در این مراسم که با استقبال اندک برگزار شد، فرخنده آقایی و محمد کشاورز به‌ترتیب جایزه بهترین رمان (از شیطان آموخت و سوزاند) و بهترین مجموعه داستان (بلبل حلبی) سال 84 را از رضا سیدحسینی دریافت کردند.
بزرگداشت «سیمین دانشور»، نخستین داستان‌نویس زن در ایران و همسر مرحوم «جلال آل‌احمد»، بخش دیگر هفتمین جایزه منتقدان و نویسندگان مطبوعات بود و پیام اوکه دراین مراسم حضور نداشت، توسط «مهسا محب‌علی» قرائت شد.
دربخشی از پیام دانشور آمده است: «ادبیات بیشتر لنز است تا آیینه. اما اگر آیینه هم باشد، آیینه تمام‌نمای هستی و جامعه و زیستگاه نویسنده است. اگر عوامل بازدارنده نباشد و نویسنده بتواند حرف خود را از ته دل منعکس بکند، بایستی حرفی برای گفتن داشته باشد؛ پیامی که چشم و گوش خواننده را باز کند و او را ملزم نماید که شرف انسانی را پاس بدارد.نویسنده خوب، معمولاً ژرف‌نگر است، سطحی نیست. کارش، آفرینش هنری است، یعنی خلاق است. نشان دادن زمان و مکان و فضا را با احساس و کشش عمیق، منعکس می‌کند. رویدادها و شخصیت‌سازی‌هایش در حوزه فضا و مکان و زمان است. محتوا و شکل خبری‌اش درهم تنیده است. نشان می‌دهد، وصف نمی‌کند. خود من با بضاعت اندکم بیشتر از فعل و اسم مدد می‌گیرم و کمتر به صفت و قید می‌پردازم.»
