نکته شگفت‌آور حضور سمپدوریا در آنجاست که پس از پیروزی 4 بر یک مقابل سیه‌نا و به دلیل تفاضل گل بهتر نسبت به یووه در راس قرار گرفته. هرگز در تاریخ باشگاه (حتی در فصل 91-1990 که آنها قهرمان شدند) سمپدوریا نتوانسته تا این مقطع از فصل بدون شکست یا تساوی پیش برود.
لوییجی دل‌نری، سرمربی تیم به شوخی می‌گوید: «شما معتقدید که این سمپدوریا توانسته تاریخ‌ساز شود؟ خب اگر اینطور باشد که من حالا می‌توانم کنار بروم.» مردی که تابستان امسال تیم را تحویل گرفت، حتی در خواب هم نمی‌توانست وضعیت بهتری را تصور کند. دل‌نری نه‌تنها توانست شروع عالی تیمش را ادامه دهد، بلکه این هفته از شکست 3 بر یک تیم همشهری جنوا در خانه کیه‌وو لذت برد (جنوا پیش از این بازی مانند سمپدوریا 3 پیروزی متوالی داشت.)
طبق معمول، همه در ورزشگاه ماراسی فقط می‌خواهند درباره یک نفر صحبت کنند. دل‌نری در پاسخ سئوالی که پرسیده‌شدنش اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسید، می‌گوید: «او پیشرفت کرده و حالا به بلوغ یک قهرمان بزرگ رسیده. او شایسته دعوت به تیم ملی است.»
هیچ‌کدام از کنفرانس‌های مطبوعاتی سمپدوریا بدون بحثی درباره آنتونیو کاسانو کامل نمی‌شود، هرچند این روزها اکثرا درباره لزوم دعوت شدن او به تیم ملی ایتالیا توسط مارچلو لیپی هم نظرند و خواندن مطالبی با این موضوع دیگر خسته‌کننده شده. به ندرت پیش آمده که لابی هواداران کاسانو چنین موقعیتی برای پیش بردن خواسته‌شان پیدا کرده باشند. مگر غیر از درخشش کاسانو چه دلیل دیگری می‌توان برای این شروع درخشان پیدا کرد؟البته او در این فصل آمادگی بالایی دارد. هرچند کاسانو یکشنبه گلی نزد، ولی روی گل‌های دوم و سوم نقش داشت.
او در جریان بازی هم مدافعان سیه‌نا را با پیچش بدن و فریب‌های همیشگی‌اش بارها به هم ریخت. ولی در حالی که می‌توان همه این موفقیت را به نام کاسانو نوشت (و بسیاری از روزنامه‌های ایتالیایی هم همین کار را می‌کنند)، این کم‌لطفی در حق سایر بازیکنان تیم است. کاسانو کمی لاغرتر شده و در فاصله یک سال تا جام جهانی انگیزه بیشتری دارد، ولی او فصل قبل هم آماده بود و با وجود تلاش‌هایش سمپدوریا سیزدهم شد. در حالی که کاسانو و پاتزینی در آن روزها خط حمله ویرانگری ساخته بودند، بقیه تیم پایین‌تر از حد استاندارد بود.
بعید نیست که آنها فصل جاری را هم در رتبه مشابهی به پایان ببرند ولی نشانه‌های اولیه می‌گوید که دل‌نری شکست دادن سمپدوریا را دشوارتر از قبل کرده. او بلافاصله 2-5-3 والتر ماتزاری، سرمربی سابق را کنار گذاشت و به 2-4-4 روی آورد. در همین زمان کوتاه خط دفاع که فصل گذشته 52 گل خورده بود، مستحکم‌تر به نظر می‌رسد. علاوه بر انتقال قرضی لوچیانو زائوری و مارکو روسی، دل‌نری سیستم دفاع منطقه‌ای را انتخاب کرده و به مدافعان کناری دستور داده که نزدیک مدافعان میانی بازی کنند. همچنین به محض از دست دادن توپ، یکی از هافبک‌ها (معمولا هافبک کناری که بازی در آن منطقه نیست) به خط دفاع اضافه می‌شود تا یک دفاع 5نفره موقت را تشکیل دهند.
علاوه بر این، سایر بازیکنان هم بهتر از گذشته از مدافعان حمایت می‌کنند. کاسانو و پاتزینی وظیفه دارند که مانع بازی مدافعان و هافبک دفاعی حریف شوند و کمک می‌کنند که پرس از زمین حریف شروع شود. دل‌نری برای بخش تهاجمی هم تغییراتی به وجود آورده، از جمله تمرینات اختصاصی با همه بازیکنان و به ویژه با هافبک‌ها برای زدن ضربات نهایی. اتفاقی نیست مانینی که فصل گذشته برای ناپولی تنها یک گل زده بود، در 3 بازی 3 گل زده.
دل‌نری همچنین باید خوشحال باشد که تیمش در لیگ اروپا بازی نمی‌کند. جنوا که این هفته مغلوب کیه‌وو شد، مجبور شد تغییرات زیادی در تیمش که وسط هفته مقابل اسلاویاپراگ به پیروزی رسید، به وجود آورد. دیگر نکته قابل توجه صمیمیتی است که بین گروه بازیکنان، داخل و خارج زمین وجود دارد. درست مانند تیم فصل91-1990، بازیکنان از بودن با یکدیگر لذت می‌برند و مشهورند که در پایان تمرینات یا روزهای تعطیل به طور گروهی به صرف شام می‌روند.
تا جایی که مالک یکی از رستوران‌هایی که آنها مشتری ثابتش هستند، چالشی را قبل از بازی سیه‌نا به آنها پیشنهاد کرد: «اگر از 3 بازی بعدی 7 امتیاز بگیرید، شام بعدی شما مجانی خواهد بود.» بازیکنان پس از مشورت پیشنهاد دیگری مطرح کردند؛ 7 امتیاز از 4 بازی. هرچه باشد آنها امشب میهمان فیورنتینا هستند و در بازی بعدی میزبان اینتر. مالک رستوران قبول کرد. به هرحال حتی اگر افراد کمی باور دارند که سمپدوریا بتواند این روند را برای مدتی طولانی حفظ کند، بازیکنان از چنین تلاشی لذت می‌برند.
