کارشناسان دانشگاه ساوتهمپتون به تازگی دریافته‌اند که حجم قابل‌توجهی از این گازها در میان سنگ‌های آتشفشانی در لایه‌های سطحی بستر اقیانوس‌ها ذخیره می‌شود. آنطور که در سایت اینترنتی ای‌ان‌ان آمده است یافته‌های کیارا ماریه‌نی یکی از محققان مرکز اقیانوس‌شناسی دانشگاه ساوتهمپتون که برای ارائه نقشه جهانی از بستر اقیانوس‌ها و تشخیص مکان امن ذخیره گاز دی‌اکسیدکربن در این مناطق مطالعه می‌کند نشان می‌دهد که گاز دی‌اکسیدکربن در فشار بسیار بالا و دمای پایین، درست مانند شرایطی که در اعماق اقیانوس‌ها وجود دارد، تبدیل به مایعی می‌شود که چگالی آن از چگالی آب بیشتر است؛ در نتیجه بر اثر داشتن وزن بیشتر به اعماق اقیانوس می‌رود.
کیارا و همکارانش با برآورد دمای لایه‌های سطحی بستر اقیانوس‌ها مناطقی را شناسایی کردند که احتمالا توان نگهداری ماندگارتر حجم بالایی از گاز دی‌اکسیدکربن را درون سنگ‌های بازالتی بستر اقیانوس‌ها دارند. سنگ‌های بازالتی گونه‌های متداولی از سنگ‌های آذرین بیرونی هستند که فضای خالی و حفره‌های زیادی در سطح خود دارند. این بازالت‌ها در طول زمان با شکل مایع‌شده گاز دی‌اکسیدکربن در بستر اقیانوس واکنش نشان داده و تبدیل به ترکیبی به نام «کربنات کلسیم» می‌شوند. این ترکیب دائمی از آزادشدن دوباره دی‌اکسیدکربن مایع به داخل آب و اتمسفر جلوگیری می‌کند.
