همشهری آنلاین، فاطمه عباسی: اما اگر بشنوید که علم مدرن، این ایده را زیر سؤال برده و معتقد است شروع کار در ساعت ۹ صبح برای اکثر افراد نوعی «شکنجه» بیولوژیک است، چه؟ این ادعای جسورانه از سوی دکتر «پل کلی»، دانشمند برجسته مؤسسه خواب دانشگاه آکسفورد، مطرح شده است. او معتقد است که جامعه ما بهطور فراگیر از کمبود خواب رنج میبرد، چرا که ساعت کاری متداول (۹ صبح تا ۵ عصر) با ریتم طبیعی بدن اکثر افراد زیر ۵۵ سال هماهنگ نیست. بهگفته او، این ناهماهنگی صرفاً یک حس خوابآلودگی ساده نیست، بلکه بر سلامت، خلقوخو و کارایی ما تأثیر مستقیم دارد.
تحقیقات دکتر کلی نشان میدهد که ساعت بیولوژیکی بدن ما با افزایش سن تغییر میکند. یک کودک ۱۰ ساله بهطور طبیعی حدود ساعت ۶:۳۰ صبح بیدار میشود، اما ساعت بیداری یک جوان ۱۸ ساله به ۹ صبح نزدیکتر است. به همین دلیل، مجبور کردن یک نوجوان به بیدار شدن در ساعت ۷ صبح، معادل بیدار کردن یک فرد ۵۰ ساله در ساعت ۴:۳۰ بامداد است! این منطق به محیط کار نیز کشیده میشود. ساعت شروع کار اغلب توسط مدیرانی تعیین میشود که معمولاً بالای ۵۰ سال سن دارند و ساعت ۹ صبح برای بدن آنها زمان ایدهآلی است؛ غافل از اینکه این زمان برای کارمندان جوانتر، بهمعنای مبارزه روزانه با ساعت طبیعی بدنشان است.
راهکار پیشنهادی این محقق، به تأخیر انداختن شروع کار به ساعت ۱۰ صبح است. چنین تغییری فقط بهمعنای چند دقیقه خواب بیشتر نیست؛ بلکه میتواند به جامعهای سالمتر، شادتر و کارآمدتر منجر شود. وقتی افراد به اندازه کافی استراحت کنند، عملکرد بهتری دارند، کمتر بیمار میشوند و حتی هوشیارتر رانندگی میکنند که به کاهش تصادفات و ترافیک صبحگاهی نیز کمک میکند. شاید وقت آن رسیده که به جای جنگیدن با بدن خود، ساعت کار را با آن هماهنگ کنیم و در تعریف سنتی «سحرخیزی» بازنگری کنیم.
نظر شما