به گزارش همشهری آنلاین، در کنار این آمار باید به مفهوم گردشگری برای همه یا گردشگری در دسترس (Accessible Tourism) توجه کنیم که از سال ۲۰۰۹ مطرح شد؛ انسانها بدون توجه به سن، نژاد، معلولیت جسمی و ذهنی باید بتوانند در میان کشورها سفر و جهان را کشف کنند. در این تعریف، انسانها ۶۵۰ میلیون نفری که دارای معلولیت هستند را نیز شامل میشود. با توجه به اهمیت این موضوع هم بود که وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی از سال ۱۴۰۱ «میز گردشگری دسترسپذیر» را با هدف تسهیلگری و هموارسازی گردشگری برای افراد دارای معلولیت راهاندازی کرد.
دسترسپذیری حق مسلم معلولان است
گرچه آمار دقیقی درباره تعداد افراد معلول در کشور وجود ندارد، اما تخمین زده میشود حدود ۱۰ درصد جمعیت یعنی هشت میلیون نفر دچار معلولیت باشند؛ هشت میلیون نفر نیازمند مناسبسازی محیط زندگی و البته در دسترس بودن فضاها از جمله فضاهای گردشگری هستند.
دبیر میز گردشگری دسترسپذیر با بیان اینکه با توجه به همین آمار، میز گردشگری دسترسپذیر حول محور گردشگری سالمندان و افراد دارای معلولیت تعریف شده است به همشهری میگوید: این میز با هدف تسهیلگری و هموارسازی امکانات، مناسبسازی اماکن و تجهیزات برای گردشگری تعریف شده است که مناسبسازی شامل اماکن پذیرایی، اقامتی، تفریحی، زیارتی و همچنین حمل و نقل میشود. گردشگری دسترسپذیر یعنی فراهم کردن شرایط برای فرد دارای معلولیت، سالمند، بانوی باردار، کودکی که با کالسکه تردد میکند.
اسماعیل شیخ قُرایی دسترسپذیری را طبق قوانین بینالمللی یک حق مسلم میداند و میافزاید: این دسترسپذیری از سر ترحم یا انفاق نیست، بلکه حق مسلم این افراد است.
تدوین استاندارد قانونی
دبیر میز گردشگری دسترسپذیر با بیان اینکه وزارتخانه در این عرصه قدم برداشته و فعالیتهایی انجام داده است، میگوید: از جمله اقداماتی که صورت گرفته، همکاری و اثرگذاری بر تدوین استاندارد ملی و بینالمللی مرتبط با گردشگری است تا این استاندارد مرجع قانونی پیگیری مطالبات باشد. همچنین در حوزه گردشگری مسابقات و نمایشگاههای هنرهای تجسمی و کاریکاتور با موضوع توانمندیها و مشکلات افراد دارای معلولیت صورت گرفته است.
اسماعیل شیخقُرایی همچنین اظهار میکند که کارگاههای آموزشی برای هتلها، آژانسها، اماکن پذیرایی، رانندگان و شهرداریها برگزار میشود تا نحوه تعامل با افراد دارای معلولیت و شناخت انواع معلولیتها آموزش داده شود؛ این آموزشها مانع سردرگمی و اشتباه در تعامل با گروههای مختلف میشود.
او ادامه میدهد: ایدهپردازی گردشگری دسترسپذیر توسط خود افراد دارای معلولیت انجام میشود و میراث فرهنگی فقط در این حوزه کمک میکند. نمونه بارز آن پروژه طعم امید است؛ مسابقهای بزرگ و پرهزینه در حوزه آشپزی که افراد دارای معلولیت جسمی، نابینا و مبتلا به سندروم در آن شرکت میکنند.
نظر شما