به گزارش پرس تی وی، دیوید رمس David Remes، روز شنبه (۳۰ مارس، ۱۰ فروردین) این آمادگی را «نهایت ابراز ناامیدی» و نوعی «خودمختاری شخصی» دانست و گفت: «زندانیان یادشده مصمم هستند تا آخر ادامه دهند، مگر این که ارتش به تفتیش قرآن‌های آنان پایان دهد.»
وی افزود، اعتصاب‌کنندگان همچنین مصمم هستند تا ایجاد تغییرات در پروتکل‌های حاکم بر نحوه برخورد با قرآن در زندان امریکایی گوانتانامو، به این حرکت ادامه دهند.
وی همچنین از اعتماد کم زندانیان به فرمانده جدید زندان گوانتانامو و ناظران کمیته بین‌المللی صلیب سرخ که به دیدار آنان رفته‌اند، خبر داد.
وکلای بیش از ده‌ها تن از زندانیان روز دوشنبه (۲۱ اسفند، ۱۱ مارس) اعلام کردند، اقدام ششم فوریه نگهبانان زندان در تجسس و توقیف لوازم شخصی زندانیان از جمله کتاب، سی‌دی، پتوهای آنان، این اعتراضات را رقم زده است.
گروهی از وکلای حقوقی، روز پنج‌شنبه (۲۸ مارس، ۸ فروردین) با تنظیم شکواییه فوری در یک دادگاه فدرال در واشنگتن، اعلام کردند، نگهبانان گوانتانامو به منظور شکستن اعتصاب غذای زندانیان معترض، از تامین آب آشامیدنی برای اعتصاب‌کنندگان خودداری کرده و دمای اردوگاه را به حد انجماد رسانده‌اند.
وکلای حقوقی همچنین هشدار داده‌اند، نبود آب آشامیدنی، سلامت کلیه، دستگاه ادراری و معده زندانیان اعتصاب‌کننده گوانتانامو را در معرض خطر قرار داده است.
حدود صد زندانی بازداشتگاه بدنام ارتش امریکا در گوانتانامو، از اوایل فوریه ۲۰۱۳ میلادی، در اعتراض به بازداشت بدون محدودیت و شرایط وخیم زندان، اعتصاب غذا کرده‌اند.
فعالان حقوق بشر نیز گفته‌اند، چندین زندانی گوانتانامو به علت اعتصاب غذا، بین نه تا ۲۲ کیلوگرم (۴۸.۵ پوند) وزن کم کرده‌اند.
فعالان همچنین، مقام‌های دولتی زندان گوانتانامو را به تلاش برای کم‌اهمیت جلوه دادن اوضاع داخلی این بازداشتگاه بدنام متهم کردند.
ام الفراه، از مرکز حقوق اساسی مستقر در نیویورک، گفت: «زندانیان می‌دانند که کارکنان گوانتانامو، وسعت این اعتراضات صلح‌آمیز را کم اهمیت جلوه می‌دهند و همین موضوع زندانیان را واداشته است، اعتصاب غذای خود را شدیدتر کنند.»
فراه افزود: «اقدام مقام‌های بازداشتگاه گوانتانامو در نادیده و کم‌اهمیت انگاشتن اوضاع این بازداشتگاه، غیر مسئولانه است و سلامتی و جان زندانیان را به خطر می‌اندازد؛ این مساله پیامدهای بدتری به همراه خواهد داشت.»
دولت امریکا، از اوایل سال ۲۰۰۰ میلادی، ۱۶۶ مظنون را بدون هرگونه تفهیم اتهام و یا محاکمه در زندان مخوف گوانتانامو در کوبا زندانی کرده است؛ شمار بسیاری از این زندانیان در سال ۲۰۰۵ اعتصاب غذای گسترده‌ای را آغاز کردند، اما تلاش آنان با اقدام نگهبانان زندان در اطعام اجباری، ناکام ماند.
