به گزارش ایسنا، کاظم معتمدنژاد در چهارمین سمینار بررسی مسائل مطبوعات ایران صحبت می‌کرد، با تاکید بر این موضوع به وقفه‌ای که در برگزاری دوره‌ی چهارم این سمینار ایجاد شده بود و هم‌چنین تاریخچهای کوتاه از روند برگزاری این سمینار پرداخت.
وی در ادامه چهار موضوع مهم را جزء مواردی دانست که بیش از 20 سال است مورد پیگیری قرار دارد و آزادی مطبوعات و فضای آزاد مطبوعاتی، استقلال مالی مطبوعات، آموزش‌های تخصصی روزنامه‌نگاری و استقلال حرفه‌ای روزنامه‌نگاران را از جمله موارد مهمی که در این سال‌ها مورد پیگیری قرار گرفته است، برشمرد.
وی در ادامه در ارتباط با بحث آموزش‌های تخصصی روزنامه‌نگاری به ذکر تاریخچهای دربارهی شکل‌گیری دوره‌های مختلف آموزشی این رشته در دانشگاه‌های کشور پرداخت و گفت: قرار بود دانشکده‌ای مستقل در زمینه‌ی ارتباطات تشکیل شود که این موضوع هیچ‌گاه عملی نشد و قطعا این موضوع صدمه‌ی زیادی در زمینه‌ی تامین نیروی انسانی مطبوعات ایجاد می‌کند.
این استاد ارتباطات با بیان این‌که حتی در جلسه‌ای که امروز با وزیر ارشاد داشته بر لزوم راه‌اندازی چنین دانشکده‌ای تاکید کرده است، اظهار امیدواری کرد که در آینده این اتفاق رخ دهد.
معتمدنژاد هم‌چنین به صحبتی کوتاه دربارهی استقلال حرفه‌ای روزنامه‌نگاران پرداخت و گفت: رشته‌های متعددی چون پزشکی، مهندسی و غیره دارای صنف واحد و نظام صنفی هستند، اما در زمینه‌ی ارتباطات ما به این نقطه نرسیدیم و با وجودی که در سال 76 انجمن صنفی روزنامه‌نگاران تشکیل شد، اما پس از مدتی به دلیل مسائل سیاسی و اختلافات پیش‌آمده کار این انجمن به تعطیلی کشید.
دبیر علمی چهارمین سمینار بررسی مسائل مطبوعات در ایران در بخش دیگری از صحبت‌های خود به بررسی نظام حقوقی مطبوعات پرداخت و گفت: براساس آنچه در یونسکو اعلام شده، لازم است برای هر 100 نفر جمعیت 10 روزنامه داشته باشیم، اما اکنون ما برای جمعیت 74 میلیونی کشور شاید به زحمت دو میلیون نسخه روزنامه داشته باشیم، در حالی که باید این رقم در هر روز به 7.5 میلیون نسخه برسد.
وی با بیان این‌که در حال حاضر از نظر میزان درآمد مردم تیراژ روزنامه‌ها و سواد مردم تناقضاتی وجود دارد، به صحبت دربارهی آزادی انتشار مطبوعات پرداخت و گفت: در کشور‌های متعدد اوضاع این‌گونه است که انتشار مطبوعات آزاد است و در عوض اگر مطبوعه‌ای جرمی مرتکب شد، مورد پیگیری قرار می‌گیرد.
وی در عین حال یادآور شد: حتی در اولین قانون مطبوعات ایران که در زمان مشروطیت نوشته شد هم این موضوع مورد توجه قرار گرفته و به صورت قانون ذکر شده بود، اما بعدها در این زمینه تغییراتی حاصل شد.
او در بخش پایانی صحبت‌های خود به ارائه‌ی چهار پیش‌نویس مختلف از جمله میثاق حرفه‌ای اصول خبرنگاری اشاره کرد و گفت: لازم بود از میان این چهار پیش‌نویس دو مورد از آن‌ها به تصویب هیات دولت برسد که متاسفانه این فرصت پیش نیامد.
به گفته او هم‌چنین اکنون بخش‌های مختلفی مانند مخابرات و رادیو و تلویزیون‌ها در جهان به دست شوراها اداره می‌شوند که متن شورای عالی مطبوعات هم تدوین شده و این بخش می‌تواند به واسطه چنین شورایی پیش رود.
در ادامه‌ی این نشست مهدی محسنیان‌راد به ارائه‌ی مقاله‌ای که توسط دکتر معتمدنژاد آماده شده بود، پرداخت و در قالب این مقاله عنوان کرد: حتی یونسکو هم بر عدم ضرورت ثبت مطبوعات توصیه کرده و گفته است که چنین الزامی وجود نداشته باشد. هم‌چنین شورای اروپا در مقررات جدید خود که در سال 2008 منتشر شده گفته است که تاسیس و انتشار رسانه‌ها نیازی به مجوز ندارد.
محسنیان‌راد در ادامه به بحث عدم الزام مطبوعات مبنی بر انتشار منابع محرمانه‌ی خود اشاره کرد و در عین حال بی‌طرفی و استقلال روزنامه‌نگاران را از دیگر موارد مهم برشمرد.
اما محمدجعفر محمد‌زاده هم پس از صحبت‌های معتمدنژاد عنوان کرد: تمام مطالب مطرح شده در این سمینار در پایان سمینار در قالب کتابی منتشر خواهد شد و قطعا این موارد ممکن است اگر همین حالا هم مورد بحث قرار نگیرد، در آینده مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت و می‌توانند در آینده راهگشا واقع شوند به عنوان مثال در زمینه‌ی شوراها باید بگوییم که ما از سال گذشته همه امور خود را به شوراها سپرده‌ایم.
