در نیویورک، یک مسیر فرعی 5 کیلومتری از بزرگراه FDR Drives خراب شده است تا بخش پایینی منهتن را برای ایجاد پارک‌ها و مراکز خرید باز کند، و دوچرخه سواران مسیر خاص خود را روی پل بروکلین داشته باشند.
یک بزرگراه مرتفع در شهر گوانگ‌ژو در چین به صورت گردشگاه پیاده‌روان در آمده است، و سقف ساختمان‌ها با پیاده‌روها و مسیرهای دوچرخه‌سواری بالا آورده شده به هم وصل شده‌اند.
در جاکارتا در اندونزی، تاکسی‌های سنتی دوچرخه‌ای که بکاکس نامیده می‌شوند، دوباره مهندسی می‌شوند تا سبک‌تر شوند و راندن آنها آسان‌تر شود.
این سه شهر و هفت شهر دیگر در نمایشگاهی درباره سیستم‌‌های حمل ونقل دوستدار محیط زیست در آینده که روز پنجشنبه 24 ژوئیه در نیویورک گشایش یافت، شرکت دارند.
این نمایشگاه به نام "شهرهای ما، خود ما" در مرکز معماری در دهکده گرین‌ویچ تا 11 سپتامبر ادامه خواهد داشت، پیش از آنکه به سایر شهرها از جمله بوئنوس آیرس در آرژانتین ؛بوداپست در مجارستان و ژوهانسبورگ در آفریقای جنوبی منتقل شود.
والت هوک، مدیر اجرایی "موسسه سیاست توسعه و حمل و نقل " که این نمایشگاه را با حمایت مالی "بنیاد عملیات آب‌وهوایی" مستقر در سان‌فرانسیسکو برگزار کرده است، می‌گوید: ما 10 معمار را از سراسر جهان به کار گرفتیم تا به ما کمک کنند شهرهای‌مان را در سال 2030 در صورتی که این شهرها مقیاس انسانی بالاتر و پایداری محیط زیستی بیشتری پیدا کنند، به تصور در آوریم.
هوک در حالیکه کلاه ایمنی دوچرخه‌اش را در یک دست دارد، توری را در نمایشگاه ارائه می‌دهد.
او می‌گوید: "سعی ما در اصل این است که این پیام را بفرستیم که اگر شهرها در جهتی که ما می‌رویم، حرکت نکنند، با تغییرات آب‌وهایی مصیبت‌باری روبه‌رو خواهند شد، زیرا در کشورهای در حال توسعه استفاده از خودروهای شخصی دارد چند ده برابر می‌شود."
این نمایشگاه شامل تصاویر و مدل‌های سه‌بعدی از محلات شهری که برای سال 2030 طراحی شده‌اند، در کنار عکس‌ها فعلی از همان محلات است.
در شهرک سووتو در ژوهانسبورگ، عکس‌های فعلی تنها ساختمان‌سازی کم‌ارتفاع را نشان می‌دهد. اما سووتو 2030 شهری پرجنب‌وجوش با بازارها و فضاهای عمومی است.
هوک می‌گوید: "شما در سووتو به طور سنتی تحت رژیم آپارتاید اجازه بازکردن مغازه را نداشتید، بنابراین ما سووتو را به عنوان شهری از نوع جدیدی دوباره به تصور درآوریم... جایی که مردم بتوانند در مرکز شهر کار و خرید و فروش کنند."
مدل گوانگ‌ژو، که به نام کانتون هم مشهور است، شبکه‌ای از پیاده‌روها روی پشت بام‌ها که یادآور آثار خیالی دکتر سوس است.
هوک می‌گوید: "در چین همه چیز ممکن است."
تصاویر آینده‌گرایانه از بخش پایینی منهتن پیاده‌روها، دوچرخه‌سوارها و تعداد بسیار اندکی ماشین را نشان می‌دهد.
مایکل سورکین معمار، که بخش نیویورک این نمایشگاه را طراحی کرده است، می‌گوید به نظر او انجام این طرح "کاملا عملی" است.
او می‌گوید: "خیابان‌ها به صورت الگویی که اساسا قرون وسطایی است طراحی شده‌اند؛ این خیابان‌ها برای ماشین ساخته نشده‌اند."
شهردارد نیویورک، مایکل بلومبرگ، در دهه اول قرن بییست و یکم تحسین طرفداران شیوه‌های جایگزین حمل و نقل را به خاطر ایجاد مراکز خرید برای افراد پیاده در مرکز میدان تایمز، نزدیک برودوی، و در میدان هرالد به دست آورد.
سورکین می‌گوید ایده‌های خود او مانند خراب کردن بخش پاییین بزرگراه FDR Drive که در جانب شرقی منهتن کشیده شده است، به طور مشابهی موجه است.
او می‌گوید: "یک سال پیش هیچکس تصور نمی‌کرد که می‌توان برودوی را بست، اما ناگهان این کار انجام شد، و همه این کار را پسندیدند."
نمایشگاه "شهرهای ما، خود ما" پس از نیویورک به گوانگ‌ژو می‌رود. سایر شهرهایی که این نمایشگاه در آن برگزار می‌شود شامل احمدآباد، بوداپست، بوئنوس آیرس، دارالسلام، تانزانیا، جاکارتا، ژوهانسبورگ، مکزیکو سیتی و ریودوژانیرو است.
آسوشیتدپرس
