همشهری آنلاین: خلوت کریمخانی یا جلوخان یکی از بناهای دوران کریمخان زند است. این محل راه عبور از اندرون و باغ گلستان به دیوانخانه و تالار تخت مرمر بود، ولی در زمان ناصرالدین شاه به دلیل تغییر وضعیت ساختمان‌ها، آن معبر بسته شد.
در گوشه شمال غربی محوطه کاخ گلستان چسبیده به تالار سلام بنائی سرپوشیده و ستون‌دار بصورت ایوان سه دهنه‌ای وجود دارد که در وسط آن حوض جوشی ساخته شده بود.
آب حوض جوش داخل خلوت کریمخانی نیز بوسیله قنات آب شاه تأمین و سپس به باغ گلستان سرازیر می‌شد که کمال‌الملک در نقاشی خود این حوض را به زیبایی به تصویر کشیده است.
در سال ۱۱۷۰ هجری شمسی آغا محمدخان قاجار بعد از غلبه بر لطفعلی‌خان زند و از بین بردن حکومت زندیه دستور داد تا بعد از شکافتن قبر کریمخان در شیراز استخوان‌های او را به تهران آورده و در زیر پله‌های خلوت کریمخانی که محل عبور و مرور روزانه او بود، دفن کنند. در زمان پهلوی اول باقیمانده استخوان‌های کریمخان را از این محل خارج و به قم منتقل کردند.
پس از آغا محمدخان این قسمت از بناهای سلطنتی بر اثر تغییراتی که چندین بار در زمان ناصرالدین شاه اجرایی گشت، به محوطه کوچکی به نام حیاط کریمخانی تبدیل شد و به وسیله نرده‌های آهنی از باغ گلستان جدا شده به همان صورت باقی ماند.
سنگ مزار ناصرالدین شاه و تخت فتحعلی شاهی در خلوت کریمخانی جای گرفته‌اند:
- سنگ مزار ناصرالدین شاه:این سنگ مزار پیش از این در آستانه مبارکه عبدالعظیم و بر روی مزار ناصرالدین شاه قرار داشته در اوایل انقلاب از شاه عبدالعظیم به کاخ گلستان منتقل و بعد از ۱۷ سال در خلوت کریم خانی نصب گردید.
در حاشیه نیز از تزئینات متعدد استفاده شده است، در زیر پای چپ شاه حک شده عمل استاد عباسقلی حجار اما منابع تاریخی نام علی اکبر حجار را به عنوان پدید آورنده اصلی ذکر کرده اند. مرحوم محمد علی فروغی - ذکاءالملک - در قالب یادداشت‌های روزانه خود به تاریخ شنبه ۲۷ شوال ۱۳۲۱ ه. ق آورده است:
«... برای سنگ قبر ناصرالدین شاه مذکور صورت
ناصرالدین شاه را ساخته‌اند. حجار آن میرزا علی اکبر - نامی است.
می‌گویند در این صنعت مهارت دارد. از قراری که شنیدم مباشر سنگ امیر الام است.
نمی‌دانم کیست. صورت شاه را از کارهای کمال‌الملک گرفته و دور آن طبقات رجال ناصرالدین شاه را می‌سازند.
می‌گویند، تا به حال سی هزار تومان خرج آن شده است.»
تخت فتحعلی شاه: این تخت مرمری، در دوره قاجار مدتی مقابل عمارت خروجی و بادگیر قرار داشت اما در دوره پهلوی دوم به کنار سنگ قبر ناصرالدین شاه منتقل شد. اشعار نوشته شده اطراف تخت تعلق آن را به زمان فتحعلی شاه نشان می‌دهد.
