آنها می‌گویند تولید چنین ماشین‌هایی باید مانند بمب خوشه‌ای و مین ممنوع شود. به گزارش خبرگزاری‌ها، سازمان‌دهندگان این کارزار نگران آن هستند که افزایش کاربرد هواپیماهای بدون خلبان توسط آمریکا و در سامانه‌های دفاع خودکار، پیش‌زمینه تولید روبات‌های متفکر باشد که می‌توانند درصورت برنامه‌ریزی، دست به کشتار بزنند.
نویسندگان داستان‌های تخیلی همواره درباره مسائلی از این دست نوشته‌اند و فیلم‌هایی درباره آن نیز ساخته شده است، مانند فیلم‌های ترمیناتور با شرکت آرنولد شوارتزنگر. سامانه‌های دفاع خودکار به سامانه‌هایی همچون گنبد آهنین گفته می‌شود که رژیم صهیونیستی از آن برای مقابله با موشک‌ها استفاده می‌کند. سامانه دفاع موشکی پاتریوت نیز در همین دسته قرار می‌گیرد. جودی ویلیامز که در سال 1997به‌خاطر تلاش‌های خود به‌منظور ممنوع کردن مین‌های زمینی جایزه صلح نوبل گرفت، از اعضای کارزار جدید است.
وی گفت ما از دستگاه‌هایی نگران هستیم که می‌توانند برنامه‌ریزی کنند. هدف اصلی این کارزار ایالات متحده است که فعلاً تنها کشوری است که دارای سیاست رسمی درباره استفاده از سلاح‌های کاملاً خودمختار است که به روبات‌های قاتل معروف هستند. این قبیل تسلیحات دارای توانایی انتخاب و هدف قرار دادن اهداف بدون دخالت انسان هستند. روبات‌های قاتل مرگبارتر از برخی هواپیماهای بدون خلبان مانند پردتر (predator) هستند که آمریکا از آن برای حمله به اهداف مربوط به طالبان و القاعده در پاکستان، افغانستان، یمن و سومالی استفاده می‌کند. در حال حاضر، روبات‌های قاتل هنوز ساخته نشده‌اند اما پیمانکاران نظامی در آمریکا و انگلیس در حال کار روی دستگاه‌های روباتی برای کاربرد در جنگ هستند، زیرا جنگ بدون خون رؤیای فرماندهان نظامی غرب است. اما در انگلیس مقامات وزارت دفاع می‌گویند روبات قاتل بدون کنترل انسان تولید نخواهند کرد.
یک سخنگوی وزارت دفاع این کشور گفت که این وزارت قصد ساختن سامانه‌های تسلیحاتی را که بدون دخالت انسان به‌کار رود، ندارد. نیروی دریایی انگلیس مجهز به سامانه‌های تسلیحاتی مانند فالانکس است که به‌طور خودکار از کشتی‌ها و افراد خودی در برابر حملات موشکی دشمن محافظت می‌کند اما یک کارپرداز انسان بر کل فرایند درگیری نظارت می‌کند.
برخی دانشمندان می‌گویند درصورتی که ساختن روبات‌های قاتل به حقیقت بپیوندد، قوانین موجود برای نظارت بر کاربرد روبات‌های قاتل کفایت می‌کند. با این حال، سازمان‌دهندگان کارزار متوقف کردن روبات‌های قاتل معتقدند که پیشرفت‌ها در فناوری روباتیک به‌گونه‌ای است که مدت زیادی طول نمی‌کشد که سامانه‌های کاملاً خودمختار تولید شود؛ سامانه‌هایی که انسان در کاربرد آن نقشی ندارد. آنان استدلال می‌کنند دادن این اختیار به روبات که در جنگ چه‌کسی زنده می‌ماند و چه‌کسی می‌میرد، کاربرد غیرقابل پذیرش فناوری است و چالشی اساسی نسبت به حقوق بشر بین‌المللی و قوانین بشردوستانه به شمار می‌رود.
برآوردهایی درباره اینکه چنین سلاح‌هایی چه زمانی در اختیار نیروهای نظامی قرار می‌گیرد، وجود دارد اما فعالان مخالف معتقدند که پیمانی جدید برای ممنوع کردن ساخت، تولید و استفاده از آنها مورد نیاز است. سازمان دیده‌بان حقوق بشر می‌گوید ساخت تسلیحات کاملاً خودمختار در چندین کشور در جریان است و چه‌بسا این سلاح‌ها ظرف چند دهه آینده به‌کار گرفته شود. یک نگرانی فعالان مخالف، بالا رفتن تلفات در جنگ بر اثر استفاده از روبات‌های قاتل است، زیرا این تسلیحات از ملاحظات انسانی در حمله کردن برخوردار نیستند.
چین، آلمان، رژیم صهیونیستی، کره‌جنوبی و روسیه ازجمله دیگر کشورهایی هستند که در عرصه فناوری روبات‌های قاتل فعالیت می‌کنند. آمریکا هم‌اکنون نه فقط در مناطق جنگی بلکه در داخل خاک خود نیز از هواپیماهای بدون خلبان استفاده می‌کند. این قبیل هواپیماها علاوه بر تهاجم به اهداف دشمن، برای جمع‌آوری اطلاعات نیز به‌کار می‌رود. اخیراً حتی شهروندان آمریکایی اجازه یافتند از هواپیماهای بدون خلبان استفاده کنند. شاید یک نگرانی دیگر فعالان مخالف از کنترل خارج شدن این قبیل تسلیحات و حمله آنها به نیروهای خودی باشد، امری که می‌تواند کابوس انسان در آینده باشد.
