به گزارش همشهری آنلاین، در دهه هفتاد و سال‌هایی که تازه جنگ تمام شده بود، تلویزیون تصمیم گرفت برای عید سریال و برنامه‌های نمایشی به سبک جدید داشته باشد. سریال‌هایی که اول بیننده‌هایشان را شوکه کردند، چون هم سبک جدیدی با بازیگران جدیدی داشتند و هم تا پیش از آن سریالی که هر شب پخش شود، وجود نداشت و بعد کم‌کم تبدیل به عادتی برای هر سال شدند. در این مجموعه گزارش‌ها نگاهی داریم به همین سریال‌ها و برنامه‌هایی که در دهه هفتاد و بعد از آن برای عید و ماه رمضان ساخته شدند و مخاطبان زیادی داشتند:
در اوایل دهه هفتاد حافظه نسل جدید از سریال‌های طنز فقط محدود به ماجراهای عبدلی و آمیرزا بود. اما در نوروز ۱۳۷۲ تلویزیون برنامه‌ای پخش کرد که به معنای واقعی کلمه تبدیل به یک پدیده شد. «نوروز ۷۲» به کارگردانی داریوش کاردان، علی عمرانی و مهرداد خسروی در آن آن سال چنان سر وصدایی کرد که تا پیش از آن سابقه نداشت.
این برنامه که به شکل باورنکردنی مورد استقبال قرار گرفت، مجموعه‌ای از آیتم‌های طنز کوتاه بود با موضوع‌های مختلف که خلاف‌آمد آنچه بود که پس از انقلاب تا آن روز از تلویزیون پخش شده بود. در فرم هم تا آن روز مجموعه طنز آیتمی ساخته نشده بود و تماشاگر اصلا با این شکل کار آشنایی نداشت و به همین دلیل برایش تازه و جذاب بود. هرچند بعدها و در طول دهه هشتاد توسط گروه‌های مختلف آنقدر تکرار شد که دیگر نه تازه بود و نه جذاب.
نکته مهم اما در باره این مجموعه معرفی بازیگرانی بود که بعضی از آنها تبدیل به چهره‌های مطرحی شدند و برای سه دهه بعدی بهترین برنامه‌های طنز تلویزیون و بعد شبکه نمایش خانگی را تولید کردند. بازیگرانی که تعدادی از آنها دانش‌آموخته تئاتر بودند و پیش از آن با کارگردانان مطرح تئاتر، کار کرده بودند.
از میان آنها اولین نامی که به ذهن می‌آید مهران مدیری است. او که پیش از ساعت خوش در چندین تئاتر از جمله نمایش هملت به کارگردانی قطب‌الدین صادقی بازی کرده بود، با پخش نوروز ۷۲ تبدیل به یک بازیگر شناخته‌شده شد و بعد با حضور در ساعت خوش راهی را پیش گرفت که او را تبدیل به اولین نام در مجموعه‌های کمدی کرد. او هرچند بعد از ساعت خوش و تقریبا ممنوعیت ار حضور در تلویزیون چند سال سخت را گذراند، اما بعد با ساخت سریال‌های طنز ۹۰ قسمتی برای تلویزیون و بعد از آن برای شبکه نمایش خانگی اسمش به یک برند تبدیل شد.
از دیگر بازیگران این مجموعه ارژنگ امیرفضلی بود که از همان مجموعه مشخص بود بازیگر بااستعدادی است، اما به اندازه مهران مدیری بخت یارش نبود یا هر چیز دیگری که برای سلبریتی شدن لازم است. او در مجموعه نوروز ۷۲ از بازیگرانی بود که سبک بازی و حرف زدنش طرفداران زیادی پیدا کرد. همکاری او با مهران مدیری و گروه نوروز ۷۲ در ساعت خوش هم ادامه پیدا کرد و او یکی از نویسندگان اصلی این مجموعه شد. اما بعد از مجموعه‌های پرواز ۵۷ و ساعت خوش دیگر با مهران مدیری همکاری نکرد و به صورت مستقل چند فیلم و مجموعه تلویزیونی ساخت و در چندین فیلم هم بازی کرد. او گرچه پرکار نیست اما همیشه محبوب باقی مانده است.
داود اسدی هم یکی دیگر از بازیگران این مجموعه بود. بازیگری با استعداد و دوست‌داشتنی که همراه با ارژنگ امیرفضلی یکی از نویسندگان ساعت خوش بود. آیتم‌هایی که او می‌نوشت کاملا متمایز از بقیه بودند و رگه‌هایی از طنز تلخ در آنها وجود داشت که آنها را جذاب‌تر می‌کرد. اما دنیا با او مهربان نبود. او بعد از نوروز ۷۲ و ساعت خوش همکاری‌اش را در نوروز ۷۴ با این تیم ادامه داد. اما بعد از آن دیگر در هیچ کاری با این گروه دیده نشد. او در چند فیلم و تله‌تئاتر بازی کرد. از جمله دو سریال برای برای سیمای خانواده و بعد سریال‌هایی مثل نرگس و همینطور از خواستگاری تا ازدواج. در این مدت علی‌رغم استعداد و توانایی‌هایش در نویسندگی و بازیگری فقط در دو سریال و فیلم خوب بازی کرد: کتاب‌فروشی هدهد به کارگردانی مرضیه برومند و مادرم گیسو کار سیامک شایقی. او در سال ۸۷ زمانی که مشغول بازی در سریال تلفن همراه به کارگردانی مسعود تکاور بود، بر اثر سکته قلبی در ۳۸ سالگی درگذشت.
حمید لولایی از دیگر بازیگرانی است که با نوروز ۷۲ به شهرت رسید. او گرچه پیش از این در مجموعه‌های سربه داران(محمدعلی نجفی)، فراموشخانه (عبدالرضا نواب صفوی) و آپارتمان (اصغرهاشمی) بازی کرده بود، اما نورز ۷۲ بود که او را به شهرت رساند. بازی او در این مجموعه مورد استقبال قرار گرفت و بعد از حضورش در ساعت خوش اصلا به عنوان یکی از بازیگران اصلی کمدی شناخته شد. با حضور در زیر آسمان شهر و بازی در نقش خشایار مستوفی جایش را محکم کرد و بعد هم چند سریال با رضا عطاران کار کرد.
اما یکی از بازیگران بسیار خوبی که نوروز ۷۲ به مخاطب معرفی کرد، داریوش موفق است. او در این مجموعه خوش درخشید و بعد از آن هم اگرچه در فیلم و سریال‌های موفقی بازی نکرد، اما هرجا که حضور داشت خوب بود. او بعدتر تمرکزش را روی تئاتر گذاشت با گروه تئاتر لیو و حسن معجونی نمایش‌های بسیار موفقی روی صحنه برد.
نظر شما