جنگل اکوسیستم عجیبی است، چرا که جنگل‌ها زمانی پدید می‌آیند که طبیعت در اوج توازن و همکاری باشد.
پیمان یوسفی‌آذر، با بیان این مطلب افزود: اگر شما اکوسیستم‌های دیگری چون اکوسیستم‌های دریا، هوا، برکه و مرتع را با اکوسیستم جنگل‌ها مقایسه کنید، در‌می‌یابید که سایر اکوسیستم‌ها دارای درجه پایین‌تری از توازن و هماهنگی هستند اما تنها درصورتی‌که همه‌چیز طبیعت در اوج تعادل، توازن و کمال باشد، جنگل‌ها پدید می‌آیند.
وی در تبیین این «تعادل ضروری» اظهار داشت: برای پیدایش جنگل‌ها، آب، خاک، هوا، دما، سفره‌های آب زیرزمین، روان آب‌ها و رودخانه‌ها، همه و همه باید در کنار یکدیگر و در اوج تعادل قرار داشته باشند.
به گزارش خبرگزاری محیط‌زیست ایران، یوسفی‌آذر افزود: از این‌رو هنگامی که جنگل پدید می‌آید، می‌توان دریافت که همه طبیعت، هرچه در توان داشته به میدان آورده تا ثمره و میوه طبیعت، یعنی جنگل پدید آید.
مدیرکل دفتر امور منابع جنگلی سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور خاطرنشان کرد: درصورتی‌که دما اندکی تغییر یابد، خاک با بارندگی هماهنگ نباشد و یا توالی اکوسیستم با دستکاری بشر به هم بخورد، جنگل از میان رفته و دیگر وجود نخواهد داشت.
وی پیچیدگی اکوسیستم جنگل را دلیل این امر خواند و تصریح کرد: بنا بر آنچه گفته شد، درصورت از بین رفتن جنگل، بشر دیگر نمی‌تواند آن را بازسازی کند، چرا که اساسا به واسطه فعالیت‌های بشری تعادل مورد نیاز پیدایش جنگل‌ها برهم خورده است.
یوسفی آذر اضافه کرد: برخی از مردم تصور می‌کنند که درصورت از بین رفت ن جنگل‌ها می‌توان آنها را تجدید و احیا کرد اما این در حالی است که این تجدید حیات، به یک میلیون سال زمان همراه با تعادل‌های گفته شده نیاز دارد که به نسل ما و حتی نسل‌های آینده نمی‌رسد.
این مقام مسئول به جنگل‌های زاگرس اشاره کرد و گفت: اگر تخریب جنگل‌های زاگرس با همین سرعت ادامه یابد، شاید بتوان گفت که تا 30 سال آینده جنگل زاگرس به منطقه‌ای می‌رسد که دیگر توان و امکان بازگشت آن را نخواهیم داشت.
