همشهری آنلاین: بمانیم تا هرم آفتاب فروکش کند و آنگاه پا در کوچه و خیابان بگذاریم. اگر هم کارمند هستیم و در شرکتی دولتی یا خصوصی مشغول به کاریم، پناهبردن به باد کولرهای گازی و آبی و زیر سایهسار سقف اداره و بانک و شرکت، نفسکشیدن، راهحل فرار از گرمای تابستان است.
بیشتر بخوانید:
آدمهایی با نیمکرهجنوبی و شمالی!
اما بد نیست بدانیم برخی شغلها، هیچ پناهی در برابر خورشید مرداد ندارند و گرما روی آنها تاثیر فراوانی میگذارد و کلافهشان میکند. رفتگری که مجبور است زیر سهتیغ خورشید، شهر را برای ما آب و جارو کند، یا راننده تاکسی مهربانی که برای عبور و مرور ما باید در آکواریوم شیشهای دمکردهاش بنشیند و کلاج بگیرد و دنده عوض کند، یا دستفروشی که برای گذران زندگی، در مغازهای نشسته که سقفش آسمان است و چراغش خورشید، آیا میتوانند از گرما در امان بمانند؟
پس گاهی به اخم راننده مهربان تاکسی و صدای خشدار جاروی رفتگر و بیتابی دستفروش محل، خرده نگیریم و با خداقوت گفتن خود، دلشان را گرم و هوای جانشان را خنک کنیم.
نظر شما