همشهری آنلاین-معصومه ماه‌پیکر: روز اصناف را بهانه‌ای برای طرح مشکلات مرتبط با این صنوف در منطقه کردیم.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
صنایع چوب بیشترین ضایعات را در منطقه دارند
تولید مبل و نجاری
«عزیزالله جباری» تولیدکننده و فروشنده مبل سال‌ها پیش و روزهایی که همسن و سالانش تابستان را در خیابان بازی می‌کردند، نزد نجار محله نجاری یاد می‌گرفت. این شغل را با پادویی شروع کرد و حتی در مدرسه شبانه درس می‌خواند. اکنون نزدیک به نیم قرن از آن دوران می‌گذرد و او برای خودش استادی است. صنعت چوب را جزو صنایع شاخص منطقه می‌داند و می‌گوید: «صنعت چوب حرفه مهمی است و پیشرفت در این حرفه به گونه‌ای است که فرد هرچه بیشتر آموزش ببیند باز هم نیاز به یادگیری دارد. اگر علاقه‌مند به یادگیری حرفه نجاری و ساخت مبل، کمد و تخت و... هستید یا دوست دارید رنگ‌کاری یا رویه کوبی مبل‌ها را انجام دهید باید بدانید که با این حرفه نمی‌توانید پول راحت به دست‌آورید؛ این کار، شغلی پر زحمت است و باید زمان بسیاری را برای آموزش صرف کنید.»
جباری ادامه می‌دهد: «امروزه حرفه نجاری به شاخه‌های مختلفی مانند چوب بری، رنگ کاری، رویه کوبی و... تقسیم شده است و فرد می‌تواند در هر زمینه‌ای که بیشتر علاقه دارد وارد شود. برای مهارت در حرفه چوب بری استعداد و علاقه شرط اصلی است. ممکن است فردی به دلیل علاقه و توانایی، در کمتر از ۶ ماه مهارت پیدا کند ولی فرد دیگر ماه‌ها زمان نیاز داشته باشد تا به مهارت برسد.»
اره فلکه، دستگاه رنده ۵ کاره، فرز پایه، سه‌کاره، پمپ باد، استوپ بادی میخ زن، دلر و... از وسایل مورد نیاز این شغل است و درآمد یک فرد تازه کار در این حرفه معمولاً حدود یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان در ماه است.
محل فعالیت: منطقه ۱۸ را با کارگاه‌های تولید مبل و نجاری‌هایش می‌شناسند. در منطقه ما بیش از هزار و ۴۰۰ تعداد کارگاه تولید مبل و نجاری وجود دارد و از این‌رو خیلی از جوانان منطقه جذب این حرفه شده‌اند. برای فعالیت در این حرفه بهتر است مدتی در یک کارگاه شاگردی کنید.
خواسته‌های صنفی: اگر مواد اولیه قیمت ثابتی داشته باشد دیگر ما ناچار نمی‌شویم جنسمان را هر روز با یک قیمت متفاوت بفروشیم. از مسئولان می‌خواهیم با حمایت از تولیدکنندگان داخلی امکانات و شرایط را برای فعالان این حرفه فراهم کنند.
مشکل مردم با این صنف: تغییر کاربری واحدهای مسکونی به کارگاه تولید مبل مشکلاتی مانند سد معبر و آتش‌سوزی را به دنبال داشته است.
بزرگ‌ترین بازار آهن پایتخت در منطقه ماست
آهن‌فروشی
«عزت‌الله‌قبادی» از ساکنان قدیمی محله تولید دارو و خیابان تختی، سال‌هاست که به حرفه آهن‌فروشی در بازار آهن مشغول است. او از شروع فعالیتش در این زمینه می‌گوید: «ابتدا به حرفه کابینت‌سازی مشغول بودم، پس از مدتی به دلایلی به سوی خرید و فروش آهن و میلگرد روی آوردم و حالا بیش از ۲۰ سال است که به این حرفه مشغولم.» آهن‌فروشی از جمله حرفه‌هایی است که برای فعالیت در آن نیاز به آموزش و شاگردی طولانی مدت نیست. بنابراین اگر سرمایه‌ای دارید و می‌خواهید در این حرفه مشغول شوید باید به پیشنهادات قبادی توجه کنید: «بهتر است فرد علاقه‌مند چند ماه با راهنمایی یک فرد با تجربه خرید و فروش کند تا به قول معروف، چم و خم کار را یاد بگیرد.» اما آهن فروش منطقه معتقد است: «درآمد این حرفه با توجه به قیمت میلگرد و تیر آهن در بازار و وضعیت ساخت‌وساز، در حال حاضر خیلی زیاد نیست. برای ورود به این شغل، به چیزی حدود یکصد میلیون تومان سرمایه و یک مغازه حداقل ۲۰مترمربعی نیاز دارید. آهن فروش قدیمی منطقه معمولاً آهن‌های نو را توسط تاجران از کارخانه ذوب‌آهن یا فولاد اهواز تهیه می‌کند و البته گاهی اوقات هم آنها را از عمده فروش‌ها و انبارداران خریداری می‌کند.
محدوده این شغل: بازار آهن شادآباد بیش از ۲۲۶ هزارمترمربع از مساحت منطقه را در برگرفته است. گفته می‌شود در محدوده بازار آهن بیش از ۱۱ هزار واحد تجاری به عرضه آهن‌آلات ساختمانی اعم از تیرآهن، لوله و اتصالات، شیرآلات، ورقه‌های فلزی، تجهیزات فلزی و فنی ساختمان و... مشغولند.
مشکلات صنفی: اگر اتحادیه، محلی را برای تهیه اجناس با قیمت کمتر معرفی کند ما اجناسمان را بدون واسطه تهیه می‌کنیم. دیگر اینکه اگر حرفه ما تحت پوشش بیمه قرار گیرد بسیاری از نگرانی‌ها از آینده برطرف می‌شود.
مشکل مردم با این صنف: تردد کامیون‌ها و صدای گوشخراش تخلیه آهن‌آلات بزرگ‌ترین مشکل اهالی محل با این صنف در منطقه است.
حرفه‌ای که سرمایه کمی می‌خواهد
چرخش زندگی با چرخ خیاطی
«ذوالفقار قدرتی» از ساکنان محله یادگار هم از جمله افرادی است که سال‌هاست به حرفه خیاطی مشغول است. قدرتی خیاطی را نزد خیاط محله‌شان آموزش دیده و حالا ۲۰ سالی می‌شود که به این حرفه می‌پردازد. حرفه خیاطی از جمله حرفه‌هایی است که در هنرستان‌ها هم آموزش داده می‌شود. به اعتقاد او بهترین سن برای شروع این حرفه ۲۰سالگی است و می‌گوید: «برای مهارت در این حرفه بهتر است فرد مدتی را نزد استاد خیاط به شکل عملی آموزش ببیند، چون این حرفه نیاز به تمرین و تکرار در دوخت دارد. البته نباید فراموش کرد که برای مهارت، فرد باید علاقه و استعداد هم داشته باشد.» معمولاً خیاطی را می‌توان در کمتراز یک سال آموزش دید و اگر دوست دارید در این حرفه فعالیت کنید با ۱۰میلیون تومان سرمایه می‌توانید کار را شروع کنید. تنها کافی است چند دستگاه چرخ خیاطی مانند چرخ زیگزال و راسته‌دوز همچنین مادیگی شلوار و دکمه‌دوز و میز کار تهیه کنید. البته بهتر است پارچه را هم خودتان از بازار تهیه کنید تا مشتری مجبور نباشد پارچه را از جای دیگری تهیه کند. خیاط قدیمی منطقه معمولاً اجرتی که بابت دوخت یک شلوار می‌گیرد ۳۰ هزار تومان است و شما هم اگر علاقه‌مند به خیاطی هستید با کمی تلاش می‌توانید ماهانه ۵/۱ تا ۲ میلیون تومان در ماه درآمد داشته باشید. این روزها خیلی از خیاط‌ها کار تعمیرات را به دوخت ودوز ترجیح می‌دهند و معتقدند که تعمیرات هم راحت‌تر است و هم درآمد بیشتری دارد.
خیاطی‌های منطقه: خیاطی‌های منطقه ما بیشتر در خیابان‌های بهرامی قرار دارند. طبق اطلاعات به دست آمده اکنون حدود ۳۰۰ خیاطی در منطقه ما فعالیت می‌کنند. بنابراین اگر علاقه‌مند به این حرفه هستید حتماً در مغازه و کارگاه یکی از این افراد جایی برای شما پیدا می‌شود.
مشکلات این صنف: جنس‌های چینی کیفیت کم و برش نامناسبی دارند ولی بسیاری از افراد به دلیل تفاوت قیمت‌ها ترجیح می‌دهند لباس چینی تهیه کنند. اگر جلوی ورود این اجناس گرفته شود هم مردم جنس با کیفیت در اختیار می‌گیرند و هم از تولیدکنندگان داخلی حمایت می‌شود.
مشکل مردم با این صنف: ظاهراً مردم با این شغل در منطقه مشکلی جدی ندارند و اصولاً آن را شغل مزاحمی نمی‌دانند.
-----------------------------------------------------------------------------------------------
*منتشر شده در همشهری محله منطقه ۱۸ در تاریخ۱۳۹۳/۰۴/۰۱
نظر شما