيس مركز تحقيقات بيو انرژي دانشگاه تربيت مدرس با يادآوري اينكه تشكل‌هاي غيردولتي در دنيا به صورت فعالانه در صدد چاره‌جويي براي حل مشكلات ناشي از سوخت‌هاي فسيلي هستند، به مشكلات زيست محيطي در ايران و معضل آلودگي هوا در كلانشهرها اشاره كرد و گفت: انتظار مي‌رود محققان و دانشگاهيان در يك سطح و دولت‌ها در سطحي كلان، به دنبال جايگزين كردن سوخت‌هاي فسيلي باشند.
وي جايگزيني بنزين وارداتي با مشتقات بنزيني توليد پتروشيمي داخل كشور طي هشت سال اخير را موجب افزايش آلودگي‌هاي زيست‌محيطي دانست و خاطرنشان كرد: حدود 1.2 ليتر انرژي مصرف مي‌كنيم تا يك ليتر بنزين توليد كنيم. در ايران براي افزايش بهسوزي بنزين و گازوئيل و براي افزايش اعداد اكتان و ستان، در گذشته در بنزين از تترا اتيل سرب استفاده مي‌شد و امروز از MTBE استفاده مي‌شود كه سرطان‌زا هستند و در دنيا هم ديگر منسوخ‌شده به حساب مي‌آيند.
قباديان با يادآوري اينكه «گازوئيل توليد داخل، گوگرد بسيار زيادي دارد»، خاطرنشان كرد: طبق استاندارد يورو5 بايد ميزان گوگرد در گازوئيل، كمتر از PPM 15 باشد ولي آزمايش‌ها نشان مي‌دهد كه به طور ميانگين 8 هزار PPM است. گوگرد از يك سو موجب توليد باران‌هاي اسيدي مي‌شود و از سوي ديگر، اگر ميزان آن را كاهش دهيم، عمر موتورها و بهسوزي سوخت نيز كاهش پيدا مي‌كند. اين درحاليست كه با دو درصد بيوديزل مي‌توان اين ميزان بالاي گوگرد را جبران كرد. همچنين با استفاده از 5 درصد بيو اتانول به جاي MTBE در بنزين مي‌توان ضمن كاهش قابل توجه آلاينده‌ها، عدد اكتان را افزايش داد.
توليد سوخت بيو، مستلزم جايگزيني بيو پالايشگاه با پالايشگاه
وي از برزيل به عنوان كشوري پيشرو در حوزه تحقيق و توسعه و بكارگيري بيو سوخت نام برد و گفت: 20 درصد خودروها در برزيل بيو اتانول 85 درصد و بقيه خودروها در اين كشور از بيو اتانول بالاي 15 درصد استفاده مي‌كنند. بيو اتانول داراي مشخصاتي شبيه بنزين و حاوي 35 درصد وزني اكسيژن است، پاك مي‌سوزد و آلاينده بسيار كمتري توليد مي‌كند؛ همچنين چرخه توليد دي اكسيد كربن آن در طبيعت چرخه بسته‌اي است و براي توليد آن به جاي پالايشگاه، نياز به بيو پالايشگاه داريم. علاوه بر اين براي توزيع و انتقال آن نيازي به تغيير زيرساخت‌هاي موجود كشور وجود ندارد.
رئيس مركز تحقيقات بيو انرژي دانشگاه تربيت مدرس درباره بيو انرژي نيز گفت: بيوديزل از چربي‌هاي گياهي جانوري توليد و از گياهان شوري‌پسند قابل توليد هستند. چهار نسل مواد كه مي‌توانند به بيوديزل تبديل شوند به ترتيب شامل دانه‌هاي روغني غذايي؛ گياهان روغني غير خوراكي و خوراك دام؛ محصولات انرژي‌زا مانند جلبك و جلبك‌هاي تغيير ژنتيكي داده شده هستند.
دور ريز سالانه يك ميليارد ليتر روغن خوراكي پسماند در ايران؛ فرصت‌سوزي در توليد بيوديزل
قباديان در تشريح فرصت‌سوزي كشورمان در حوزه توليد بيوديزل، دور ريز سالانه يك ميليارد ليتر روغن خوراكي پسماند در ايران اشاره كرد و گفت: امروزه در دنيا از جلبك‌ها براي توليد بيو ديزل استفاده مي‌شود كه بازده خيلي زيادي هم دارند. در ايران هم 2 هزار گونه جلبك شوري‌پسند وجود دارد بنابراين ظرفيت بالايي براي توليد بيوديزل داريم.
درآمد مالزي از توليد بيوديزل، بيشتر از درآمد ايران از فروش نفت
وي با اشاره به فعاليت 13 بيو پالايشگاه در مالزي، خاطرنشان كرد: درآمد مالزي و اندونزي از بيوديزل، بيشتر از درآمد فروش نفت ايران است.
دانشيار گروه مهندسي بيوسيستم دانشگاه تربيت مدرس درباره توليد بيوديزل در ساير نقاط دنيا اظهار داشت: در آفريقا، بيوديزل از جاتروفا كه گياهي شوري‌پسند است، 50 سال عمر دارد و دانه‌هايش 60 درصد روغن دارند توليد مي‌شود. در آلمان نيز بيوديزل از كلزاي غير خوراكي توليد مي‌شود.
دكتر قباديان در خاتمه نسبت به اقدام فعالانه تصميم‌سازان، سياستگذاران و تصميم‌گيران كشور براي حركت در مسير توليد بيو سوخت، ابراز اميدواري كرد.
نظر شما