«محمد گلوردی» با اشاره به مرگ روزانه ۵ کارگر در حوادث شغلی به ایلنا گفت: اگر عدد ۵ را در تعداد روزهای یکسال ضرب کنیم آمار بسیار بالایی بدست می‌آید که بیانگر عمق فاجعه است.
وی بابیان اینکه عمده حوادث شغلی برای کارگران ساختمانی رخ می‌دهد تصریح کرد: به دلیل فعالیت کمیته‌های حفاظت فنی و بهداشت کار در کارگاه‌های صنعتی، آمار حوادث شغلی در این بخش پایین‌تر است. همچنین خطر و آسیب حوادث شغلی در صنایع نسبت به بخش ساختمان کمتر است.
این فعال صنفی با اشاره به ضعف فرهنگی مردم ایران در رعایت مسائل ایمنی بیان کرد: این ضعف فرهنگی الزامات قانونی را هم پوشش می‌دهد. اگر با وجود چند هزار کشته در سال، الزام قانونی کافی برای رعایت مسائل ایمنی وجود ندارد به ضعف فرهنگی قانونگذار باز می‌گردد. اگر مدیران دولتی برای ایمنی کارگران، بودجه لازم را اختصاص نمی‌دهند به همین ضعف فرهنگی مربوط می‌شود.
وی با اشاره به پرداخت حقوق مسئولین کمیته‌های حفاظت فنی و بهداشت کار توسط کارفرما گفت: با وجود این مساله کمتر دیده می‌شود که مسئولین کمیته‌های حفاظت فنی و بهداشت کار، وظایف قانونیشان را نادیده بگیرند. مهم‌ترین معضل این صنف، سطح سواد پایین و عدم آشنایی با قوانین کار است.
به گفتهٔ آقای گلوردی، بخش عمده حوادث شغلی در کارگاه‌های زیر ۲۵ نفر و بخش ساختمان رخ می‌دهد زیرا به استناد ماده ۹۳ قانون کار، در کارگاه‌های بالای ۲۵ نفر باید کمیته فنی و حفاظت بهداشت کار تشکیل شود.
وی افزود: از الزامات این کمیته، حضور مسئول حفاظت فنی و مسئول بهداشت حرفه‌ای است که صلاحیت داشته باشند. همچنین نماینده کارفرما، نماینده کارگران و مدیر فنی یا سراستاد کار از دیگر اعضای کمیته حفاظت فنی و بهداشت کار هستند.
رئیس انجمن صنفی مسئولین کمیته‌های حفاظت فنی و بهداشت کار استان قم در پایان اظهار داشت: در کارگاه‌های بالای ۲۵ نفر، فرهنگ ایمنی بهتر جا افتاده و به همین دلیل، الزام رعایت مسائل ایمنی بیشتر و آمار حوادث شغلی کمتر است.
