هوادار تیم آبی در روزی که به مصاف سرخ‌پوشان تراکتور سازی رفته بودند سر کبوتری را که بر بالهایش رنگ قرمز زده بودند از تن جدا کرد.
در ورزش همیشه می‌توان شاهد خشونت‌هایی بود. در ورزش می‌توان گاه عصیان‌ها و لجام گسیختگی‌هایی را دید. در میادین فوتبال بارها دیده شده که هواداران با رگ‌های برآمده ازگردن به داور و بازیکن حریف ناسزا بگویند.
در آشوب‌های ورزشی می‌توان نظاره‌گر پرتاب بطری آب و حتی نیمکت‌ها بود.
در خشونت‌‌های تماشگران فوتبال می‌توان شاهد زدو خورد بود. اینها همگی واکنش‌های مذموم یک" انبوهه" در مواجهه با ناکامی است. هیچکدام از این رفتار‌ها مورد تائید نیست اما از آن به عنوان عوارض جانبی و خطاهای متعارف در رفتار تماشاگران فوتبال می‌توان نام برد.
اما مرگ کبوتر حکایت دیگری دارد. کبوتر در فرهنگ ما مظهر زیبایی و معصومیت است.
کبوتری که در ورزشگاه رها می‌شود از شدت ترس قلبش چنان به تپش می‌افتد که هر نظار‌ه‌گری با این حیوان نازنین احساس همدلی می‌کند. بارها اتفاق افتاده که این کبوتران رها شده در حجم انبوه تماشاگران، یارای پرواز ندارند و ناگزیر در سبزی چمن ورزشگاه و مقابل پاهای محکم و ستبر بازیکنان به ناچار و ناگزیر می‌ایستند و همیشه دیده‌ایم که بازیکنان اهمیت یک حمله برق آسا و ضرورت یک دفاع جانانه را به کناری گذاشته و حتی احتمال دریافت کارت زرد و توبیخ را به جان می‌خرند تا کبوتر را از مهلکه نجات دهند.
کبوتر مظهر پاکی است. اما اینبار تماشگری به جرم بالهای رنگی یک کبوتر که خود نقشی در این رنگ‌آمیزی نداشت، با دست سر حیوان را از بدن جدا کرد.
ظاهر این خبر مهر کوتاه بود اما عمل به شدت شنیع و قابل توجه است. در روانشناسی به والدین توصیه می‌شود برای اینکه به فرزندانتان حس انسان دوستی را یاد دهید در آغاز خردسالی تلاش کنید تا حس حیوان دوستی در آنان قوی شود چون بچه‌ها طبیعتا حیوانات را به ویژه پرندگان و حیوانات ریز نقش را دوست دارند. به باور روانشناسان با تقویت حس حیوان دوستی در کودکی می‌توان حس هم نوع دوستی و دیگر دوستی را در نوجوانی و بزرگ‌سالی آنان تقویت کرد.
باید برای خشم هم مرزی داشت. این حرکت شنیع اگر چه در خبرهای جایی نداشت باید به شدت مورد نقد قرار گیرد و حتی اگر باشگاه آبی‌پوشان این عمل را محکوم کند کاری منطقی و خردمندانه انجام داده است.
