به گزارش همشهری آنلاین امیر عابدینی چهره‌ای شناخته‌شده در مدیریت است. مدیرعامل سابق باشگاه پرسپولیس و داماش که سابقه ریاست فدراسیون فوتبال را نیز در کارنامه دارد. با عابدینی درباره اتفاقات بازی پرسپولیس- النصر، عملکرد رضا درویش و همچنین انتقادهایی که به مسئولان این باشگاه وارد است، صحبت کردیم. او بهتر از هر کسی می‌توانست در این زمینه نظرات خود را بیان کند و به همین خاطر هم مصاحبه جذاب از آب درآمد، بخصوص بخش‌هایی که مربوط به درویش، مراسم استقبال از رونالدو و همچنین عملکرد فنی پرسپولیس بود.
با اینکه حدود ۱۰ روز از بازی پرسپولیس- النصر می‌گذرد اما همچنان بحث‌ها پیرامون این دیدار تمام نشده. به عنوان نمونه بحثی که درباره پیراهن رونالدو و جابه‌جایی آن برای اهدا به فاطمه حمامی وجود دارد. نظر شما درباره این حرکت باشگاه پرسپولیس چیست؟
اگر چنین کاری انجام شده، نشانه بی‌هویتی است. شأن و شئونات اخلاقی ما نباید طوری باشد که رسم امانتداری را درست بجا نیاوریم، بخصوص در ورزش. همه چیز ورزش مال مردم است. بردش، باختش و اخلاقش. باید حفظ حرمت کنیم. دوستان هم بهتر است عذرخواهی کنند و دنبال موضوع دیگری جز این نباشند.
اما مدیران پرسپولیس معتقدند اشتباهی صورت گرفته و این کار عمدی نبوده است. باید باور کنیم این ادعا را؟
به فال نیک بگیرید (می‌خندد) حتماً فکر کرده‌اند برای باشگاه مهم است که پیراهن رونالدو را داشته باشد اما این موضوع برای باشگاهی صدق می‌کند که موزه داشته باشد. الان پرسپولیس عکس بازیکنان قدیمی خود را هم ندارد، پیراهن رونالدو پیشکش. آقای سعید شیرینی در بخش پیشکسوتان تلاش بسیاری انجام داده و آرشیو جالبی ساخته. او دارد گذشته پرسپولیس را احیا می‌کند اما در خود باشگاه چنین چیزی را نمی‌بینیم.
یک موضوع دیگر که در بازی پرسپولیس- النصر مشهود بود و البته کسی به آن نپرداخت، عدم حضور پیشکسوتان باشگاه به عنوان میهمان ویژه بود. فقط علی پروین را در جایگاه ویژه دیدیم. بقیه یا ایجنت بودند یا رفقای قدیمی پروین و رضا درویش.
من نمی‌دانم تعداد بلیتی که پرسپولیس برای وی‌آی‌پی در اختیار داشت چقدر بود اما قطعاً جای خالی بزرگان باشگاه مثل پنجعلی، درخشان، باقری، طاووسی، معینی و خیلی‌های دیگر به چشم آمد. اینها سال‌ها برای پرسپولیس زحمت کشیده‌اند و حیف است برای چنین دیداری دعوت نشوند. یک بار با پرسپولیس در قطر بودیم که شبکه الکاس قصد داشت با بازیکنان حرف بزند. من پنجعلی، کرمانی، پیوس، درخشان، شاه‌محمدی و خیلی‌های دیگر را دعوت کردم. جالب اینکه مجری الکاس تمام این بازیکنان را می‌شناخت، با اسم و تاریخچه بازی‌شان. ما برای ملاقات با رونالدو، آقای دایی را داریم که باید از او خواهش کنیم بیاید. کریم باقری شأن و شئوناتی دارد. پیوس، پنجعلی و حسین عبدی همینطور. من اعتقاد دارم باید ماجرا مدیریت می‌شد که متأسفانه دوستان این کار ساده را هم انجام ندادند.
اینکه هواداران پرسپولیس برای دیدن رونالدو از تپه بالا بروند یا دنبال اتوبوس بدوند را تأیید می‌کنید؟
پرسپولیس به شهرستان‌ها هم می‌رود همین اتفاق می‌افتد، استقلال هم همینطور. الان فضای مجازی حاکم شده اما زمان ما تماشا فقط از طریق تلویزیون بود و روزنامه. مردم نمی‌توانستند فالوور باشند و نظر بدهند یا نظر ستاره‌های محبوب‌شان را در تمام موارد بدانند. استقبال و بدرقه در خون ما است؛ هم در فرهنگ ما و هم در دین‌مان. چه کنیم که عاقبت مردم ما شده عشق به فوتبال. سر و دست می‌شکنند تا قهرمان‌شان را ببینند. رونالدو در جهان فوتبال آدم کوچکی نیست. بعد از اینکه تاکتیک به تکنیک قالب شد، بازیکنانی مثل همین رونالدو، رونالدینیو، ریوالدو و مسی پیدا شدند که دوباره زیبایی را به فوتبال برگرداندند. وقتی اینها به فوتبال شادابی و طراوات دادند، به محبوبیت هم رسیدند. من معتقدم اگر بازی با تماشاگر بود، این اتفاقات خیابانی نمی‌افتاد. وقتی مردم دیدند نمی‌توانند به ورزشگاه بروند، چاره‌ای ندیدند جز اینکه به اطراف هتل و اتوبوس بروند و بازیکن محبوب‌شان را از نزدیک ببینند.
یک نقد دیگر که به درویش وارد شده، حضورش در مراسم استقبال است. واعظ آشتیانی، مدیرعامل سابق استقلال معتقد است درویش نباید به مراسم استقبال می‌رفت و بهتر بود نماینده‌اش را راهی فرودگاه می‌کرد. نظر شما چیست؟
تیم میزبان معمولاً در چنین مواقعی بر اساس سنت‌های خودش ضیافت و میهمانی می‌دهد. مثلاً غذای ایرانی یا پذیرایی ایرانی را به نمایش می‌گذارد و اینگونه از رقیب خارجی استقبال می‌کند. در ضیافت ایرادی ندارد مدیرعامل باشد اما در مراسم استقبال من هم با آقای آشتیانی موافقم. کارهای درویش در مراسم استقبال جزو نوادر بود. بالاخره ایشان هم باید خودش را یک جاهایی نشان بدهد که بگوید من هم هستم.
منتقدان می‌گویند درویش فقط دنبال عکس یادگاری بود.
باید بگویم آقای درویش! با نمایش، اسم کسی در تاریخ نمانده. افرادی که صادقانه خدمت می‌کنند در تاریخ می‌مانند. درویش هم تلاش خود را می‌کند، می‌دود اما باید آستانه تحمل خود را بالا ببرد و انتقادپذیر باشد. چطور می‌شود آقای درویش می‌آید و در یک برنامه تلویزیونی صحبت می‌کند و راست هم نمی‌گوید اما به من فرصت دفاع نمی‌دهند.
منظورتان بحث محمد یوسفی است؟ همان هوادار متمولی که در ونکوور و دبی زندگی می‌کند؟
من اولین بار این بحث را مطرح کردم که یک آقایی در ونکوور زندگی می‌کند، برخی هزینه‌های پرسپولیس را می‌دهد اما برای باشگاه تصمیم هم می‌گیرد. جنایت که نکردم، با دلیل و مدرک هم حرفم را زدم. پیغام و پسغام فرستادند که درباره آقای درویش تند حرف نزنم! هر چه فکر می‌کنم یادم نمی‌آید که درباره ایشان کجا تند حرف زده‌ام؟
اما درویش در برنامه فوتبال برتر زیر تمام این انتقادها زد و گفت اصلاً با چنین فردی ارتباط ندارد و او را نمی‌شناسد!
ممکن است ایشان را از نزدیک ندیده باشد اما الان در دنیا با استفاده از اپلیکیشن‌های مختلف با هم ارتباط برقرار می‌کنند. (می‌خندد)
البته علیرضا بیرانوند هم در برنامه فوتبال برتر به این نکته اشاره کرد که محمد یوسفی به پرسپولیس کمک مالی می‌کند.
شاهد از غیب رسید. دیدید که حرف‌های من با مدرک بود و واقعیت داشت.
درباره عملکرد فنی پرسپولیس مقابل النصر هم صحبت کنید. پرسپولیس خیلی ترسو نبود؟
مقابل النصر ما خیلی بد بودیم. نه توانستیم تاکتیک النصر را خنثی کنیم و نه تاکتیک خودمان را دیکته کردیم. در ۲۵ دقیقه اول هفت بار از جناح راست سانتر کردند که همه خطرناک بود. یحیی هم سیستم بازی را عوض نکرد و عملاً حرفی برای گفتن نداشتیم. وقتی چنین شرایطی پیش می‌آید باید خیلی زود چاره‌ای بیندیشیم که حریف روی دروازه ما فشار نیاورد. آنها سوار بازی بودند، بخصوص در این چمن خراب که باز هم ما به آن عادت داشتیم اما آنها نه.
در جو حضور رونالدو نبودیم؟
ما در جو نبودیم، اتفاقاً خود رونالدو خیلی در جو بود. برای او عجیب بود چرا آن جمعیتی که دنبال اتوبوس می‌دویدند در ورزشگاه حضور ندارند. رفته رفته بازیکنان ما وقتی تماشاگر می‌بینند، باید استرس بگیرند. چون خیلی وقت است بازی‌ها با حضور تماشاگران برگزار نمی‌شود. آنها اما به چنین شرایطی عادت ندارند. بهترین فوتبال خود را با حضور تماشاگر انجام می‌دهند. در نهایت امیدوارم پرسپولیس در بازی‌های بعدی موفق باشد و به لیگ قهرمانان آسیا برگردد.
نظر شما