تا کنون پلیس برای کشف مجرم به دنبال اثر انگشت یا جای پا یا دست‌خط او می‌گشت یا از مظنون می‌پرسید آیا می‌تواند ثابت کند که در زمان رخداد جرم، در محل حضور نداشته است. اما کسی هرگز به این فکر نیفتاده بود که جز اثر انگشت و دست‌خط، آثار دیگری هم هستند که مجرم را لو می‌دهند. یکی از این آثار ویژه، زبان یا شیوه بیان است.
زبانشناسان می‌گویند هر عبارت گفته یا نوشته‌ای را می‌توان از سه جنبه بررسی کرد: جنبه نمادین، جنبه پیامی و جنبه نشانه‌ای. به لحاظ نمادین هر عبارت بیانگر پدیده‌ای است. به لحاظ پیامی نوشته یا گفته پیامی را به خواننده و شنونده می‌دهد و به لحاظ نشانه‌ای است که نویسنده و گوینده خود و شیوه بیانش را آشکار می‌سازد. این همان نشانه یا نشانه‌هایی هستند که از روی آن می‌شود نویسنده و گوینده یک عبارت را پیدا کرد.
به گزارش دویچه‌وله، رایموند درومل (Raimund Drommel) نویسنده کتاب "رمز بزهکار" (Der Code des Bösen) کارشناس این کار است و تا کنون در بیش از هزار مورد موفق بوده است. نامه تهدیدآمیزی از ناشناسی می‌رسد و شخصی را متهم می‌کنند که این نامه را نوشته است. پرفسور درومل نوشته‌های دیگر آن شخص را مطالعه و با برنامه‌های کامپیوتری، سبک و شیوه نگارش او را مشخص می‌کند و نظر می‌دهد که آیا نامه از او بوده یا نه.
همه ما در نوشته‌هایمان ناخودآگاه از یک سلسله واژه‌ها و عبارت‌هایی استفاده می‌کنیم که به شغل، تربیت، سطح سواد یا موقعیت اجتماعی‌مان مربوط می‌شوند. کاربرد همین واژه‌ها و عبارت‌ها به کارشناسانی مانند پرفسور درومل امکان می‌دهد که نویسنده نامه را بشناسند و تصویری از او به دست دهند.
آقای درومل تا آنجا پیش می‌رود که این واژگان ناخودآگاه به کاربرده شده را "اثر انگشت زبانی یا بیانی نویسنده متن" می‌خواند. او در این کار آنقدر موفق بوده که سال‌هاست به جای درس‌های عادی دانشگاهی خود، کارآگاه‌های سبک بیان تربیت می‌کند. این کارآگاه‌ها با اداره‌های آگاهی، وکیل‌های دعاوی و افراد خصوصی که نامه‌های تهدیدآمیز و مشکوک دریافت کرده و در پی یافتن نویسندگان واقعی آنها باشند، همکاری می‌کنند.
جنجالی‌ترین کار درومل، بررسی نامه اووه بارشل (Uwe Barschel)، نخست‌وزیر ایالت اشلسویگ - هولشتاین Schleswig-Holstein در شمال آلمان بود که جسدش در روز ۱۱ اکتبر سال ۱۹۸۷ در هتل بوریواژ در ژنو پیدا شد. نامه‌ای از سوی او به رئیس وقت حزب متبوعش، یعنی حزب دمکرات مسیحی آلمان، فرستاده شده بود. حزب ادعا می‌کرد که این نامه اصل نیست، بلکه اعتراف‌نامه‌ای جعلی علیه حزب است. این حزب در ضمن می‌گفت که بارشل خودکشی کرده است.
پروفسور درومل که خود نیز هوادار و فعال حزب دموکرات مسیحی‌هاست، خلاف خواسته حزب خود، تحقیق و کشف کرد که آن نامه اصل بوده و بر پایه آن احتمال این که بارشل را کشته باشند، بسیار است.
نمونه دیگر نامه‌های تهدیدآمیزی بوده که برای فروشنده یک گوشت‌فروشی فرستاده می‌شده‌اند. در این مورد به یک مأمور اداره آگاهی ظنین می‌شوند ولی مأمور طبیعتاً به شدت تکذیب می‌کرده است. ولی طبق پژوهش و کشف درومل نامه‌ها از او بوده چون از جمله نثر پروتکل‌هایی که این مأمور پلیس در اداره آگاهی می‌نوشته با نثر نامه‌های تهدیدآمیز، یکی بوده است. این مأمور مثلاً در یک جا نوشته بوده: «همسر من گوشتی که از شما خریده بوده را طبق دستورالعمل پخته ولی گوشت بدمزه بوده است.»
