باید پرسید چه عاملی باعث میشود یکی از عالی‌ترین مقامات سیاسی یک کشور برای اقدامی که در کشور ما شاید پیش‌پا افتاده‌ترین تخلف باشد از سمت خود استعفا دهد و از مردم عذرخواهی کند؟ آیا آنان دینی متعالی مانند ما دارند؟ آیا واقعاً اسلام بر چنین جامعه‌ای حکومت میکند؟ آیا مانند ما معصومینی دارند که سخنانشان مانند دُر می‌درخشد و جوامع انسانی را رونق می‌بخشد؟ آیا پیامبری عظیم‌الشأن دارند که کلامش تا عمق جان نفوذ میکند و به انسانیت آرامش می‌بخشد؟
آیا آنان شب‌های قدری دارند که با احیای آن مستغرق در فیوضات الهی باشند؟ آیا آنان صاحب عصر و مولایی دارند که دائم دفتر اعمالشان نزد او گشوده است و او باید آن را تأیید کند؟ آیا نظام آنان ولایی است و ولی‌فقیهی که تالی‌تلو معصوم است بر آنان حکومت میکند و آنان را نصیحت و از عذاب اخروی می‌ترساند؟ چرا با داشتن همه محاسن که دنیای متمدن امروز در حسرت بخشی از آن است در مسلمانی می‌لنگیم و نمی‌توانیم در مسیری که اسلام تعیین کرده است حرکت کنیم؟
امام علی (ع) را عدالتش به شهادت رساند و در همین ایام در رثایش عزاداری کردیم، سینه چاک دادیم و اشک‌هایمان جاری شد و بارها یالیتنا گفتیم، اما در عمل تا چه میزان تسلیم فرمان او بوده و هستیم؟ مولایمان می‌فرماید: «شما می‌خواهید از عدالت و انصاف صرف‌نظر کنم و ظالمانه بر هوس‌های آلوده اشراف کشور تکیه دهم؟
اموالی که به خداوند متعال تعلق دارد مقتضی است بین بندگانش با تمام مساوات تقسیم شود. آنانی که در مال خداوند، به منظور خودشیرینی اسراف روا می‌دارند و حق را در محلش نمی‌گذارند، در آخرت به دقت بازپرسی می‌شوند. قسم به خداوند متعال که من به صلاح و سعادت شما، از خودتان آگاه‌تر و علاقه‌مندترم، پس این چیست که دقت و احتیاطم، کار را بر شما سخت گرفته و از حکومت عادلانه من ناراحت و معذبید؟
خداوند با همه قدرت و نیرویی که دارد و بر تمام کائنات مسلط و محیط است هرگز نسبت به بندگانش ظلم روا نمی‌دارد و این عمل نصیحتی سودمند و بلیغ است که اشخاص متنفذ و توانا باید از آن بهره‌برند و مورچگان ضعیف را زیر پای پیل‌مانند خود پست و ناچیز نکنند.
من باید مقررات اسلام و احکام قرآن را به دقت عمل نمایم و مردمان ستمکار و متخلف را هر که باشند به کیفر کردارشان برسانم. هر که از عدل و انصاف به فریاد آمده سرخود گیرد و از میان ما کنار شود. شما در آن موقع می‌توانید امر به معروف کنید که خود به فضایل آراسته باشید و مادامی که دامن‌تان به منکرات آلوده است، نهی از منکر وظیفه شما نیست».
چیزی که باعث میشود در کشورهایی که فاقد ارزش‌های مورد ادعای ما هستند قانون بهتر اجرا شود، نظارت عامه‌ای است که از طریق مردم و رسانه‌ها بر کارگزاران اعمال میشود و آنان دائم در هراس از افشای تخلفات خود هستند و با افشای آن ناچار به استعفا می‌شوند.
هر چند تخلف به‌نظر ناچیز باشد اما عنصر امر به‌معروف و نهی از منکر که جزء فروع دین ماست و عمومیت آن از نظارت عامه‌ای که بر دنیای بی‌دینی حاکم است بیشتر است متأسفانه مورد غفلت عامه مردم، رسانه‌ها و مسئولان است. برای ریشه‌کن شدن فساد و تخلف در نظام اجرایی چاره‌ای جز تمسک به عنصر امر به معروف و نهی از منکر در تمامی ابعاد نداریم.
