کارتال ۲۰۰میلیارد گرفته که این نتایج را بگیرد؟ | دورسون فقط قیافه اش از ژوائو بهتر است!

به گزارش همشهری آنلاین پرسپولیس در یکی دیگر از بازی‌های حساس خود در بهمن‌ماه ناکام ماند و نتوانست در حضور پرشور هوادارانش، تیم دوم النصر را شکست دهد. این نتیجه در حالی رقم خورد که سرخپوشان از لحاظ فنی حرفی برای گفتن نداشتند و یک بازی دفاعی و محتاط را در ورزشگاه خانگی خود ارائه دادند تا مبادا نتیجه نیمه اول بازی با الهلال تکرار شود. اسماعیل حلالی که در جمع پیشکسوتان پرسپولیس این بازی را تماشا کرده، در گفت‌وگو با «فرهیختگان» صحبت‌های جالبی را مطرح کرد که در ادامه از نظر می‌گذرانید.

ظاهراً شما هم مثل دیگر پیشکسوتان پرسپولیس که با هم مسابقه را تماشا کردید، از نحوه بازی شاگردان کارتال مقابل النصر رضایت نداشتید.
بله، متأسفانه شب بدی بود. هنوز هم برای من و دوستان سؤال است که این چه فوتبالی بود که پرسپولیس در بازی با النصر ارائه داد. من خودم فوتبالیست بودم و می‌فهمم وقتی هوادار با آن همه سختی و سردی هوا به ورزشگاه می‌آید، چه بار سنگینی را روی دوش بازیکن می‌گذارد. به این خاطر با کوهی از انگیزه و هیجان وارد زمین می‌شوم تا دین خود را به آن‌ها ادا کنم، اما واقعاً ما این انگیزه و تلاش را در بین بازیکنان پرسپولیس دیدیم؟ وقتی چنین نمایشی را از تیم دیدم، با خودم گفتم یعنی واقعاً اتفاقی افتاده که این‌قدر بازیکنان در زمین بی‌مسئولیت و ترسو بازی می‌کنند؟ این بازیکنان همان نفراتی‌اند که ابتدای فصل با الاهلی در عربستان آن نمایش درخشان را داشتند. آن مقطع گفتم چند سالی بود چنین فوتبال سطح بالایی را از پرسپولیس ندیده بودم و الان هم می‌گویم چند سالی بود پرسپولیس در ورزشگاه آزادی اینقدر ترسو و بی‌کیفیت بازی نکرده بود.

فکر می‌کنید اصلی‌ترین عامل بد بازی کردن پرسپولیس چه بود؟ ترس، نداشتن توان لازم برای بردن النصر یا ضعف فنی؟
همه این عوامل می‌توانند نقش داشته باشند، اما با درصدی تفاوت. قبلش بگویم که هیچ بهانه‌ای برای من پیشکسوت و هوادار راضی‌کننده نیست، چون پرسپولیس آن تلاشی را که باید برای بردن می‌کرد، نکرد و شانس آوردیم النصر برای تفریح به ایران آمده بود و نه شکست تیم، چون اگر تیم اصلی‌اش با انگیزه لازم بود، با این فوتبال قطعاً اتفاق خیلی بدی در ورزشگاه آزادی رخ می‌داد. یکی از دلایل شکست می‌تواند ناآمادگی بازیکنان برای بازی‌های اینچنینی باشد. خوب بدنسازی کردن یک طرف و خوب و حرفه‌ای زندگی کردن هم طرف دیگر. بازیکن اگر زندگی سالم و حرفه‌ای نداشته باشد، در چنین مسابقه‌ای با عملکرد ضعیف، خودش را به خوبی نشان می‌دهد. من بازی را با دقت دیدم؛ بازیکنان می‌ترسیدند پاس رو به جلو بدهند یا پا به توپ حرکت کنند. همه فقط دنبال این بودند که توپ را به بازیکن کناری پاس دهند و به نوعی رفع تکلیفی بازی می‌کردند. شاید از بازیکن ۳۲ساله نمی‌شد انتظار داشت که ۹۰ دقیقه بدود، ما بازیکن ۲۵ساله در زمین داشتیم که یک استارت می‌زد و ۵ دقیقه استراحت می‌کرد. مشخص است که این بازیکن زندگی حرفه‌ای ندارد.

آیا تیم از نظر روحی و روانی آماده این بازی بود؟
نه، اصلاً. وقتی ما مربی چند ۱۰ میلیاردی استخدام می‌کنیم، از او انتظار داریم که حداقل تیم را از نظر روحی و روانی آماده بازی کند. بازیکنان ما در زمین خودمان با ترس و لرز به بازیکن کناری خود پاس می‌دادند و چند بار همین پاس‌ها لو رفت و تبدیل به ضدحمله شد. مشخص بود که این بازیکنان از لحاظ روحی و روانی آماده این بازی نبودند. آن هم در شرایطی که النصر با تیم دومش به میدان آمده بود. برای من هنوز عجیب است که چرا خدابنده‌لو باید در پست هافبک راست بازی کند؟ بازیکنی که اصلاً فیزیک بدنی‌اش برای این پست مناسب نیست. در مورد ارنج تیم شاید خیلی‌ها ایراد بگیرند، اما در این مورد سرمربی تصمیم می‌گیرد، چون او بالای سر تیم است و طبیعتاً اگر تیم بد بازی کرده یا از لحاظ روحی و روانی خوب آماده نشده، کادرفنی باید جوابگو باشد.

فکر نمی‌کنید اگر پرسپولیس مثل نیمه اول بازی با الهلال تهاجمی کار می‌کرد، ممکن بود بازی را ببازد؟
درست است که باید منطقی و حساب‌شده بازی کرد، اما در کنار آن نباید از حریف ترسید. بازیکنان پرسپولیس از حریف خود ترسیده بودند و این ترس کاملاً در بازی آن‌ها مشهود بود. در ۵ دقیقه پایانی وقتی صدای اعتراض هواداران بلند شد و تیم دیگر چیزی برای از دست دادن نداشت، حملات خود را شروع کرد و می‌توانست به گل هم برسد. این اتفاق حداقل می‌توانست ۲۰ دقیقه زودتر رخ دهد. شک نکنید اگر در ۲۰، ۳۰ دقیقه پایانی با تعداد نفرات بیشتری حمله می‌کردیم و روی دروازه النصر خیمه می‌زدیم، به گل برتری می‌رسیدیم، چون حریف نیازی به برد نداشت که بخواهد خودش را به زحمت بیندازد. به عقیده من پرسپولیس چون ترسو بازی کرد، نتوانست برنده شود و این هیچ ربطی به قدرت حریف نداشت.

دورسون را در این چند بازی چطور مهاجمی دیدید؟
از لحاظ شکل ظاهری که خیلی با فوتبالیست‌های ما تفاوت دارد و فکر کنم به خاطر همین هم جذبش کردند. چون از لحاظ فنی ما مثل او تا دلتان بخواهد در فوتبال‌مان داریم. منتهی می‌رویم از خارج بازیکن بیاوریم، چون از لحاظ مالی برای یکسری‌ها به صرفه‌تر است. ۸۰۰ هزار دلار هزینه ژوائو شد و یک و نیم میلیون دلار هم دادند این مهاجم ترک را آوردند. به نظر شما اتفاق مثبتی رخ داد؟ دورسون چیزی را به پرسپولیس اضافه کرده که مثلاً ژوائو در انجام آن ناتوان بود؟ هیچ کدام از لحاظ فنی چیزی به پرسپولیس اضافه نکردند، اما وقتی شما بازیکنی را با آن دستمزد سنگین کنار می‌گذارید، باید دقت کنید که بازیکنی خیلی بهتر از او جذب کنید، اما به نظرم دورسون شاید ۱۰ درصد بهتر باشد.

آیا با توجه به این نتایج به‌دست آمده، خود گاریدو می‌ماند، بهتر نبود؟
اتفاقاً من از معدود نفراتی بودم که اعتقاد داشتم تیم گاریدو فوتبال بدی را ارائه نمی‌داد و انصافاً در چند بازی آسیایی مثل بازی با الاهلی و السد، تیمش خیلی با کیفیت فوتبال بازی کرد. منتهی یک‌سری شیطنت‌ها شد که گاریدو رفتنی شود و این اتفاق هم رخ داد. حالا این همه هزینه شد تا کادر جدید بیاید که این نتایج رقم بخورد؟ مطمئن باشید اگر گاریدو را به شکل درستی حمایت می‌کردند و خواسته‌هایش را برآورده می‌ساختند، الان شرایط پرسپولیس بهتر بود. فکر کنم بالای ۲۰۰ میلیارد هزینه کادر جدید شده و الان هم هیچ انتقادی نمی‌شود از آن‌ها کرد، چون می‌گویند تازه آمدیم و زمان لازم داریم. اگر قرار بود مربی خارجی دیگری بیاوریم، باید قبل از برکناری گاریدو او را انتخاب و بلافاصله جانشین وی می‌کردیم، نه ۳۰، ۴۰ روز بعد از این اتفاق. الان پرسپولیس با این اشتباه‌های مدیریتی، تاوان زیادی را پس داده است. تیم نه تنها نتیجه نگرفته، بلکه میلیاردها پول بی‌زبان هم این وسط به هدر رفته است بدون اینکه دستاوردی داشته باشد.

آیا داشتن یک نماینده در جمع ۸ تیم برتر آسیا برای فوتبال ایران بد نیست؟
به نظر من فوتبال ما استحقاق این را ندارد که در این ۸ تا نماینده‌ای داشته باشد. چه پرسپولیس و چه استقلال با این فوتبالی که ارائه می‌دهند، نباید جایی در بین این تیم‌ها داشته باشند. درباره مشکلات فوتبال ایران و سوءمدیریت‌ها حرف زیاد است. شاید برخی اعتقاد داشته باشند که پول نیست، اما من می‌گویم هست، ولی درست هزینه نمی‌شود. افراد زیادی در این فوتبال به دنبال منافع شخصی خود هستند و کمتر کسی دنبال کار زیربنایی و ریشه‌دار است. این دسته از مدیران سال‌هاست که در فوتبال هستند و فوتبال را به بیراهه کشانده‌اند.