اکنون در این نمایشگاه 40 اثر از جلیل رسولی و در بخش گنجینه آثار 43 اثر مربوط به دهه 40 که قدیمی‌ترین آن متعلق به استاد محمد احصایی هنرمند پیشکسوت است، به‌نمایش درآمده، همچنین نمایش آثاری از هنرمندان مدعو همچون فرامرز پیلارام، نصرالله افجه‌ای، حسین زنده رودی، رضا مافی، صادق بریرانی، صادق تبریزی، طاها بهبهانی، اسدالله کیانی، ابراهیم حقیقی، ابوالقاسم عتیقه‌چی، صداقت جباری، جواد بختیاری و علی شیرازی نیز بخش دیگری از این نمایشگاه را تشکیل می‌دهد.
ویژگی اول و خاص این نمایشگاه آثار استاد جلیل رسولی بود که برای نخستین‌بار رونمایی شد. ویژگی دوم رویکردی بر نیم قرن نقاشی خط بود که فکر می کنم برای دوستداران هنر جذاب و دیدنی باشد . نقاشی خط به معنای ساده آن، ترکیبی از خوشنویسی و نقاشی و شیوه‌ای است که مخاطب را با تلفیقی از هنر نوین و سنتی در دنیای امروز آشنا می‌کند. برخی هنرمندان ایرانی در رشته‌های خوشنویسی و نقاشی، شیوه نقاشی خط را از دهه 30 و 40 شکل داده و موجب پویایی این هنر تا به امروز شده‌اند. از این رو به این شیوه گاهی خطاطی و خط‌نقاشی هم می‌گویند.
خاستگاه و شکل گیری نقاشی‌خط امروزی را از 2 جنبه می‌توان بررسی کرد؛ روند تحولات در نقاشی معاصر ایران و همچنین روند تحولات در هنر خوشنویسی. در هر دو بخش در روند خلاقیت‌های نوآورانه، هنرمندان به چنان ابداعاتی در خط دست‌یافتند که می‌توان آن را مجموعه‌ای از سنت‌شکنی‌ها، نام نهاد. شاید بتوان گفت مهم‌ترین سنت‌شکنی در رابطه، فرم و محتوا صورت گرفت. از همین‌جا بود که خوشنویسی توانست در جست‌وجوی خلاقیت و خلوص تجریدی خود برآید و زمینه برای تجربه‌های جدیدی چون نقاشی‌خط معاصر ایران فراهم آید.
جست‌وجویی که با فاصله گرفتن از «الزام ادبی» همیشگی خود به سوی افق تازه ضرباهنگ‌های تازه ترکیب شده و مفهوم به بیرون جهیده از قالب‌های معین و مکرر قدیمی روانه شده‌است و همچنان حتی با حذف و تغییر بسیاری از قراردادهای الزام‌آورنده قدیمی، توانسته روح اصلی و همیشگی خود را زنده و تابناک نگاه دارد و حرفی تازه برای جهانی تازه داشته باشد.
* دبیر اجرایی نمایشگاه مروری بر نیم قرن نقاشی‌خط معاصر ایران
