طی سال‌های اخیر این قطب‌ها رشد چشمگیری داشته‌اند اما متأسفانه نگاهی به آمار خروجی این قطب‌ها نشان می‌دهد که مهم‌ترین آسیب نظام علمی کشور یعنی یکی انگاشتن تولید مقاله با تولید علم گریبان قطب‌های علمی را نیز گرفته است.
قطب علمی مرکزی است که در آن دانشمندان و اعضای هیأت علمی با همکاری هم و در قالب کارگروهی در ایجاد و تقویت یک مزیت علمی می‌کوشند و با تولید دانش فنی و نوآوری سعی در پاسخگویی به یک نیاز اقتصادی، اجتماعی یا فرهنگی را دارند.
15فروردین دبیر شورای قطب‌های علمی کشور آخرین وضعیت درخواست قطب‌های علمی کشور را تا پایان سال1388 اعلام کرد. دکتر فیروز بختیاری‌نژاد با بیان اینکه تا پایان سال گذشته 498 مورد جهت ایجاد قطب علمی ثبت‌نام کرده‌اند، اظهارکرد: از این تعداد تنها 267 مورد اقدام به ثبت اطلاعاتشان کردند.
وی همچنین گفت: در این مدت مقالات چاپ شده در مجلات علمی معتبر توسط اعضای هیأت علمی معرفی شده برای عضویت در هسته قطب، 37هزار و130 مورد بود. بختیاری‌نژاد افزود: تعداد طرح‌های پژوهشی ارائه شده 2هزار و 960مورد بوده است.
وی تعداد دروس جدید طراحی‌شده را 469 عنوان و اختراعات و اکتشافات مورد تأیید توسط اعضای هیأت علمی عضو در هسته قطب را 778 مورد اعلام کرد. همانطور که آمار مذکور تصریح دارد نسبت تولید مقاله به اختراع و اکتشاف بسیار پایین است؛ یعنی قطب‌های علمی کشور مجموعا 37هزار مقاله تولید کرده‌اند،
در حالی که تعداد اختراعات و اکتشافات آنها 778 مورد بوده است. اگر این مقالات نیز به درستی بررسی شود خواهیم دید که بخش عمده آنها در رشته‌هایی مانند شیمی تولید شده است که به گفته کارشناسان اساسا قابلیت تبدیل به محصول در ایران را ندارند و بیش از ایران، کشورهای غربی صاحب فناوری پیشرفته از این مقالات استفاده و بهره‌برداری می‌کنند.
