هلند ترسی از اسپانیا ندارد

چون هلندی‌ها پس از آنکه توانستند برزیل را در یک هشتم نهایی متوقف کنند، احساس می‌کنند می‌توانند هر تیمی را شکست دهند.

هلند با یک هدف در ذهن به این تورنمنت آمد و آن، بردن تورنمنت بود. آنها خیلی روی فوتبال زیبا بازی کردن تمرکز نکرده‌اند، تمرکز آنها تنها بردن و انجام کار است. فکر نمی‌کنم افراد زیادی – که خود من را هم شامل می‌شود- واقعا انتظار داشته‌اند که هلند تا اینجا جلو بیاید اما واقعا به آنچه آنها تا به اینجا به دست آورده‌اند افتخار می‌کنم. برای بردن قهرمان اروپا آنها باید همان برنامه بازی‌ای را که برایشان در آفریقای جنوبی موفقیت به همراه داشته است اجرا کنند.

چیزی که درباره این تیم واقعا تاثیرگذار بوده، قدرت روانی هلند تا این جای کار بوده چون تیمی که به مرحله پایانی یک تورنمنت مهم می‌رسد، همیشه با فشار زیادی مواجه است.
آنها با نمایش منضبط خود در پیروزی 3 بر 2 مقابل اروگوئه در نیمه نهایی نشان دادند که با سطح انتظاراتی که مردم از آنها دارند به‌خوبی رفتار می‌کنند.

دیدن چنین عملکردی از شاگردان برت فان مارویک خوب است. تیم او پر از ستاره‌ها نیست اما بازیکنانی دارد که سال‌هاست در کنار هم بازی می‌کنند. آنها همدیگر را به‌خوبی می‌شناسند، به‌خوبی با هم هماهنگ هستند، به‌خوبی با هم همکاری می‌کنند و سرشار از اعتماد به نفس هستند.

هلند 25 بازی است که نباخته و در 14‌بازی آخر برنده بوده است اما هنوز برخی اعتقاد دارند که می‌تواند باز هم پیشرفت کند.  تا اینجا آنها کاری را که باید در این تورنمنت انجام می‌دادند کرده‌اند و برای بازی زیبا به چالش کشیده نشده‌اند. تنها باری که آنها دچار مشکل شدند (مقابل برزیل در یک چهارم نهایی) توانستند با قدرت به بازی برگردند و بازی را 2 بر یک ببرند.
بله آنها می‌توانستند شور بیشتری در آفریقای جنوبی از خود نشان بدهند اما این کار، آنها را به جایی نمی‌رساند.

برای من مهم‌ترین بازیکنان هلند مربع حمله این تیم، رابین فان پرسی از آرسنال، وسلی اسنایدر از اینتر میلان، آرین روبن بازیکن بایرن مونیخ و درک کویت از لیورپول هستند. اینجا جایی است که کیفیت تیم قرار دارد.

مارک فان بومل هافبک دفاعی این تیم که او هم برای بایرن مونیخ بازی می‌کند یک تورنمنت عالی را پشت سر گذاشته است. به‌نظر من شاید یکی از عوامل قدرت تیم هلند این باشد که بسیاری از بازیکنان اصلی این تیم برای تیم‌های بزرگ اروپایی بازی نمی‌کنند.

این یعنی آنها هر هفته کنار بازیکنانی مانند اسنایدر و روبن بازی نمی‌کنند و از این‌رو کمتر به شیوه بازی هلند که تا اینجای کار به این تیم کمک کرده است عادت دارند. اسنایدر، روبن و فان پرسی برگ برنده تیم هلند بوده‌اند و به‌نظر می‌رسد فان مارویک مسئولیت بیشتری به آنها در این تورنمنت داده است.

پشت موفقیت آنها در اینجا یک عامل دیگر هم بوده است: شانس. شانس، وجهی از فوتبال است که بسیاری از مردم آن را دست‌کم می‌گیرند. هلند در 1974 و 1978 بدشانس بود که باخت. آنها همچنین در جام جهانی 1998 در نیمه‌نهایی در ضربات پنالتی به برزیل باختند که خود من هم در تیم بودم.

حالا به‌نظر می‌رسد شانس یار هلند است و آنها باید امیدوار باشند که امروز هم همین طور باشد. هزاران طرفدار تیم در خانه امیدوارند اینطور باشد. به من گفته شده است در آمستردام واکنش مردم به پیروزی در نیمه نهایی یادآور پیروزی آژاکس برابر آث میلان در فینال لیگ قهرمانان اروپا در 1995 بوده است؛

واقعا دیوانه‌وار؛  مردم در خیابان‌ها پایکوبی می‌کردند و در کانال‌ها شنا می‌کردند. شنیدن اینکه مردم اینقدر هیجان‌زده هستند واقعا خوب است. نمی‌دانم اگر هلند جام را به خانه بیاورد مردم چه خواهند کرد. حالا آنها تنها باید برای آن تلاش کنند. اسپانیا پس از شکست در بازی اول خیلی خوب به بازی بازگشته و قدرت روانی خود را به رخ کشیده است. فینال واقعا جالب خواهد شد.

کلارنس سیدورف
بازیکن سابق هلند