به گزارش همشهریآنلاین، از لیونل مسی پرسیده شد که بهنظرش کدام تیمها بخت بیشتری برای قهرمانی جامجهانی دارند و نظر لئو این بود: «اسپانیا، فرانسه، انگلیس، برزیل و آلمان و ما هم سعی میکنیم رقابت کنیم.» این تقریبا نظر ابررایانهها و نظر بنگاههای شرطبندی هم هست. البته آرژانتین کمی بیش از چیزی که مسی گفت، شانس دارد؛ حداقل بیشتر از آلمان. ببینیم چرا اسپانیا از نظر همه بخت نخست قهرمانی است؟
جامجهانی۲۰۲۶ در مکزیک، ایالات متحده و کانادا برگزار میشود و تاریخ میگوید هر وقت بازی در قاره آمریکا برگزار شده، جام به یکی از تیمهای این قاره تعلق گرفته است. از ۸جامجهانی برگزار شده در این قاره، ۷جام توسط تیمهای آمریکایجنوبی فتح شده است؛ به استثنای سال۲۰۱۴که آلمان در خاک برزیل این جام را فتح کرد و مسیر را برای اروپاییها گشود. آخرین باری که ایالات متحده میزبان این مسابقات بود (۱۹۹۴)، برزیل آن را برد؛ آخرین باری که این مسابقات در مکزیک برگزار شد (۱۹۸۶)، آرژانتین عنوان قهرمانی را بهدست آورد. پیش از آن، برزیل نیز در مکزیک (۱۹۷۰) قهرمان شده بود.
۳دوره بد
اسپانیاییها با لقب مدعی قهرمانی غریبه نیستند، اما در ۳دوره اخیر – بعد از گل پیروزیبخش معروف آندرس اینیستا مقابل هلند در سال۲۰۱۰ - آنها هر بار قبل از مرحله یکچهارم نهایی حذف شدهاند. این تیم همیشه پرستاره بعد از قهرمانی ۱۵سال پیش تا به امروز فقط ۳بازی از ۱۱بازی خود در جامجهانی را برده و فقط استرالیا، ایران و کاستاریکا را شکست داده است. این یعنی نرخ پیروزی ۲۷درصد. سال۲۰۱۴ درحالیکه آنها بهدنبال دفاع از عنوان قهرمانی خود بودند، پس از شکست ۵بر یک مقابل هلند و باخت ۲بر صفر به شیلی در مرحله گروهی حذف شدند و در بازی آخر خود، استرالیا را با یک پیروزی قاطع شکست دادند. در جامجهانی۲۰۱۸ هم پس از صعود لنگان لنگان از مرحله گروهی با یک برد مقابل ایران و ۲تساوی دربرابر پرتغال و مراکش، در مرحله یکهشتم نهایی توسط روسیه میزبان حذف شدند. در آخرین دوره هم، آنها کاستاریکا را با نتیجه ۷بر صفر در هم کوبیدند، سپس با آلمان مساوی کردند و در مرحله گروهی به ژاپن باختند، البته خوششانس بودند که آلمان بدتر از آنها عمل کرد. ماتادورها در مرحله یکهشتم نهایی در ضربات پنالتی مغلوب مراکش شدند و با از دست دادن هر ۳ ضربه پنالتی مقابل تیم شگفتیساز این دوره، کنار رفتند.
تیم جوان
در حالحاضر اسپانیا با دلافوئنته تیمی پرستاره و جوان دارد. میانگین سنی ترکیب اصلی اسپانیا در طول مسابقات انتخابی ۲۶سال و ۱۳ روز بود؛ دهمین تیم جوان بین ۵۴کشور عضو یوفا و جوانتر از تمام تیمهای اروپایی دیگری که مدعی قهرمانی در این جامجهانی هستند. فقط ۲بازیکن بالای ۳۰سال دقایق قابلتوجهی در طول مسابقات مقدماتی برای تیم اسپانیا بازی کردند که آیمریک لاپورته (۲۷۰) و مارکوس یورنته (۱۵۰) بودند.
قهرمان مقتدر
اسپانیا قهرمان فعلی اروپاست و ۲سال پیش در آلمان همه حریفان خود را تحت سلطه داشت. آنها ۶بازی از ۷بازی خود را در وقت معمول بردند و میزبان را در وقت اضافه شکست دادند. در آن تورنمنت، ۴گل بیش از هر تیم دیگری (۱۵) به ثمر رساندند، از نظر تعداد گلهای غیرپنالتی در هر بازی (۲.۱) در رتبه اول قرار گرفتند، در صدر جدول گلهای مورد انتظار (۱۳) بودند و در مقایسه با xG، با عملکرد ۲ از نظر تعداد گل، از همه تیمهای دیگر بهتر عمل کردند.
شکستناپذیر
با احتساب بازیهای یورو۲۰۲۴، اسپانیا در ۳۱بازی رسمی اخیر خود شکستناپذیر بوده (۲۵برد، ۶تساوی، بدون احتساب ضربات پنالتی) و رکورد معروف ۳۰بازی متوالی را که تحت هدایت ویسنته دلبوسکه بین سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۳ داشتند، پشت سر گذاشته است؛ رکوردی که باعث شد هم جامجهانی و هم یورو را ببرند. آنها همچنین به فینال لیگ ملتهای اروپا راه یافتند و ۲بار پیش افتادند، اما هر دو بار نتیجه عوض شد و پرتغال در ضربات پنالتی پیروز شد.
تغییرات جدید
اسپانیا با انسجامی که بیشتر مختص یک تیم باشگاهی است تا یک تیم ملی، بازی میکند. آنها تحت هدایت لوئیس انریکه، بهشدت به مالکیت توپ و سبک پرس شدید از بالای زمین متکی بودند اما این برای موفقیت کافی نبود. بهطور مثال، در بازی مقابل مراکش در سال۲۰۲۲، آنها ۷۶.۷درصد مالکیت توپ را داشتند اما در مجموع فقط ۱۳شوت به ارزش ۱.۰۱ xG زدند، اما خندهدارتر از همه اینکه در طول ۱۲۰دقیقه فقط توانستند یک شوت در چارچوب بزنند. در ۲بازی قبلی همین جام هم با وجود میانگین ۷۵درصد مالکیت توپ، در ۲بازی با آلمان و ژاپن، مجموع xG آنها فقط ۱.۴۹ بود. پس مالکیت توپ، بهخودی خود ضامن موفقیت نیست. آنها با دلافوئنته از آن تیکیتاکای افراطی و خستهکننده کوتاه آمدهاند؛ مالکیت دارند ولی فقط مالکیت نیست و موقعیت هم خلق میکنند. در طول مسابقات مقدماتی ۷۰.۴درصد مالکیت توپ را در اختیار داشتند که پس از انگلیس، آلمان و پرتغال در رتبه چهارم قرار گرفت و هم دومین بالاترین xG بدون پنالتی در هر ۹۰دقیقه (۲.۹۷، تنها پس از پرتغال) و هم دومین پایینترین xG بدون پنالتی در هر ۹۰دقیقه (۰.۴۱، تنها پس از انگلیس) را ثبت کردند.
پرتعداد اما مشکلدار
اسپانیا ۳۳۴بازیکن در ۵لیگ برتر اروپا دارد که با اختلاف بیشترین تعداد بازیکن بین کشورهای دیگر است. فرانسه با ۲۶۲بازیکن در رتبه دوم قرار دارد. تعداد گزینههای انتخابی لاروخا شگفتانگیز است. درون دروازه چهرههایی مثل اونای سیمون، داوید سانچس، داوید رایا، خوان گارسیا و... هستند. در کنارههای دفاع به نامهای کارواخال، مارک کوکوریا، پدرو پورو، گریمالدو، بالده و... برمیخوریم و در دفاع میانی به کوبارسی، دین هاوسن، رائول آسنسیو، لو نورماند و ... آنها پدری، رودری و مارتین زوبیمندی را در خط میانی دارند که مسلما ۳نفر از ۵هافبک دفاعی برتر جهان هستند. میکل مرینو، فابیان روییس و الکس بائنا جلوتر بازی میکنند و سپس گروه دیگری از بازیکنان در خط میانی هستند که میتوانند همهچیز را در این بین ارائه دهند، از الکس گارسیا و فرمین گرفته تا پابلو باریوس نوظهور.
تنها مشکل اسپانیا نوک حمله است. دوران موراتا سپری شده. اویارزابال، فران تورس و یک مهاجم کاذب به نام مرینو نهایت چیزی است که در چنته دارند. البته سبک اسپانیا همیشه بهگونهای بوده است که خیلی نیاز به مهاجم نوک ندارند. دنی اولمو هم همین کار را میتواند بکند. در عوض وینگرهایی مثل نیکو ویلیامز و یامال هم هستند.
مشکل بزرگتر این است که بین رئالیها و بارساییها اختلاف بیفتد، مثل دعوایی که الکلاسیکوی امسال بینشان بود. آنوقت کاتالانها که تعدادشان بیشتر است، پیش خودشان فکر میکنند که ما چرا باید برای پرچم اسپانیا بجنگیم؟
نظر شما