خبرگزاری ایسنا دیروز با این ورودی در گزارشی از کاهش 34 درصدی مخاطب سینما در سال 91 خبر داد. وضعیت فروش فیلم‌ها در سال 91 طوری بود که حتی با افزایش 20 درصدی بهای بلیت هم میزان فروش ریالی فیلم‌ها بالاتر نرفت تا گیشه سال 91 یک رکورد را در رکود و کسادی از خود به‌جا بگذارد.
مقایسه‌ای ساده میان تعداد تماشاگران سینماها در سال‌های اخیر به‌خوبی نشان‌دهنده ریزش شدید مخاطب است. نکته‌ای که مدیران سینمایی تا همین چند ماه پیش خلافش را بیان می‌کردند. جالب اینکه در سال 88 تعداد مخاطبان سینما در کل کشور 18 میلیون نفر بوده و این رقم امسال به کمی بیش از 9 میلیون نفر رسیده است. در واقع مخاطبان سینما در کمتر از 3 سال تقریباً نصف شده‌اند. فیلم‌ها جذاب نیستند، مناسبات اکران دچار اشکال است یا گرفتاری‌های اقتصادی مردم باعث شده سینما رفتن از سبد خانواده‌ها حذف شود، هرچه هست نتیجه، ریزش نگران‌کننده مخاطبان سینما شده که در صورت تداومش سینمای ایران دچار مشکلات زیادی خواهد شد. به استناد آمار و ارقام به‌خوبی می‌شود اثبات کرد که سینمای ایران در سال‌های اخیر دچار افت و خیز‌های زیادی در جذب تماشاگر شده‌است.
با این اتفاق، طبیعی است که بخش خصوصی از جریان تولید دور بماند شده و حضور نهادهای دولتی در تولیدات سینمایی پررنگ شود. به همین دلیل بیش از80 درصد فیلم‌های حاضر در جشنواره سی‌ویکم فجر را فیلم‌هایی تشکیل می‌دادند که با سرمایه نهاد های دولتی ساخته شده بودند. نهادهایی که بازگشت سرمایه برایشان اهمیتی ندارد و به تولید انبوه فیلم‌هایی می‌پردازند که متاسفانه اغلب‌شان امکان بازگرداندن سرمایه‌شان را نخواهند داشت. در چنین شرایطی فروش نسبتاً خوب چند فیلم انگشت‌شمار هم نمی‌تواند مرهمی بر زخم‌های عمیق سینمای ایران بگذارد. اگر در دهه 60 شاهد سینمایی گلخانه‌ای بودیم که فیلم‌هایش با نظارت و حمایت کامل دولت تولید می‌شدند، از سوی دیگر میزان استقبال مردم از سینما چند برابر امروز بود و حالا پس از گذشت بیش از دو دهه بازگشت به تصدی‌گری دولت در حوزه تولید نمی‌تواند نسخه شفابخش برای سینمای ایران باشد. براساس آمار موجود تعداد سینماروها در سال جاری باتوجه به جمعیت کل کشور چیزی حدود 12 درصد می‌شود که به شدت زیر استاندارد و نگران‌کننده است. ضمن اینکه بخش قابل توجهی از این 12 درصد را تماشاگران ثابت سینما تشکیل می‌دهند و این درواقع میزان صندلی‌های پرشده سالن‌هاست وگرنه بسیاری از مردم در سال یکبار هم سینما نمی‌روند. تماشاگران فیلم‌هایی که براثر حاشیه و سروصدا و ایجاد کنجکاوی عمومی چند میلیاردی می‌شوند هم کسانی هستند که برای دیدن همین فیلم های جنجالی به سینما می‌روند.
