در این نشست که به ریاست داوود رشیدی برگزار شد، رئیس انجمن بازیگران سینمای ایران با اظهار خرسندی از حضور محمدرضا شجریان در جمع بازیگران گفت: نمی‌دانید که امروز چه حالی دارم و چه بغضی از حضور ایشان گلویم را می‌فشارد؟ همه ما عاشق ایشان و هنرشان هستیم و خوشحالم که بعد از مدت زیادی از نخستین درخواستم برای حضور ایشان در جمع بازیگران، بالاخره این درخواست به نتیجه رسید.
رشیدی سپس با تشریح چگونگی دعوت انجمن بازیگران برای این نشست، گفت: از آنجا که ایشان یکی از برجسته‌ترین اساتید ما هستند و خیلی‌ها به حضور ایشان علاقه دارند، اگر ما این برنامه را به‌صورت رسمی اعلام می‌کردیم، امروز اینجا جای سوزن انداختن هم نبود؛ به همین دلیل عذر ما را بپذیرید که این نشست را به‌صورت تلفنی به هنرمندان اطلاع دادیم.
آنطور که ایسنا گزارش کرده است، در ادامه این نشست، شجریان نیز از حضور در جمع هنرمندان اظهار خرسندی کرد و گفت: قطعا امروز یکی از روزهای خوب زندگی‌ام است که در کنار تمام گرفتاری‌هایمان در کنار هم جمع شده‌ایم و قطعا این روزها در زندگی همه ما خواهد ماند و نقش ارزنده‌ای دارد.
او ادامه داد: من سخنران نیستم و فقط آواز می‌خوانم. پس نمی‌توانم از قبل سخنانی را آماده کنم. اما اگر شما سؤالی دارید، من اینجا حاضر هستم تا به این سؤال‌ها پاسخ بدهم.
شجریان سپس در پاسخ به پرسش داوود رشیدی درباره معرفی استادان تأثیرگذار او در عرصه آواز، گفت: قطعا اساتید من یکی دو نفر نبودند بلکه من از هر کسی چیزی یاد گرفتم و زندگی‌ام چیزی جز تقلید نبوده است.
او با اشاره به شروع فعالیتش در مشهد ادامه داد: نتوانستم در حوزه موسیقی کسی را پیدا کنم و تنها از برنامه‌های رادیو استفاده کردم. اما با ورود به تهران و رادیو نزد «احمد عبادی» رسیدم و از او بسیار آموختم. هفته‌ای یکی دو روز هم نزد «اسماعیل مهرتاش» در جامعه «باربد» و یا در منزلش ردیف‌ها و تصانیف را آموختم.
«فرامرز پایور» هم دیگر استادی بود که سنتور و ردیف‌های صبا را از او فرا گرفتم و در تالار رودکی و رادیو در کنار او و گروهش کار کردم. شجریان، استاد دوامی و برومند را از دیگر استادان خود دانست و گفت: اساتید بسیاری بودند که من از هرکدام‌شان چیزی یاد گرفتم اما «جلیل شهناز» هنرمندی بود که آنقدر که ساز او را گوش کرده بودم به ساز دیگری گوش نداده بودم و قطعا بیشترین موفقیت من آشنایی با توانایی و خلاقیت او بود.
در این میان نوازنده‌های دیگری هم وجود دارند که مجموع آموخته‌هایم از آنها، شجریان امروز است. او اضافه کرد: در کارگاه‌هایی که در فرهنگستان هنر با شاگردانم برپا می‌کنم، تأکید دارم که شعر را روایت نکنند بلکه آن را بازی کنند. هنرمند تئاتر وقتی روی صحنه می‌آید با بیان خود بازی را آغاز می‌کند و همه‌چیز را از دل آن نشان می‌دهد، این بیان بیننده را تحت‌تأثیر خود قرار می‌دهد پس خواننده هم باید شعر را به‌گونه‌ای بیان کند که با کلمات و فرم بیان آنها شنونده تحت‌تأثیر قرار بگیرد. شجریان در بخش دیگری از این نشست در پاسخ به اهمیت شخصیت یک هنرمند در مقابله با مخاطبان خود، گفت: در هر شرایطی باید دید که پشت هنر چه کسی قرار دارد؟
پشت این صدا چه کسی زندگی می‌کند؟ زیرا مردم ناخواسته آن شخصیت را دنبال می‌کنند و هنرمند در این مسیر باید به‌گونه‌ای خود را نشان دهد که در برابر مخاطب خود ارزش هنرمندی داشته باشد. هنرمند باید سعی کند در راه انسانیت قدم بردارد و با عاطفه و وجدان خود حرکت، فکر و عمل کند.
استاد آواز ایران خطاب به حاضران گفت: هنرمان را دست‌کم نگیریم و در هرجا که سزاوار هنر است، آن را عرضه کنیم. ارزش هنر والاست و باید جایگاه آن را پیدا کرد، زیرا هنر بدون هنرمند وجود ندارد و به همین دلیل رفتار هنرمند باید هنرمندانه باشد.
شجریان درباره سازهایی که ساخته است نیز گفت: از سال‌ها قبل مطالعه درباره سازها را شروع کرده بودم و حتی تجربه‌هایی در این زمینه داشتم و با این اتفاق تصمیم گرفتم تا دست به کار شوم و سازهای جدیدی ارائه کنم. امیدوارم هنرمندان به این عرصه ارزش دهند تا این سازها ماندگار شوند. من این سازها را براساس صداهایی که نیاز داریم طراحی می‌کنم.
تا امروز 9ساز طراحی و ساخته‌ام و چند ساز دیگر را در مرحله تست دارم. خوشحالم که این 9 ساز هیچ‌کدام رد نشده است و در اجراهای ما جواب داده است. زیرا در هنگام ساخت آنها توجه داشتم که هر هنرمندی بتواند به راحتی با آن کار کند و اذیت نشود.
البته هنرمندان بعد از کار با این سازها نظرات خودشان را به من منتقل می‌کنند و من هم براساس ایده‌ها و مشکلات طراحی خود را کامل می‌کنم اما سازندگان دیگر هم باید بدانند که در کنار سازهای سنتی باید سازهای جدیدی هم درست کرد تا برای سلیقه‌ها و رنگ‌های مختلف صدا قابل استفاده باشد.
شجریان در بخش دیگری از نشست درباره اهمیت اذان «موذن‌زاده اردبیلی» و پیوند آن با قلب و جان مردم ایران گفت: این اذان 2ویژگی قابل توجه دارد، یکی اینکه زنده‌یاد موذن‌زاده آن را در «بیات ترک» خوانده است، زیرا بیات ترک همواره پیام می‌دهد و نویددهنده و آگاه‌کننده است و این انتخاب به درستی از سوی ایشان انجام شده است تا در هر زمانی به شما نوید دهد.
از سوی دیگر او با خلوص نیت این اذان را خوانده است و من که سال‌هاست در عرصه موسیقی کار می‌کنم بیش از 60 سال است که این اذان را شنیده‌ام و با آن زندگی کردم. در پایان این مراسم لوح تقدیر و هدایای خانه سینما به شجریان اهدا شد.
