همشهریآنلاین: این نمایشگاه با عنوان «پروژه اُبژآرت» توسط آزاده شولی، سرامیست با سابقه تدارک دیده شده است. سفال و سرامیک، چوب، شیشه، آینه و نقاشی از بخشهای مهم این نمایشگاه است. او هدفش برای جمعآوری این آثار، بردن روایت هنرمندان به خانهها در قالب اشیاء کاربردی است؛ اشیایی که به بودنشان چنان عادت کردهایم که دیگر آنها را در زندگی روزمره نمیبینیم.
اشیاء، تکهای از روح هنرمند را با خود به همراه دارند
آزاده شولی، نمایشگاهگردان «پروژه اُبژآرت» معتقد است دستساختهها از هر نوع که باشند، فراتر از اشیایی تزئینیاند. او به همشهری میگوید: این پروژه در ابتدا قرار بود با هنرمندان سفال و سرامیک برگزار شود ولی در گذر زمان به این نتیجه رسیدم که اشیاء سرامیکی در کنار سایر اشیاء که با مواد شیشه، آینه و چوب بهتر و بیشتر دیده میشود. سالها دوست داشتم که به مخاطب نشان دهم اشیاء دستسازی که در خانهها و زندگی روزمره کنار ما هستند، اشیاء فاقد حس نیستند؛ روح و انتخاب هنرمند در شکلدهی به مواد و جزئیات اثر، میتواند در حال و هوای مخاطب نیز تاثیر بگذارد. بین اشیای کاربردی و آثار تجسمی از این نظر تفاوتی وجود ندارد.
از نظر او اشیاء مهماند چون با خود داستانی را به زندگی آدمها میآورند. آزاده شولی میگوید: انتخاب تکتک اشیاء که کار قالبهای تکراری و بازاری نیست، اهمیت دارد. در این نمایشگاه افرادی انتخاب شدهاند که حس و حالی شبیه به هم دارند و آثارشان تک نسخهای است و برای اولین بار به نمایش گذاشته شده است.
آموختن سفالگری از نو
رومینا میاموتو، هنرمند ایرانی- ژاپنی است که آثارش حال و هوای ژاپن را به تهران آورده است و با آن میتوان یک مراسم «سادو» نوشیدن چای به روش سنتی را اجرا کرد، بخصوص اینکه در مراسم روز افتتاحیه کیمونوی آبی بر تن داشت. او به همشهری میگوید: سلیقه من بیشتر ژاپنی است و دقت که میکنم میبینم آثارم شبیه به آثار مادرم است که او هم سرامیست و نقاش بود. سعی میکنم از مدرنیته دور باشد و نگذارم بازار و سلیقه عموم در خلق آثارم تاثیر بگذارد در واقع سعی میکنم آنچه در درونم هست را با چرخ سفالگرای بسازم و با روحیات خودم جلو بروم.
او درباره تفاوتهای سفالگری در ایران و ژاپن میگوید: مواد اولیه در ایران بسیار با ژاپن متفاوت است. مثلا اگر بخواهم دمای پخت پیالهها و قوری سرامیکی چای را مانند دمای کورههای ژاپن (۱۲۶۰ درجه سانتیگراد) بالا ببرم، بدنه ظروف ذوب میشود. تابآوری گلها در برابر تغییر فرم کوتاه مدت است و در نتیجه من انگار از اول فرایند یادگیری رفتار گل و لعاب را در ایران یاد میگیرم. تنوع متریال در ایران کم است و همه چیز را باید خودتان با آزمون و خطا درست کنید در حالی که در ژاپن حداقل ۵۰ نوع گل و بیشمار لعاب در بازار وجود دارد. کار سرامیستهای ایرانی سخت است.
آزاده شولی، بن آرت، مسعود رشدی -الهام ریاضی(اقلیم ) نرگس محمدیان، یاسی دنیا گرد (یاسی دیزاین )، حسن رضوانی (رضوانی استودیو )، هومن نبوی (نج جار کریزی )، یاسمن متین فر -امیر موسوی (آسمانه )، نگین و نازیلا مهدوی (ایندو )، ادوین حنفی (گذر دیزاین ) شاهد تابش اکبری (ایوا )، الناز بهبودی، بیتا تقی پور، ستاره دژم خوی، ماریا ابراهیم پور، ژاله غلامی، گلی انتظاری، هانیه حاجی میرزا، هاله غیاثیان، مهسا حسن نصب، زیبا همتی، غزال ایلخانی زاده، سپیده کاشی، فرزین کواجی، ملیحه ورچه، مرجان مظلومین، ندا میرمیرانی، خشایار میزبان سارا تهرانچی، بنفشه محمدیان، سمیرا ملک ارایی، نفیسه نگارش، سهیل نور محمدی، زهرا رفیعی، ثمر فتحی، فاطمه شریف، رومینا میاموتو، غزاله تاج، یلدا سعیدی و لیلا شوقی 40 هنرمندی هستند که در این نمایشگاه با ارائه آثار خود مشارکت داشتند.گالری اریانا تا روز سه شنبه 21 اسفند از ساعت 16 تا 22 میزبان نمایشگاه پروژه اُبژآرت است .
نظر شما