همشهری آنلاین، فاطمه عباسی: سردیس باشکوه او، همچون نگهبانی ابدی، در نقطهای ایستاده که نامش با هویت و تاریخ ایران گره خورده است. این حضور نمادین، پیوندی است میان حماسهسرای بزرگ ایران و میراث جاودانهای که در جنوبیترین نقطه کشور، با امواج دریا همنوا شده است.
این همنشینی شکوهمند را عماد نعمتاللهی، عکاس، در یک قاب هنرمندانه جاودان کرده و به تازگی و بعد از توهین یک چهره کمتر شناخته شده در فضای مجازی، این تصویر در شبکههای اجتماعی پربازدید شده است. با بهرهگیری از تکنیک رد ستارگان، آسمان شب به چرخشی کیهانی بر گرد چهره استوار فردوسی درآمده و تداعیگر عظمتی است که از دل شاهنامه برآمده و در پهنه آسمان ایران گسترده شده است.
حضور نمادین فردوسی در این پهنه جغرافیایی، پیامی روشن دارد: نام «خلیجفارس» تنها یک واژه در نقشهها نیست، بلکه ریشه در فرهنگی عمیق و زبانی غنی دارد که فردوسی جان خود را برای زنده نگه داشتن آن گذاشت. این تصویر، تلاقی شکوهمند تاریخ، جغرافیا و هنر است؛ جایی که حماسه شاهنامه با حماسه پایداری ایرانیان درهم آمیخته و منظرهای جاودانه خلق کرده است. تندیس حکیم، خاموش اما پرصلابت، یادآور میشود که این مرز، تا ابد پارسی خواهد ماند.
نظر شما