این در حالی است که این ایستگاه تحقیقاتی که 7 هکتار وسعت دارد در سال 1337 با عنوان باغ فلاحت تاسیس شد و طی 51 سالی که از عمر آن می‌گذرد همواره به‌عنوان مهم‌ترین مرکز تحقیقات امور کشاورزی از آن استفاده شده است.
بررسی‌های خبرنگار همشهری حاکی از آن است که مدتی قبل بخشی از این ایستگاه برای توسعه مرکز درمانی مجاور آن تصرف شد و اینک اراضی و ذخایر ارزشمند علمی این ایستگاه که حاصل نیم‌قرن کار پیگیر و مداوم محققان است باوجود همه اعتراضات و مخالفت‌های مؤسسات و مراکز تحقیقاتی از سوی برخی نهادهای اداری در حال واگذاری است تا با تغییر کاربری به مسکن تبدیل شود.
این در حالی است که از نخستین سال‌های تاسیس این ایستگاه، طرح‌های با ارزشی در آن به اجرا درآمده که از آن جمله می‌توان به ایجاد کلکسیون مادری درخت خرمالو در دهه1340 اشاره کرد.
ایجاد کلکسیون پایه مادری مرکبات مازندران در 3 منطقه جغرافیایی با اقلیم‌های متفاوت در رامسر، [ آشنایی با جاذبه‌های گردشگری رامسر ]بهشهر و قائمشهر در قالب طرح تحقیقاتی یکپارچه از دیگر طرح‌های قابل توجهی است که ظرف 20سال گذشته به دست محققان کشور در همین ایستگاه به انجام رسیده است.
انواع مرکبات مثل کلئوپاترا، سیترنج، پونسیروس تریفولیاتا و نارنج روی ارقام تامسون، پچ، اونشو، مارس و سالیسونا از دستاوردهای ارزشمند همین طرح است.
این گزارش می‌افزاید: گونه‌ها و ارقام مختلف درختان و درختچه‌های گیاهان دارویی و سیاه ریشه که تک پایه‌های انحصاری و ژرم پلاست منحصر به فرد در سطح منطقه و کشورهستند؛ پایه‌های تاغ، کلکسیون مادری و سدروس از دیگر پایه‌ها و گروه‌های ژنتیک ارزشمند تحقیقاتی این ایستگاه به شمار می‌روند.
با این همه مشخص نیست براساس کدام توجیهی مسئولان استان تصمیم به تغییر کاربری اراضی این ایستگاه ارزشمند تحقیقاتی گرفته‌اند؛ ایستگاهی که در حقیقت پشتوانه‌ای برای تامین امنیت غذایی کشور در زمان حال و آینده محسوب می‌شود.
دکتر محمد حسین مهدیان، مدیرکل دفتر بررسی و هماهنگی طرح‌های تحقیقاتی وزارت جهاد کشاورزی در این باره به همشهری گفت: در ایستگاه تحقیقاتی با پژوهش و تحقیق تلاش می‌شود بستر لازم برای تامین امنیت غذایی در شرایط فعلی و آینده تامین و حمایت شود، حال اگر این ایستگاه به هر دلیلی متاثر شود تحقیقات و ادامه روند آن نیز متاثر می‌شود.
نکته‌ای که وجود دارد اینکه ما معمولا بهترین اراضی را برای ساخت مسکن انتخاب می‌کنیم. در حالی که براساس اولویت‌بندی، اراضی مرغوب باید به امور تحقیقاتی و کشاورزی و اراضی با کیفیت پایین‌تر برای اجرای طرح‌های عمرانی اختصاص داده شود ولی متأسفانه به این موضوع کمتر توجه می‌شود و معمولا اولویت‌بندی‌ها در نظر گرفته نمی‌شود.
وی افزود: با بررسی می‌توان اراضی کافی و مناسب برای اقداماتی که مورد نظر مسئولان استان است را انتخاب کرد و به هر طرح عمرانی اعم از مسکن و... اختصاص داد اما اینکه عرصه‌های آماده برای امور تحقیقاتی را تغییر کاربری بدهیم جای تامل دارد؛
عرصه‌هایی که از سال‌ها پیش کاربری آن مشخص بوده و در حال حاضر بستر مناسبی برای بهبود امور کشاورزی محسوب می‌شود. براین اساس انتظار آن است که در تصمیم‌گیری‌هایی از این دست با پرهیز از یکسونگری همه جوانب در نظر گرفته شود.
