زمانی که زنان ورزشکار عربستانی در رقابت‌های انتخابی بازی‌های المپیک برگزیده شدند و به مرحله نهایی بازی‌ها راه یافتند، مقامات آل‌سعود نه‌تنها از جانب کمیته بین‌المللی المپیک بلکه از سوی سازمان‌های فعال در حوزه حقوق بشر نیز بسیار تحت فشار قرار گرفتند تا جلوی حضور این زنان در بازی‌های المپیک را نگیرند. از آنجا که این رژیم از گذشته به بدرفتاری با زنان و تبعیض جنسیتی شناخته شده، شرایط جدید کار را برای سران سعودی دشوار کرد.
هرچند کمیته بین‌المللی المپیک، تبعیض جنسیتی را مغایر با اهداف خود می‌داند اما در طول سال‌های گذشته هرگز برای محرومیت این پادشاهی ثروتمند از رقابت‌ها کاری نکرده است. این در حالی است که سال 2000 افغانستان تحت حکومت طالبان را به‌خاطر خودداری از فرستادن زنان به رقابت‌های المپیک از بازی‌ها کنار گذاشت. امسال نیز درخواست‌های زیادی مبنی بر اتخاذ روشی مشابه برای عربستان ارائه شد، از این‌رو سران آل‌سعود اعلام کردند که درصورتی که زنان به مرحله نهایی بازی‌ها راه یابند آنها را به لندن خواهد فرستاد. علاوه بر عربستان، دو کشور قطر و برونئی نیز تاکنون اجازه نداده بودند ورزشکاران زن آنها در المپیک شرکت کنند که امسال تغییر عقیده دادند.
عربستان محدودیت‌های فراوانی برای ورزش‌کردن زنان دارد. دخترانی که می‌خواهند در مسابقات شرکت کنند از زمین و امکانات لازم برای تمرین و آماده‌شدن محرومند و در شرایطی بسیار دشوار که نشان از تفکیک جنسیتی دارد، ورزش می‌کنند. روشن است در چنین وضعیتی آنها نمی‌توانند خود را برای حضور در رقابت بزرگی چون المپیک آماده کنند. تنها ورزشکار باانگیزه آنها که رویش حساب کرده بودند یک سوارکار بود که آن هم به‌خاطر مصدومیت اسبش به رقابت‌ها راه نیافت. ظاهرا سعودی‌ها با اطمینان از اینکه نماینده شایسته‌ای در المپیک نخواهند داشت از تصمیم جدید خود خبر داده بودند؛ تصمیمی که هم وجهه آنها و هم کمیته بین‌المللی المپیک را متفاوت نشان داد.
تا دو هفته مانده به آغاز المپیک لندن سران سعودی همچنان سرحرف خود بودند که هیچ نماینده شایسته‌ای ندارند اما سرانجام ناچار شدند دو ورزشکار زن در رشته‌های دوومیدانی و جودو را راهی لندن کنند. با این حال، آزمون اصلی عربستان فرستادن زنان ورزشکار به المپیک لندن نیست بلکه باید دید آیا سعودی‌ها حاضر می‌شوند شرایط را برای تمرین و آمادگی بهتر ورزشکاران زن در المپیک2016 فراهم کنند یا خیر.
در شرایط فعلی این امر محال به‌نظر می‌رسد زیرا زنان با سختی‌های بسیار ورزش می‌کنند و از آینده خود بسیار بیم دارند. آنان هنوز به درستی نمی‌دانند حکومت در قبال فعالیت‌های ورزشی آنها چه موضعی خواهد داشت. حتی اگر چهره‌های میانه‌رو هم تغییر موضع دهند، تندروهای مذهبی که روی مقامات سیاسی نفوذ دارند به سادگی اجازه نخواهند داد اوضاع عوض شود.نباید فراموش کرد محرومیت از فعالیت‌هایی چون ورزش کردن تنها مشکل زنان عربستانی نیست و آنها از بسیاری فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی دیگر نیز بی‌بهره هستند.
عربستان تنها کشور دنیاست که زنان اجازه رانندگی ندارند و کمپین‌های اخیر موجب شده این موضوع در میان خبرها اهمیت پیدا کند. از طرفی بهار عربی و قیام‌های مردمی در منطقه نیز شرایط را تغییر داده که همین موضوع سران سعودی را نگران کرده است. به همین‌خاطر ملک‌عبدالله در یک ژست سیاسی اعلام کرد که زنان اجازه دارند در انتخابات شهری سال2015 نامزد شوند و رأی بدهند. با وجود این هنوز نمی‌توان به آینده زنان عربستانی چندان امیدوار بود.
