به عبارتی شاید آن روزها هیچ جوانی مجبور نبود برای داشتن اینها غصه‌ای به دل راه دهد.
امروز باید به این فهرست شغل را هم اضافه کرد، با این تفاوت که نمی‌توان زیاد امیدوار بود که این خواسته به موقع و مناسب برآورده است. شاید با صراحت بتوان شغل کاذب را بدتر از بیکاری دانست که گروهی از جوانان جای‌جای کشورمان برای فرار از بیکاری به آنها روی می‌آورند. کارشناسان این افراد را زیر گروه جامعه آسیب‌دیده و بیکاران پنهان دسته‌بندی می‌کنند.
در این نوع از بیکاری، اولاً نیروی کار به جای فعالیت در بخش تولید به واسطه‌گری، دلالی و مشاغل خدماتی بدون بازده روی آورده و ثانیاً کارگران بسیاری در زمینه‌هایی به کار گرفته می‌شوند که در آن، شمار کارگران نسبت به کار فزونی دارد.
مشاغل کاذب و جوانان سیستانی
مسئولان، دست‌اندرکاران و خانواده‌ها در سیستان و بلوچستان نگران افزایش مشاغل کاذبی هستند که روز به روز جوانان بیکار بیشتری به خاطر مشکلات اقتصادی اجبارا جذب آن می‌شوند.
به گفته دکتر روح‌الله میرزایی، آسیب‌شناس و مدرس دانشگاه زاهدان استان سیستان درمیان دو کشوری قرار گرفته است که مقررات اقتصادی، امنیتی و اجتماعی بسیار ضعیفی دارد. سکونت اشرار و قاچاقچیان چه آنها که مخدر قاچاق می‌کنند و چه آنها که از طریق جابه‌جایی کالاهای تولید کشورهای شرق و جنوب شرق آسیا ثروتی اندوخته‌اند مشکلات اجتماعی، بزهکاری و فساد و بی‌بندوباری زیادی در استان ایجاد کرده است.
وی افزود: قاچاقچیان مرزی از فقر و نداری مردم این منطقه سوء استفاده کرده و جوانان را جذب مشاغل کاذب می‌کنند. در حال حاضر نوجوانان و جوانان12 تا25 ساله را در نوار مرز برای کارهای مختلفی به کار می‌گیرند. گروهی از این جوانان برای جابه‌جایی کالاهای قاچاق اجیر می‌شوند، آن هم با دستمزد کم، تعدادی نیز برای عرضه همان کالاها به بازار و پخش شان مورد استفاده قرار می‌گیرند که این کار نه تنها تاثیرات بسیار مخربی دارند بلکه جمع‌آوری همان‌ها از بازار انرژی و هزینه بسیاری را تحمیل می‌کنند.
میرزایی ادامه داد: دسته سوم گروهی دیگر از جوانان هستند که سن بالاتری دارند یعنی به 25 سالگی نزدیکتر بوده و برای جابه‌جایی مواد سوختی قاچاق که تا قبل از انسداد مرز روزانه بیش از یک میلیون لیتر از آن توسط این جوانان جابه‌جا می‌شد به کار گرفته می‌شوند. بعد از آنها نیز جوانانی که جرات و جسارت کافی دارند را به عنوان محافظ و راننده و خدمه در کاروان‌های قاچاق موادمخدر به کار می‌گیرند.
به گفته این آسیب‌شناس، بدترین قسمت این واقعیت تلخ آن است که پولی که این جوانان از راه قاچاق به دست می‌آورند تمایل انجام کارهای سخت مانند کشاورزی را در آنها از بین می‌برد. کشاورزی در سیستان به‌دلیل سکونت حدود 65 درصد جمعیت این استان در روستاها از رونق خاصی برخوردار و بخش عظیمی از گوشت قرمز و مواد لبنی کشور از این استان تامین می‌شد اما پیش بینی‌ها گویای این واقعیت است که این بی‌تمایلی کشاورزی استان را نیز تهدید می‌کند.
همشهری استانها
