به نوشته ساینتفیک آمریکن او این روش را "تکنیک مادر بزرگ" می‌نامد، و این چنین اجرا می‌شود: یک کامپیوتر را در اختیار نیم دوجین یا بیشتر بچه بگذارید، و بگذارید با آن کار کنند. تنها نظارتی که لازم است یک بزرگسال است که به تعریف‌های کودکان درباره چیزهایی که یاد گرفته‌اند گوش کند. میترا می‌گوید ین روش نقطه مقابل شیوه‌های انضباطی بسیاری از والدین است- و بیشتر شبیه رفتار یک مادربزرگ مهربان که کنجکاوی را با پذیرش و تشویق پاداش می‌دهد. و همین مسئله چالش تدریس رسمی در یک قرن و نیم گذشته است.
میترا از هنگام این اولین تجربه‌اش در 1999 در حال کار بر روی ایده "یادگیری خودسازماندهی‌شده" برای پرداختن به نیازهای کودکان فقیر به خصوص در کشورهای درحال توسعه بوده است که منابع آموزشی کمی دارند و یا فاقد این منابع هستند. او قانع شده است که کودکان دبستانی می‌توانند تقریبا هر چیزی را به خودشان یاد بدهند- به عبارت دیگر آنها می‌توانند بدون هدایت رسمی به اهداف آموزشی دست یابند. میترا که استاد تکنولوژی آموزشی در دانشگاه نیوکسل است، می‌گوید برای این کودکان آموزش رسمی دست کم آنچنان که در بریتانیا اجرا می‌شود، فایده چندانی ندارد.
اما نظرات او پیامدهایی برای آموزش رسمی در غرب هم داد. میترا نظر خوبی نسبت به سیستم مدرسه‌های انگلیسی ندارد که به گفته او بیشتر با دوران امپراتوری بریتانیا تناسب دارند تا عصر توئیتر.
انگلیس زمانی سه چهارم کره زمین از طریق یک بوروکراسی گسترده اداره می‌کرد که بر اساس توانایی نوشتن نامه‌ها بوسیله منشی‌ها و محاسبه و ثبت صورت‌حساب‌ها با دست بود. توانایی خواندن، نوشتن و حساب کردن اهمیت اساسی داشت، و آموزش رسمی در کلاس درس بهترین راه برای تعلیم این سه مهارت بود. اما در حالیکه ابزارهای آموزشی به کلی دگرگون شده‌اند، شیوه مدرسه رفتن تغییری نکرده است. او می‌گوید: "سیستم مدارس بریتانیایی دستاورد مهمی بود، اما دیگر منسوخ شده است. دیگر نیازی به آن نیست."
پرسش این است که چه چیزی مورد نیاز است- یا در آینده مورد نیاز خواهد بود؟ میترا معتقد است که یادگیری خودسازماندهی‌شده بخشی مهمی در آموزش خواهد بود. "ممکن است 10 راه متفاوت برای انجام این کار باشد. من معتقدم که به یکی از این راه‌ها رسیده‌ام."
میترا که به خاطر کارش برنده جایزه سه میلیون دلاری TED شده است، از این پول برای برپایی لابراتواری در دهلی نو استفاده خواهد کرد که ایده‌های او برای "مدرسه درون ابر" را به آزمایش خواهد گذاشت. این لابراتوار به صورت نوعی سایبرکافه خواهد بود که در 48 کودک در آن در هر زمانی که بخواهند می‌توانند انگلیسی بیاموزند- با توجه به اینکه در هند یاد گرفتن زبان انگلیسی کلید آینده هر کودکی است.
"مادربزرگ‌های" داوطلب- اغلب معلمان بازنشسته مدرسه- از طریق اسکایپ در این روند مشارکت می‌کنند تا کودکان را راهنمایی کنند. این سایبرکافه آزمایشگاهی خواهد بود برای بررسی این موضوع که چگونه می‌توان آموزش خودسازماندهی‌شده در سطح جهانی پیاده کرد.
میترا می‌گوید: "می‌خواهم ببینم آیا این شیوه عملی است. مشکلات تکنیکی چیست، مشکلات مدیریتی چیست؟ اگر این شیوه کارآمد باشد، تکنیکی را در دست خواهیم داشت که فرصت‌های برابر در اختیار افراد خواهد گذاشت، و قطعه گمشده اصلی این است."
