کابوس‌های شدید، نشانه بیماری‌های خودایمنی مزمن

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از سی‌ان‌ان پژوهشگران بخش بهداشت عمومی و مراقبت‌های اولیه در دانشگاه کمبریج در انگلیس که این بررسی را انجام داده‌اند، می‌گویند کابوس همچنین ممکن است نشانه‌ای از آن باشد که بیماری در آستانه خارج شدن از حالت پایدار و بدتر شدن یا به اصطلاح «شعله‌ور شدن» و نیازمند درمان پزشکی باشد.

به گفته این پژوهشگران این مورد به خصوص درباره بیماری‌هایی مانند لوپوس مصداق دارد که به خاطر درگیر کردن اندام‌های متعدد از جمله مغز مشهور هستند، اما در بیماری‌های خودایمنی روماتیسمی دیگر مانند آرتریت روماتوئید، نشانگان شوگرن و اسکلروز سیستمیک هم ممکن است رخ دهند.

علائم هشداردهنده یک بیماری عمومی مزمن

لوپوس بیماری درازمدتی است که در آن دستگاه ایمنی بدن از کنترل خارج می‌شود و به بافت‌های سالم حمله می‌کند و باعث التهاب و درد در هر نقطه‌ای از بدن از جمله مغز، قلب، کلیه، کبد، ریه‌ها، عضلات و مفاصل و خون می‌شود.

به گفته این پژوهشگران مشکلات شناختی و بسیاری از علائم عصبی-روانی دیگر در این بیماران رخ می‌دهد، می‌تواند تأثیری عمده بر زندگی‌ها، توانایی کار کردن، معاشرت اجتماعی و به طور کلی داشتن یک زندگی طبیعی داشته باشد.

این علائم عصبی-روانی اغلب نادیدنی هستند و آزمایش خاصی برای آنها وجود ندارد، اما این موضوع از اهمیت توجه به درمان آنها و پشتیبانی از بیماران نمی‌کاهد.

این پژوهشگران می‌گویند گرچه کابوس در بسیاری از بیماری‌های پزشکی و روانپزشکی مشکل بسیار زجرآوری شمرده می‌شود، اما به جز موارد مربوط به «اختلال استرس پس از ضربه عاطفی» (PTSD) کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد.

یک بررسی اخیر نشان داد که ۱۸ درصد از افراد دچار کووید درازمدت دچار کابوس‌های مکرر هستند، در حالی که میزان شیوع کابوس در جمعیت عمومی حدود ۵ درصد است.

به گفته این پژوهشگران شنیدن دیدگاه بیمار درباره این مشکل مهم است، زیرا در مراقبت بالینی در این مورد بر اساس آنچه برای بیماران بیشترین اهمیت را دارد، هدایت شود.

کابوس‌های پیش از شعله‌ور شدن بیماری

یک بررسی قبلی در سال ۲۰۱۹ هم نشان داده بود که بیماران مبتلا به آرتریت التهابی (التهاب مفاصل) و سایر بیماری‌های خودایمنی و التهابی به میزان بیشتری دچار کابوس و سایر اختلالات مرحله REM خواب می‌شوند. REM که مخفف عبارت «حرکت سریع چشم» است، به مرحله‌ای از خواب گفته می‌شد که افراد در آن رؤیا می‌بینند و اطلاعات و تجارب در این مرحله در ذهن استقرار می‌یابند و در حافظه انبار می‌شوند.

بررسی جدید که با نظرخواهی از ۴۰۰ پزشک و ۶۷۶ فرد دچار بیماری لوپوس انجام شد و همچنین شامل مصاحبه‌های مشروح با ۵۰ متخصص بالینی و ۶۹ بیمار مبتلا به بیماری‌های خودایمنی روماتیسمی عمومی از جمله لوپوس بود.

این پژوهشگران دریافتند که از هر ۵ بیمار لوپوس ۳ نفر و از هر ۳ بیمار مبتلا به بیماری‌های روماتیسمی دیگر درست پیش از دچار شدن به توهم‌های روانی کابوس‌های واضح و آزاردهنده دیده بودند. این کابوس‌ها اغلب شامل افتادن یا حمله، به دام افتادن، له شدن یا ارتکاب قتل می‌شدند.

بیماری‌های خودایمنی عمومی اغلب دارای طیف وسیعی از علائم به نام «پرودروم» هستند که پیش از بدتر شدن ناگهانی و احتمالاً خطرناک این بیماری‌ها بروز می‌کنند، برای مثال، در بیماری لوپوس، سردرد، افزایش خستگی، مفاصل دردناک، متورم، بثورات پوستی، سرگیجه و تب بدون عفونت، نشانه‌های شناخته‌شده‌ای از شعله‌ور شدن آتی بیماری هستند.

تشخیص این علائم هشداردهنده مهم است، زیرا امکان تشخیص زودهنگام و درنتیجه درمان شعله‌ور شدن‌های آسیب‌رسان و کشنده بیماری را فراهم می‌کنند.

البته علائم هشداردهنده منحصربه‌فردی مانند کابوس شبانه یا روزانه در معیارهای تشخیصی بیماری لوپوس یا سایر بیماری‌ها ذکر نشده‌اند. این بررسی نشان داد که پزشکان کمتر درباره چنین علائمی از بیماران پرسش می‌کنند و بیماران هم اغلب چیزی درباره آنها به پزشکانشان نمی‌گویند.

این پژوهشگران توصیه می‌کنند که پزشکان بیشتر درباره کابوس یا سایر علائم عصبی-روانی از بیماران پرسش کنند، زیرا گرچه تصور می‌شود که این علائم غیرمعمول باشند، اما در واقع در بیماری‌ها عمومی خودایمنی بسیار شایع هستند و می‌تواند به تشخیص زودرس شعله‌ورشدن‌های بیماری کمک کنند.