«روبین کانوپ» (Robin Canup)، از موسسه پژوهشی جنوبغرب در کلرادو می‌گوید: "احتمالا مشتری سایر اقمار را که ممکن است تعداد آنها بیش از بیست عدد نیز بوده باشد، در روزهای ابتدایی شکل‌گیری منظومه شمسی بلعیده است."
چهار قمر گالیلهای مشتری نقش پررنگی در تاریخ علم ایفا کرده‌اند. کشف آنها توسط گالیله در 400 سال قبل، مدرک انکارناپذیری بر این واقعیت بود که همه اجرام آسمانی به دور زمین نمیگردند. اما تا به امروز هیچ کس تصور نمیکرد مشتری روزگاری قمرهای بسیار بیشتری داشته است. تا به امروز وجود 63 قمر برای مشتری به طور قطعی به اثبات رسیده است.
بنا به گفته کانوپ، منجمان دیر زمانی است از رازهایی که راجع به نحوه شکل‌گیری مشتری و قمرهایش در شبیهسازیهای رایانهای نمایان میشود آگاهند. مدلهای کنونی نشان میدهند که جرم قرص مواد اطراف مشتری، که قمرهای مشتری را ایجاد کرده است، چند ده درصد جرم این سیاره غولپیکر بوده است. این در حالی است که تنها دو درصد این جرم برای به وجود آوردن قمرهای کنونی کفایت می‌کند.
به گزارش ماهنامه نجوم، اکنون کانوپ و همکارش «ویلیام وارد» (William Ward) معتقدند که پرده از این راز برداشتهاند. اگر باقی اقمار وقتی شکل گرفته باشند که قرص اطراف مشتری هنوز وجود داشته است، این تفاوت جرم قابل توضیح خواهد بود. به اعتقاد کانوپ، در این بین، برهم کنش قمرها و مواد درون قرص یک فرآیند کلیدی به شما می‌رود. این برهم کنش باعث حرکت مارپیچی قمرها به سمت مشتری و در نهایت بلعیده شدن توسط این غول گازی شده است.
این نظریه ناهمخوانیهای موجود در شبیهسازیهای پیشین را نشان می‌دهد. کانوپ می‌گوید:"وقتی یک گروه از قمرها توسط مشتری بلعیده میشدند، به سرعت گروه دیگری از آنها شروع به شکل‌گیری میکردند." او می افزاید: "ممکن است پنج نسل مختلف از قمرها به وجود آمده باشند. قمرهای گالیلهای فعلی زمانی شکل گرفته‌اند که تزریق مواد از منظومه شمسی به دیسک اطراف مشتری متوقف شد و به این ترتیب این قمرها از سرنوشت غم‌انگیز همتایان پیشین خود نجات یافتند."
طبق نظریه کانوپ و وارد، جرم کلی هر نسل از اقمار یکسان بوده است، ولی تعداد قمرها ممکن است متفاوت بوده باشد. کانوپ می‌گوید: "ما فکر میکنیم فرآیند مشابهی برای زحل نیز رخ داده است که در آنجا نسل آخر قمرها یک قمر بزرگ دارد- تیتان-."
