به گزارش واحد اطلاع رسانی مجموعه تئاتر شهر، در ابتدای این نشست «حسین پاکدل» در باره چگونگی اجرای نمایش گفت: پس از خواندن داستان کوتاه «مکتب بی‌خدایی» نوشته «الکساندر تیشما» نویسنده کراوات، جرقه نوشتن این نمایش در ذهن زده شد و براساس آن متن سمفونی درد را نوشتم: البته قرار نبود که این متن را خودم را روی صحنه ببرم و آرزویم این بود که «فرهاد مهندس‌پور» این متن را روی صحنه ببرد اما بنا به دلایلی میسر نشد.
وی تصریح کرد: پس از این که تصمیم گرفتم این متن را روی صحنه ببرم به اولین کسی که پیشنهاد همکاری دادم «حسن معجونی» بود و او هم همان لحظه قبول کرد البته اگر او قبول نمی‌کرد، این متن را شاید هرگز روی صحنه نمی‌بردم البته باید یادآور شوم که این متن با متن اصلی تفاوت‌های زیادی دارد.
وی در خصوص ملاک و انتخاب بازیگرها گفت: بی‌شک ملاک من در انتخاب بازیگرها توانایی آنها بوده است کسانی که با من کار کرده‌اند همه به این موضوع واقف هستند، زیرا باید براساس توانایی‌های افراد از آنها انتظار داشته باشیم.
پاکدل در پاسخ به این مطلب که آیا این نمایش در دسته تقسیم‌بندی‌های تئاتر دینی قرار می‌گیرد، گفت: من همیشه با این تقسیم‌بندی‌ها مشکل دارم. بعضی از آثاری که در شمار سینمای بازاری قرار می‌گیرند اگر کمی به آنها موشکافانه‌تر نگاه کنیم در تقسیم‌بندی‌های فیلم‌های معناگرا یا فلسفی قرار می‌گیرند؛ این در حالی است که اگر هر اثری به فطرت آدمی احترام بگذارد بی‌شک در شمار آثار دینی نیز می‌تواند قرار بگیرد.
وی در بخش دیگری از صحبتهای خود خاطر‌نشان کرد: مشکل اصلی تئاتر ما این است که مدیر فرهنگی نداریم.
