حالا این سؤال مطرح است. برای زیباتر‌شدن این عالم خاکی چه می‌توان کرد؟حضرت آیت‌الله مجتهدی تهرانی (رحمه‌الله علیه) در سلسله دروس اخلاقی خود به حدیثی ژرف و تأمل‌برانگیز از پیامبر خدا(ص) که سند آن در کتاب مواعظ‌العددیه صفحه 259 آورده شده اشاره می‌کند که توجه قلبی و عملی به آن می‌تواند چاره‌ساز این دنیای خشن و خود‌ساخته باشد.پیامبر(ص) می‌فرمایند:
من به خاطر 5 خصلت، کودکان را دوست دارم: (در واقع کنایه به انسان‌ها برای حل ریشه‌ای مشکلات خود است)
1- «کودکان راحت و زیاد گریه می‌کنند.» یعنی اینکه رقیق‌القلب هستند. در روایت هم آمده است که برای هر چیزی قیمتی است مگر قطره اشکی که از خوف خدا از چشم جاری شود.
2-«کودکان با خاک انیس و هم بازی هستند.» یعنی اینکه اصل خود را فراموش نکرده و از تکبر بویی نبرده‌اند.
3- «دعوا می‌کنند ولی کینه به دل نمی‌گیرند.» باز فردا روز از نو، روزی از نو با همدیگر دوست می‌شوند.
4- «چیزی را ذخیره نمی‌کنند و اینقدر به فکر فردا و پس فرداها نیستند.» بنابراین ما هم باید از حرص خود کاسته و بر توکل خود بیفزاییم.
5- «می‌سازند و دل نمی‌بندند.» کودک ساعت‌ها برای ساخت یک خانه گلی یا نقاشی وقت می‌گذارد و همین که خسته شد و یا شب شد، آن را رها می‌کند و می‌رود. آرزوهای دور و دراز و ابدی فرض کردن خود و فرزندان و اموال و امانت‌ها سرچشمه دلبستگی می‌شوند. پس برای حفظ و تثبیت آن شروع می‌کنیم به توطئه و نقشه کشیدن برای رقبا و نهایتا تجاوز به جان و مال و ناموس و شرافت مردم و اینگونه است که جرایم در جامعه شکل می‌گیرند. در حالی که به قول حضرت عیسی، دنیا مانند پلی است که باید از آن به سلامت عبور کرد و نباید روی آن مسکن گزید و اصولا ظرف محدود جهان حتی در بهترین شرایط نیز قابلیت کامیاب کردن روح بلند ابنای بشر را ندارد.
*رئیس مرکز اطلاع‌رسانی و ارتباطات ناجا
