به گزارش مهر، اصغر امیرنیا؛ سرپرست مرکز امور تجسمی ارشاد در مورد دوسالانه پوستر تهران و احتمال برگزار نشدنش توضیح داد: این احتمال نیست بلکه حتمی است.
برگزاری دوسالانه پوستر تهران به آینده موکول شد.
وی در مورد دلیل این اتفاق گفت: به خاطر وضع اقتصادی کشور و نیز تحریم‌هایی که بر کشور وجود دارد وزارت ارشاد تصمیم گرفت بخشی از هزینه‌های خود را کاهش دهد که در این میان قرار شد دوسالانه پوستر برگزار نشود.
وی با ذکر این جمله که به نظر می‌رسد برگزار نشدن این دوسالانه صواب هم دارد، ادامه داد: اینکه یک دوسالانه برگزار نشود بهتر از این است که ناقص برگزار شود.
امیرنیا بودجه برگزاری یک دوسالانه را 100 تا 120 میلیون دانست و در پاسخ به این سوال که چرا ارشاد 600 میلیون از اکسپو می‌خرد ولی حاضر به برگزاری این دوسالانه نیستٰ، گفت: اکنون قشر پوسترساز برای ما در اولویت نیستند و ما با خرید از اکسپو همه هنرمندان را به یک قشر ترجیح دادیم.
این در حالی است که پس از گذشت سه سال از آخرین دوسالانه پوستر محمود شالویی، مدیر سایق مرکز امور تجسمی ارشاد خبر از برگزاری یازدهمین دوسالانه پوستر تهران خبر داده بود.
ضرورت برگزاری دوسالانه پوستر تهران
پیش از این محمد خزایی دبیر آخرین دوسالانه پوستر تهران که از سوی ارشاد به این سمت برگزیده شده بود در مورد ضرورت برگزاری دوسالانه پوستر تهران گفت: در دنیای امروز، انسان‌ها بیش از هر عصر دیگر، علی‌رغم فاصله‌های بسیار زیاد مکانی با همدیگر در یک ارتباط بصری و یا تصویری هستند.
وی افزود: هر ملتی برای بیان هویت فرهنگی خود می‌کوشد تا فضایی متناسب با مولفه‌های بصری که معرف ساختار فرهنگی خودش باشد به وجود آورد.
به عبارتی آرایش و سیمای بصری هر جامعه، نمود و جلوه‌ای از ساحت فرهنگی آن ملت است که در مقابل دید ناظران به نمایش در می‌آید.
در این حوزه، فرهنگ‌هایی موفق هستند که برای جلوه‌های بصری و رسانه‌ای خویش تدابیری جدی اندیشیده باشند.
خزایی در ادامه گفت: برای کشوری مثل ایران که ریشه در تاریخی کهن دارد، شناخت کهن الگوهایش، به عنوان معیار هویت بخشی امری اجتناب ناپذیر می‌نماید، چراکه شناخت اصول و روش‌های به‌کارگیری مولفه‌های بصری باعث میشود هنرمندان بتوانند آثاری خلق کنند که ضمن ایجاد فضایی نو و بدیع، به سنت‌های بصری خود نیز پایبندباشند.
وی تاکید کرد: هنرمندان ایرانی در طول تاریخ نشان داده‌اند که چگونه در کنار شیوه‌های رایج زمان و توجه به علوم روز، با درکی جامعه‌شناسان و نگاهی زیباشناسانه، در آرایش و ساختار بصری فرهنگ خویش هوشمندانه عمل می‌کنند.
در این خصوص، هنرمند فضای بصری را به گونه‌ای آرایش می‌دهد ا همه اضطراب‌ها و وسوسه‌ها را از میان بردارد و به جای آن، نظم و نظامی را بیافریند که مبیّن توازن، صفا و آرامش باشد.
خزایی اشاره کرد: انسان امروز بیش از هر زمان دیگر در تماس مستقیم با ارتباطات گوناگون بصری با دیگر فرهنگ‌ها است.
این ارتباطات در کمترین زمان ممکن صورت می‌گیرد و شاید به همین دلیل عصر حاضر را عصر ارتباطات نامیده‌اند.
در این ارتباط تنگاتنگ ملت‌ها، زبان‌های سنتی و حتی تخصصی هم، دیگر یکه‌تاز این میدان نیستند و در چنین وضعیتی شاید بیش از همه، عناصر بصری می‌توانند کارآمد باشند.
امروز هنر ارتباط تصویری (گرافیک) عهده دار ارتباط بصری در قلمرو وسیع خویش است.
وی افزود: هنرمندان عرصه گرافیک می‌کوشند با طراحی یا انتخاب تصاویر و نوشته‌ها، با در کنار هم قرار دادن آنها، اثری را بیافرینند که این اثر علاوه بر رعایت اصول مبانی و کیفیت بصری، پیام واضح و روشنی را در اختیار مخاطبین قرار دهد.
به‌طورکلی به آن دسته از آثار تصویریِ قابل انتشار، شامل نشانه(آرم)، طراحی حروف، پوستر، مصور سازی و ... که با عملکرد بصری خود، پیام یا اطلاعات خاصی را به مخاطبان خود ارائه می‌دهند، هنر گرافیک اطلاق میشود.
بنابراین در وادی ارتباطات بصری، هنر گرافیک از جایگاه ویژه‌ای بر خوردار است که با عملکردهای خود، پیام، اطلاعات و یا دستورالعمل خاصی را به صورت تجسمی ارائه می‌کند.
یکی از مهم‌ترین شاخه‌های هنر گرافیک، پوستر(اعلان) است.
طراحی اعلان عموماً بر روی یک طرف کاغذ به گونه‌ای است که شکل(عنصر تصویری) و نوشته به صورتی واحد، ایفای نقش کرده و با جاذبه‌های زیبا شناسانه خاص خود، چشم مخاطبین را به سوی خود جلب کرده و پیامی را ارائه و یا ترویج کند.
خزایی با اشاره به اهمیت اشاعه پوستر و هنر گرافیک در جامعه بیان می‌کند: پوسترها در شمارگان زیادی تکثیر و سپس برای اعلام پیام مورد نظر، در محل‌های عمومی نصب و به نمایش گذاشته می‌شوند.
با مقایسه و بررسی پوستر‌های ایرانی مشاهده میشود که در بسیاری از موارد، عناصر و الگوهای کهن (سنتی) در این آثار حضور جدی دارند.
از طرفی هم هنرمندان غالباً با حفظ ویژگی‌های هنری خویش، ضرورت توجه به هنر مدرن را که در فرهنگ و هنر معاصر رسوخ کرده نادیده نگرفته‌اند.
هنرمند با شناخت میراث هنری خویش، به هنر غرب از منظر فرهنگ و سنت خود نگاه می‌کند و با این گزینش، سعی در بازسازی و به روز‌کردن میراث کهن خویش دارد.
به عبارتی دیگر، هنرمند، آموزه‌های هنری خود را منطبق بر ارزش‌ها و سنـت‌هـای بومی تعدیل می‌کـند.
وی ادامه می‌دهد: ویژگی‌هایی چون ایجاز و تجرید، مقوله زیباشناسی، دخل و تصرف در طبیعت اشکال و نمادگرایی از شاخصه‌هایی است که هنرمندان ایرانی طی اعصار با دانش و مهارت هنری به آنها دست یافته‌اند.
این اصول و ارزش‌ها می‌توانند با شاخصه‌های هنر معاصر هماهنگی کاملی را فراهم ساخته و قابلیت احیاء و به کارگیری صحیح را به وجود آورند.
بنابراین توجه به شناخت زبان و بیان هنر نو که امروزه در هنر معاصر حضور انکارناپذیری دارد ضروری و لازم است.
تاریخ به ما می‌آموزد که با شیفتگی و تعلق خاطر بیش از حد نسبت به میراث گذشته خود و یا با تقابلی متعصبانه با هنر مدرن نتیجه‌ای حاصل نمی‌شود و با شناخت و عبور از آن است که می‌توان با انتخابی شایسته، شرایط بازسازی و به روز کردن میراث هنری خویش را فراهم سازیم.
خزایی معتقد است: مهم‌ترین ضرورت برگزاری دو سالانه جهانی پوستر تهران هم در همین راستا قرار می‌گیرد.
شاید کمترین ثمره نمایش این آثار، آشتایی هنرمندان با تجربیات روز هنر معاصر در حوزه پوستر است.
این آثار در سطح گسترده‌ای از کشورهای شرق و غرب گرد هم آمده‌اند که کمتر کسی می‌تواند به این سادگی به آنها دسترسی پیدا کند.
دیدن این آثار علاوه بر ارتقاء دانش بصری طراحان گرافیک، سنگ محکی برای پی بردن به جایگاه هنری خویشتن است.
