در این چند سال حوزه هنری سازمان تبلیغات با به‌کار‌گیری نویسندگان جنگ‌دیده و فعال، آثاری را منتشر کرد که یکی بعد از دیگری توانستند نظر مخاطبان را جلب کنند؛ آثاری که در واقع در سطوح مختلف جامعه با اقبال مواجه شدند و نظر همه اقشار را یک‌بار دیگر به‌طور جدی به سال‌های جنگ معطوف کردند. در این بین، کتاب «دا» البته جایگاه ویژه‌ای دارد، چرا که با تبلیغات گسترده و حمایت مناسب حوزه هنری، توانست راه را برای سایر آثار نیز باز کند و به یک پدیده تبدیل شد. این کتاب روایت خاطرات سیده زهرا‌حسینی است از سال‌های آغازین جنگ که آن را سیده اعظم‌حسینی تدوین کرده است.
دا به معنی مادر، بیش از هر چیز بر نقش زنان و مقاومت و همراهی و همدلی‌شان در دوران جنگ تمرکز دارد. اما دا همانطور که نخستین کتاب از این گروه آثار نبود، آخری هم نبود هرچند که کارهای پیش از دا، هرگز مثل آثار بعد از آن دیده نشدند. «کوچه نقاش‌ها» خاطرات سیدابوالفضل کاظمی به قلم راحله صبوری، یکی دیگر از این آثار است. همینطور «بابانظر» خاطرات شفاهی شهید محمدحسن‌نظرنژاد به قلم مصطفی رحیمی. البته مصاحبه‌های این کتاب را سیدحسن بیضایی انجام داده است. «شنام» خاطرات کیانوش گلزار راغب به قلم خودش، «پایی که جا‌ماند» یادداشت‌های روزانه سیدناصر حسینی‌پور از زندان، «نورالدین پسر ایران» خاطرات سیدنورالدین‌عافی به قلم معصومه‌سپهری و... نیز ازجمله این آثار هستند که همگی را باید در گروه مهم‌ترین کتاب‌های ادبیات دفاع‌مقدس دانست. هرچند که هیچ کدام از اینها، به لحاظ ساختاری، به‌عنوان داستان نوشته نشده‌اند، درعین حال همگی خواندنی و بسیار جذاب هستند.
