به گزارش همشهری‌آنلاین ۹بازی و فقط یک برد؛ این شاید بی‌سابقه‌ترین بحران پرسپولیس در طول یک دهه اخیر بوده باشد که حتما هم دلایل خاص خودش را دارد. بدیهی است که در این زمینه نمی‌توان نقش بازیکنان را نادیده گرفت. در حقیقت اگر از وحید امیری و یاسین سلمانی مصدوم بگذریم و مهدی ترابی افت‌کرده را هم نادیده بگیریم، سایر هافبک‌های پرسپولیس بیش از حد معمولی به‌نظر می‌رسند و توانایی تغییر شرایط بازی را ندارند. نمایش‌های عادی و کم‌اثر آنها صدای هواداران را درآورده است.
سعید صادقی: زمانی بمب نقل‌وانتقالاتی تابستان بود اما به مرور زمان ثابت شد ارزش آن همه سروصدا را نداشته است. امروز چشم‌تان را ببندید و بهترین خاطرات‌تان از صادقی را به یاد بیاورید؛ چه چیزی در ذهنتان مجسم می‌شود غیر از ۲دبل مقابل هوادار در فصل گذشته و استقلال تاجیکستان در این فصل؟ آیا واقعا این برای بازیکنی که با بنز و بادیگارد با پرسپولیس قرارداد بست، کافی است؟
مسعود ریگی: کمال کامیابی‌نیا ۳۴ساله به جرم سن بالا از پرسپولیس رانده شد تا ریگی ۳۲ساله جای او را بگیرد؛ بازیکنی که اگر واقعا خیلی خوب بود، در استقلال یا سپاهان می‌ماند. البته که او زحمت خودش را می‌کشد اما مهره خلاق و مؤثری نیست که انتظار داشته باشید ریتم مسابقه را تغییر بدهد یا در یک آن، همه را غافلگیر کند. ریگی هم این روزها به یکی از ایستگاه‌های پاس‌های عرضی و بی‌پایان سرخپوشان تبدیل شده است.
میلاد سرلک: اوایل حضورش در پرسپولیس، نشان از یک هافبک دفاعی به‌دردبخور و کارآمد داشت که علاوه بر انجام امور دفاعی، در برنامه‌های تهاجمی تیم هم نقش مؤثری ایفا می‌کند. از این منظر او را با احمد نوراللهی مقایسه می‌کردند اما سرلک مدت‌هاست که به‌شدت افول کرده، در بازی دیده نمی‌شود و البته اگر به جام‌ملت‌های آسیا نرسد، کسی تعجب نخواهد کرد.
سروش رفیعی: در مورد او قبلا هم نوشته‌ایم و چیز بیشتری برای توضیح‌دادن وجود ندارد. شاید سنگدلانه باشد اما در مجموع می‌توان گفت اسم سروش در کل دوران فوتبالش سنگین‌تر از کارایی او در زمین بوده و این مسئله مخصوصا در سال‌های اخیر شدت گرفته است. گاهی آدم خیال می‌کند او وقتی در زمین مسابقه است، به استوری و پستی فکر می‌کند که بعد از بازی قصد بارگذاری آن را دارد!
نظر شما