همشهری آنلاین‌ـ حمیدرضا رسولی: مرحوم محمدرضا لطفی در خاطراتش به ماجرای تولد این اثر انقلابی اشاره کرده است. طبق روایت، لطفی برای نخستین بار با سه تار آهنگ تصنیف را در خانه هوشنگ ابتهاج می‌نوازد تا شعری برای آن بسراید. ابتهاج تحت تأثیر شور و حماسه‌ای که در این آهنگ نهفته بود تصنیف سپیده را می‌نویسد اما لطفی به این موضوع اشاره می‌کند که فاصله نواختن در خانه ابتهاج و سرودن تصنیف سپیده کمی طولانی شد و معلوم است که هوشنگ ابتهاج که در آن برهه روزهای شلوغی را سپری می‌کرد برای تولد این اثر حساسیت فراوانی به خرج داده است.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
تصنیف سپیده در نخستین روزهای پیروزی انقلاب ساخته شد و لطفی شخصاً در شب 22 بهمن 1357 آن را به رادیو برد تا برای نخستین بار پخش شود. پخش این تصنیف شنیدنی در آن روزهای پرخاطره مثل توپ ترکید و همه شهر صدایش را شنیدند. استقبال عمومی از این تصنیف، لطفی و شجریان را برای اجرای آن در نخستین کنسرت‌ها به صرافت انداخت و این‌گونه بود که اذر سال 1358 برای نخستین بار در دانشگاه ملی سابق و شهید بهشتی کنونی اجرا شد و لطفی به‌عنوان آهنگساز و گروه شیدا در نخستین اجرا حضور داشت اما به واسطه شرایط نامتعارف و بلاتکلیفی که آن روزها بر فضای موسیقی کشور حاکم بود هیچ اقدامی برای ضبط این اجرا به‌خصوص ضبط نخستین اجرای تصنیف سپیده صورت نگرفته بود.
لطفی در بخش دیگری از خاطراتش به این موضوع اشاره کرده که تصنیف سپیده برای نخستین بار و به‌طور کامنلا اتفاقی توسط کیوان، پسر هوشنگ ابتهاج در حین اجرای کنسرت ضبط شده و شرح کوتاهی از این ماجرا روی جلد آلبومی که تصنیف سپیده یکی از آهنگ‌های آن بود آمده است.
ایران‌ای سرای امید/بر بامت سپیده دمید
بنگر کزین ره پر خون/خورشیدی خجسته رسید
اگرچه دل‌ها پر خون است/شکوه شادی افزون است
سپیده ما گلگون است، وای گلگون است/که دست دشمن در خون است
ای ایران غمت مرساد/جاویدان شکوه تو باد
راه ما، راه حق، راه بهروزی است/اتحاد، اتحاد، رمز پیروزی است
صلح و آزادی جاودانه در همه جهان خوش باد/یادگار خون عاشقان،ای بهار
ای بهار تازه جاودان در این چمن شکفته باد
نظر شما