پیکر «جهانگیر جهانگیری» در قطعه هنرمندان آرام گرفت

به گزارش ایسنا، مراسم تشییع پیکر «جهانگیر جهانگیری»، فیلمنامه‌نویس و کارگردان فقید سینمای ایران امروز سه‌شنبه -10 دی ماه - از مقابل خانه سینما با حضور جمعی از هنرمندان از جمله کمال تبریزی، همایون اسعدیان، گیتی معینی، محمدعلی عسگرپور، سید احمد میرعلایی، ... برگزار شد و در قطعه هنرمندان آرام گرفت.

کمال تبریزی که در این مراسم حضور داشت، گفت: من با مرحوم جهانگیری آشنایی نزدیکی نداشتم، اما چند باری با او صحبت کرده بودم. او انسان آرام و سلیم‌النفسی بود و در مرحله اولی که با آدم‌ها برخورد می‌کرد، رفتارش بسیار دلنشین بود.

رییس کانون کارگردانان سینمای ایران ادامه داد: من از طرف جامعه اصناف سینمایی بخصوص کارگردانان به خانواده محترم و بستگان او تسلیت می‌گویم و فکر می‌کنم کسی که در چنین روزی مراسم خاکسپاری‌اش برگزار می‌شود، حتما وابستگی و علاقه‌ای میان او و کسی که امروز (28 صفر) سالروز وفاتش است، وجود دارد و امیدوارم که او با ائمه و پیامبر اسلام (ص) محشور شود.

او افزود: مرگ اتفاقی است که برای همه ما می‌افتد. لحظه خاصی است که باید سرانجام با مرگ ملاقات کنیم و ببینیم چه آثاری از خود در این دنیا به جای گذاشته‌ و چه نگاهی پشت سرمان است. آرزو می‌کنم آن مرحوم مورد غفران الهی قرار بگیرد و خدا او را رحمت کند و برای ما درسی باشد که این دنیا را جدی نگیریم، اختلافات‌مان را کنار بگذاریم و در کنار هم باشیم و کاری کنیم تا زمانی که به چنین نقطه‌ای می‌رسیم، دیگران یاد خیلی از ما کنند.

در ادامه این مراسم، فرهاد توحیدی نیز درباره مرحوم جهانگیری گفت: او حقیقتا جزو کسانی بود که انتظار شنیدن خبر فوتش را نداشتم. او چنان زندگی می‌کرد و از کارهای آینده‌اش صحبت می‌کرد که همه فکر می‌کردند یک جوان جویای نام پرانرژی‌ است که تازه وارد کار سینما شده است.

رییس هیأت مدیره خانه سینما افزود: مرگ او برایم غیرمنتظره بود، علاوه‌بر اینکه جهانگیری را از نزدیک می‌شناختم، او هم‌ولایتی من نیز بود. منش درویشانه جهانگیری او را ممتاز می‌کرد. او بسیار نازنین بود و علاقه‌ای به نوچه‌پروری نداشت، اما هربار که به اینجا می‌آمد دوستانش دور او جمع می‌شدند.

توحیدی تصریح کرد: یکی از ویژگی‌های جهانگیری این بود که پل بین سینمای قبل و بعد از انقلاب بود و کم داشتیم کسانی را که این تداوم و تجربه را در بعد از انقلاب حمل کنند. او در سینمای پیش از انقلاب کار می‌کرد و زحمت می‌کشید و بعد از انقلاب نیز تجربیاتش را به دیگران منتقل می‌کرد.

او ادامه داد: جهانگیری همیشه دوست داشت فیلمی بسازد که فیلم دلش باشد. امیدوارم هنرمندان دیگری که در جست‌وجوی جدی هستند، مثل جهانگیری باشند و امیدوارم که این آخرین داغی باشد که در سال 92 بر سینمای ایران خورده است.

علی دهکردی نیز که در این مراسم حضور داشت درباره جهانگیری گفت: هیچ وقت شرایطی فراهم نشد که بتوانم با او کار کنم، اما او به حدی بزرگوار بود که همه خاطره خوبی از آن مرحوم داشتند و متأسفانه امروز باید در مراسم بدرود مردی شرکت کنیم که وجود ارزش‌های انسانی و اخلاقی که برای ما بسیار مهم است را در کارنامه خود داشته است.

عضو شورای مرکزی انجمن بازیگران سینمای ایران افزود: صحبت کردن در مورد این آدم کار دشواری است و من از طرف خودم و انجمن سینمایی ایران به خانواده او کسانی که با او کار کردند تسلیت می‌گویم. او اولین کارش را در سال 1344 انجام داد و این زمانی بود که من تازه به دنیا آمده بودم. او خدمات بسیاری به سینمای مردمی ایران داد.

منوچهر مصیری - از دوستان فیلمساز مرحوم جهانگیری - نیز در این مراسم بیان کرد: متأسفانه مرحوم جهانگیری را چند روز قبل از درگذشتش دیدم که با هم درد و دل کردیم. او بسیار آشفته حال بود و از بنیاد فارابی گله داشت، زیرا بنیاد قول داده بود بودجه‌ای را برای ساخت فیلم‌اش در اختیارش بگذارد که میسر نشد.

هنگامی که مصیری نام فارابی را بر زبان آورد، دختر مرحوم جهانگیری فارابی گلایه کرد و یکی از بستگان این مرحوم نیز از میان جمعیت فریاد زد: اگر قرار باشد درباره فارابی صحبت شود، می‌توانم ساعت‌ها برایتان حرف بزنم.

در انتهای این مراسم نیز داریوش جهانگیری، پسر آن مرحوم دقایقی صحبت کرد و گفت: تصور نمی‌کردم در این روز تعطیل دوستان به این مراسم بیایند. فکر می‌کنم پدرم صمیمانه خوشحال است. هنگامی که سر صحنه فیلمبرداری کار می‌کردیم، هیچ‌گاه پدرم تنها نبود و گوشه‌گیری نمی‌کرد و همیشه دوست داشت جمع دوستانش در کنارش باشند.

او ادامه داد: قرار بود دقایقی قبل از این اتفاق من پدر را ببینم، اما متأسفانه این لحظه هرگز نرسید. پدرم به کارش علاقه داشت و زمانی که قرار بود کسی کمک کند تا طرح پدر صورت بگیرد، پیش قراردادی تنظیم کرده بودم که متأسفانه هیچ‌گاه به امضا نرسید و پدرم تمام روزهای باقی‌مانده زندگی‌اش را به این عشق زندگی کرد که بتواند این کار را انجام دهد نه به خاطر پولش بلکه او عاشق کارش بود.

پسر مرحوم جهانگیری تصریح کرد:‌ همه من را به نام پدرم می‌شناختند و قرار بود کار مستقلی را که انجام داده بودم را پدر ببینند و به قضاوت بنشیند که متأسفانه نشد.

او در انتها گفت: پدرم تقاضا کرده بود که کار نیمه تمامش به سرانجام برسد و من نیز تقاضا می‌کنم کسانی که می‌توانند آرزوی او را محقق کنند، این کار را انجام دهند.

در ادامه مراسم، «کامران ملکی» نیز در سخنانی گفت: من یکی از دوستان خوبم را از دست دادم. مرحوم جهانگیری در اوایل انقلاب در نهادهای مختلفی فعالیت داشت، اما هیچ‌وقت از نفوذش سوءاستفاده نکرد، اما تلاش می‌کرد اگر یکی از دوستان مشکلی داشت آن را حل کند.

سردار مصطفی شهرابی نیز که یکی از دوستان و همکاران جهانگیری بود در این مراسم دقایقی صحبت کرد و این اتفاق را به خانواده‌اش تسلیت گفت.

پیکر جهانگیر جهانگیری از مقابل خانه سینما تشییع شد تا در قطعه‌ی هنرمندان آرام بگیرد. علی اوسیوند، همایون اسعدیان، گیتی معینی، محمدعلی عسگرپور، سید احمد میرعلایی و مهرشاد کارخانی از جمله هنرمندان دیگری بودند که در این مراسم حضور داشتند.