علاوه براین، دکتر علی قنبری مطلق، مدیر برنامه ملی سرطان وزارت بهداشت هم متوسط آمار بروز سرطان در مردان ایرانی را 132 در هر 100 هزار نفر و در زنان ایرانی را 123 در هر 100 هزار نفر ذکر کرد و البته گفت که روند بروز سرطان در کشور به‌دلیل افزایش سن جمعیت، شیوه زندگی و عوامل محیطی رو به افزایش است و سالانه 2هزارمیلیارد تومان هزینه درمان سرطان در کشور می‌شود.
اما چه خوب می‌شد اگر در هفته مبارزه با سرطان، به بیماران مبتلا به سرطان خبرهای خوش هم می‌رسید. خبرهایی از این دست که برنامه ملی غربالگری سرطان در ایران به‌طور فراگیر و در همه استان‌ها، شهرستان‌ها، شهرها و روستاهای دور و نزدیک کشور به‌زودی اجرا خواهد شد.کاش اعلام می‌شد که برنامه‌های پیشگیری از سرطان در کشور آنقدر نهادینه شده است که همه مردم را تحت پوشش قرار خواهد داد.
چه خوب می‌شد اگر اعلام می‌شد که سازمان‌های بیمه گر، بیماران مبتلا به سرطان را تحت پوشش کامل حمایتی قرار خواهند داد وبنابراین، هزینه‌های درمان آنها کاهش خواهد یافت.کاش در هفته سرطان اعلام می‌شد که داروهای بیماران سرطانی به‌راحتی و ارزان در اختیار آنها قرار خواهد گرفت. و چه خوب‌تر اینکه مردم اجرایی شدن اصول 3، 29 و 43 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و علاوه بر آن، مواد مختلف قانون برنامه توسعه که در آنها بر تأمین، حفظ و ارتقای سلامت مردم تأکید شده است را به‌طور ملموس در زندگی خود حس می‌کردند و تمامی بیماران چه آنها که مبتلا به سرطان هستند و چه مابقی بیماران حس می‌کردند که دولت همه امکانات و ظرفیت‌های خود را برای تأمین، حفظ وارتقای سلامت مردم بسیج کرده است البته و صد البته که دولت به تنهایی و بدون کمک مجلس شورای اسلامی و سایر سازمان‌ها و نهادهای اجرایی کشور نمی‌تواند این مهم را اجرایی کند اما بدون تردید تأمین و حفظ و ارتقای سلامت مردم یک حق است که اجرا شدن آن قطعا به بالندگی و پویایی کشور کمک خواهد کرد.
از سوی دیگر، براساس تئوری سرمایه انسانی (human capital theory) سلامت یک ذخیره سرمایه‌ای است که به مرور زمان و با گذر طبیعی عمرمستهلک می‌شود و بیماری باعث استهلاک غیرطبیعی آن می‌شود اما سرمایه‌گذاری در سلامت این استهلاک را جبران می‌کند. بنابراین، قطعا رویکرد سلامت محور چه در بین فرد فرد انسان‌ها و مهم‌تر از آن در بین حاکمیت می‌تواند به‌طور قطع آثار بسیار مثبتی برای کشور به همراه داشته باشد.
رویکرد سلامت محور در زمانه‌ای که سلامت مردم را مخاطرات زیادی از قبیل عوامل محیطی و غیرآن مثل تغییر سبک تغذیه و به‌دنبال آن کمبود املاح و ویتامین‌های لازم برای بدن، پرفشاری، چاقی، اضافه وزن، کلسترول بالا، غذاهای چرب و پرنمک و غیرآن تهدید می‌کند، ضروری است.
رویکرد سلامت محور در زمانه‌ای که برخی از بیماران مبتلا به سرطان، برای هزینه‌های سرسام آور درمان به زیر خط فقر می‌روند و مجبور می‌شوند حتی فرش زیر پای خود را بفروشند، ضروری است.بیماران سرطانی نیاز به حمایت‌های اقتصادی، اجتماعی و روحی و روانی دارند و این جز با همت و برنامه‌ریزی‌های کلان و جامع متولیان سلامت و سایر مسئولان کشور امکان پذیر نخواهد بود. بیماران مبتلا به سرطان همچنان منتظر خبرهای خوش هستند.
