همشهری آنلاین- رابعه تیموری: موسپیدان هیئت هم با زنجیرهای یک‌دست هم‌اندازه زنجیر می‌زنند که به‌اندازه ۵٠-٦٠ حلقه از زنجیرهای میانداران سبک‌تر است. جوانترها که دست و بازوی‌شان قوت دارد، با زنجیرهای دانه درشت و سنگین عزاداری می‌کنند. اینجا هیئت متوسلین به قمر بنی‌هاشم (ع) است که دسته زنجیرزنی آن شهرتی سزاوار دارد:
رسم هرساله
علامت بزرگ و ثابت هیئت وسط خیابان شهید علی‌نواز علم شده است. تیغه‌های خوش برش و قرصش به خوبی هنر دست آهنگران محله دولت آباد را نشان می‌دهد. چراغانی‌های خیابان شهید علی‌نواز از سر کوچه شهید مهدی محمد شروع شده و تا بعد از موکب ادامه‌دارد. بساط چای و شربت موکب به راه است و رهگذران سواره یا پیاده تشنه از آن جا نمی‌گذرند. غروب نشده بروبیای هیئت شروع شده و با آن که تا نیمه‌شب چند ساعتی باقی است، دسته زنجیرزنی وسط خیابان ردیف می‌شود تا از باقی هیئت‌های محل دیدار کنند. تا شب تاسوعا یکی، دو شبی باقی است و باید این رسم هرساله هیئت را پیش از تاسوعا به‌جا آورند. علیرضاتر و فرزتر از همسن وسالانش زنجیرها را روی چرخ‌دستی می‌چیند. زنجیرهای سبک و ریزدانه آقا مجید و آقا عبدالله را هم می‌شناسد و آنها را برای‌شان سوا نگه داشته است. شمار موسفیدان هیئت کم‌نیست و هم جا و مکان‌شان مشخص است و هم زنجیرهای یک‌شکل‌شان که شمار حلقه‌های‌شان به ٧٠٠ تا نمی‌رسد. دسته که نظم می‌گیرد و جوانترها و بچه‌ها به‌دنبال موسفیدان هیئت ردیف می‌شوند، آقا مجید برای تک ضرب زنی زنجیرزنان دم می‌گیرد.
سه ضرب زنی آخر
آقا عبدالله هم که با او همنوا می‌شود، ریتم آرام نوحه‌خوانی او را دنبال می‌کند تا بالا رفتن و فرود آمدن دست زنجیرزنان نظم و قاعده خود را به‌دست آورد. تا آقا مجید به نوحه عاشورایی دومین تک ضرب زنی برسد، در میان بوی اسپند و صدای صلوات عزاداران اولین گوسفند قربانی اهل محل هم ذبح می‌شود. دو دوره تک ضرب زنی زنجیرزنان ٤٠ دقیقه‌ای طول می‌کشد و درست وقتی عرق از سر و روی زنجیرزنان راه گرفته، میانداران سه ضرب زنی را شروع می‌کنند و دیگر باید زنجیرها به‌سرعت و جاندار روی سر و دوش زنجیرزنان بنشیند. صدای علی آقای علوی هم دیگر خوب پرسوز و رگه دار شده و نوای نوحه اش پیش از رسیدن دسته، هیئت‌های محل را از میهمان‌دار بودن‌شان باخبر می‌کند تا به سینی چای لب سوز به استقبال‌شان بروند. تا سه ضرب زنی زنجیرزنان به آخر برسد، دید و بازدید آنها به‌پایان رسیده و به کوچه شهید مهدی محمد رسیده‌اند تا ختم زنجیرزنی‌شان در حیاط هیئت باشد. در میان تصاویر بانیان و درگذشتگان هیئت که بر درودیوار حیاط نقش بسته، تصویر مرحوم عبدالحسین اسکندری جلب توجه می‌کند.
میراث عزیز
مرحوم اسکندری در همان سال ١٣٤٨ که هیئت را راه انداخت، به آهنگران شهر ری سپرد که از برنج و آهن‌هایی مرغوب برای هیئت متوسلان قمر بنی‌هاشم زنجیرهایی سبک و خوش دست بسازند. حالا که شمار عزاداران هیئت بیشتر شده، جوانترها با همان زنجیرهای نه‌چندان خوش دست امروزی هم پرشور و پرسوز و گداز عزاداری می‌کنند تا شهرت و آوازه نیکی که از گذشته برای دسته زنجیرزنان هیئت متوسلان قمر بنی‌هاشم به میراث مانده حفظ شود. بعد از فوت کربلایی عبدالحسین، نوه اش حسین آقا هیئت داری می‌کند و راه‌ورسم پدربزرگ را ادامه می‌دهد.
بیشتر بخوانید: تکیه ای مسن تر از پایتختی تهران
نظر شما