مصایب تخطی از یک تقلید صحیح

تو و من، با کاراکترها و فضاهایی آشنا برای مخاطب، داستان خود را آغاز می‌کند و این امر سبب می‌شود که تماشاگر از همان ابتدا به راحتی بتواند تم داستان را حدس بزند. با مشخص شدن موضوع ازدواج صوری، دیگر سوژه فیلم هم به سوژه‌ای بسیار نخ نما مبدل می‌شود که این خود می‌شود نخستین تخطی بزرگ از فیلم خواستگاری که در آن، دختر و پسر در جهت عدم‌مهاجرت دختر از آمریکا، تصمیم به ازدواج صوری می‌گیرند اما در این فیلم به‌علت ماندن دختر بر سر پست مدیریت!

و درست از همین آبشخور، کژی‌های دراماتیک فیلمنامه به‌وضوح خود را نشان می‌دهد: علی، دختر را به خانواده مرفهی که دارد (و معلوم نیست با توجه به این درجه از رفاه و تحصیلات عالیه خارج از کشور چرا معاون یک شرکت گمنام است)، معرفی می‌کند و تمام داستانک‌های معدود فیلم در جریان این ازدواج صوری رقم می‌خورند.

نه تنها علی بلکه دیگر کاراکترهای فیلم هم از این مشکل رنج می‌برند؛ مثلا کاراکتر مهناز (الناز شاکردوست) که در سرتاسر اثر تیپی فانتزی دارد و حتی در تصمیم‌گیری‌های مدیریتی خود نیز نمی‌تواند تحکم قابل باوری را ارائه دهد، بدون هیچ دلیل قانع‌کننده دراماتیکی، در سکانس عروسی به علی پاسخ منفی داده و بدین‌ترتیب یکی دیگر از موارد تخطی غیراصولی فیلم نسبت به فیلم خواستگاری رقم می‌خورد.

پایان فیلم هم، دیگر سرپیچی از فیلم منبع است؛ پایانی که از همان ابتدا برای همه قابل حدس بوده و سیر رسیدن به آن، تحمل روابط میان کاراکترهایی است که ما نمی‌توانیم اولا الزام حضورشان در فیلم را متوجه شویم و ثانیا تحمل کمیک‌استریپ‌هایی که می‌خواهد ما را به این نتیجه برساند که مهشید دشمنانی دارد، مادر علی با ازدواج این دو نفر مخالف است و صدالبته تکمیل چرخه علاقه میان علی و مهشید که هیچ‌یک از این سه بند نتوانسته به شکلی منسجم و عقلانی به موضوع فیلم سنجاق شود.

فیلم اگرچه قصد نشان دادن فضاها و روابطی شیک و فانتزی را دارد، اما داستان شیکی ندارد. هسته مرکزی داستان، نسبت درستی با جامعه ما نداشته و این خود اجازه نمی‌دهد تا مخاطب به این فیلم، نگاهی جدی داشته باشد. بیشترین نگاه‌ها روی زوج گلزار و شاکردوست است که در فیلم قبلی این کارگردان، نقشی کاملا مشابه با این فیلم را بازی کرده بودند. نابازیگران این فیلم هم به‌شدت بد بازی می‌کنند تا جایی که حتی اکت‌های ضعیف آنها آشکارا برای مخاطب عادی سینما نیز قابل حدس خواهد بود. تنها مزیت خیلی کمرنگ فیلم، نزدیکی فضای داستان به موضوع سرگرمی است. تماشاگر با دیدن روابط موجود در فیلم و با توجه به آگاهی به غیرواقعی بودن آن و همچنین شنیدن آهنگ‌های تقریبا زیاد در سکانس‌های مختلف فیلم، تا حدودی سرگرم می‌شود.